eitaa logo
چکیده مباحث جلای روح
192 دنبال‌کننده
6.9هزار عکس
6.8هزار ویدیو
73 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
شجرۀ مبارکۀ زیتونه 🔹در قرآن دو شجره داریم؛ یکی شجره طیبه، مثل کلمۀ ‌طیبه، و دیگری شجر خبیثه و ‌ملعونه، که آن هم با عنوان بنی‌امیه روی زمین شکل گرفت، و در آخر هم به سفیانی منجر می‌شود که از اولاد بنی‌امیّه و ‌ابوسفیان است و با آقا صاحب‌الزّمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌جنگد. 🔸شجره طیبه هنگامی که به حسن‌ و حسین علیهما السلام می‌رسد، یکی زیتون و آن یکی انجیر می‌شود؛ قرآن می‌فرماید: «وَ التِّينِ وَالزَّيْتُونِ؛ سوگند به انجیر و زیتون... » روایت داریم: «زیتون یعنی امام حسین‌، انجیر هم یعنی امام حسن‌.» زیتون و انجیر چه فرقی دارند؟ انجیر هسته ندارد؛ ادامه نسل ‌امامت از طریق زیتون است که هسته دارد. 🔹دو دانشمند ژاپنی، کشف کردند یک پروتئین‌ جوانی هست که تنها در انجیر و زیتون وجود دارد، برای همین مسلمان شدند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «الحَسَنُ و الحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ؛ حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند.» 🔸همچنین در آیه نور آمده: «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ» یعنی خداوند نور آسمان‌ها و زمین است و مَثَلِ نورَش كَمِشْكَوةٍ یعنی کَفاطِمَه. فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ؛ یعنی در فاطمه دو مصباح می‌آید، دو حسن، که می‌شوند حسنین. و ادامۀ آیه می‌فرماید: «يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ.» این شجره زیتونه، خیلی عظیم‌ و سنگین است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ دشمن‌شناسی - جلسۀ دوم 📅 ۳ شهریور ۹۳ 📍تهران 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) 🆔 @Masaf_Nevis
⭕️امام حسن مجتبی عليه السلام:  🔸مَكارِمُ الأَخْلاقِ عَشَرَةٌ: صِدْقُ اللِّسانِ وَ صِدْقُ اليَأْسِ و إِعْطاءُ السائِلِ و حُسنُ الْخُلقِ وَ الْمُكافاةُ بِالصَنائِعِ وَ صِلَةُ الرَحِمِ وَالتَّذَمُّمُ عَلَى الْجارِ وَ مَعْـرِفَةُ الْحَـقِّ لِلصّاحِبِ، وَ قِرَى الضَّيْفِ وَ رَأْسُهُنَّ الْحَياءُ.  🔹مكارم اخلاق ده چيز است: راستگویی، نوميدى راستين از غير خدا، بخشش به نيازمندان، خوش خلقى، پاداش در برابر خدمات ديگران، پيوند و رفت و آمد با خويشاوندان، حمايت از همسايه، توجّه به حقوق دوستان، مهمان نوازى، و مهم‌ترين اينها شرم و حياء است. 📕تاريخ يعقوبى، ج ۲، ص ۲۱۵ @tabyinchannel