بحر طویل ولادت حضرت ابالفضل : به نام پسر حیدر کرار یل صف شکن عرصه پیکار سپهدار و وفادار همان دلبر و دلدار که اسمش همه جا گرمی بازار اگر اذن دهد اول دفتر بنویسم که ابالفضل علمدار قلم در قدم مدحت او مانده و مات است شب عشق و برات است نثار قدم او صلوات است بریزید به پایش گهر ناب که آمد پسر حضرت ارباب همان ماه که مهتاب زند بوسه به پایش علم نور لوايش نفس غيرت و ايثار ، صدایش به هوایش دل ما پر زند و مرحله در مرحله ساغر زند و نعره ی حیدر زند و مست شود مست که امشب شب شوق است دلم در تب شوق است درخشنده عجب کوکب شوق است لبالب دو سه پیمانه کن ای ساقی میخانه که مستانه کشم نعره به تکرار ، ابالفضل ... ٭٭٭ کنون رخصت از او می طلبم تا بنویسم ز مقامش ، ز مرامش ، ز قیامش که همه عاشق و شیدایی اویند و در حیرت والایی اویند و محتاج دم گرم و مسیحایی اویند که او نور امید است و نوید است و زمین در ادب و عشق ندیده است مثالش به جلالش به خصالش صلوات همه تقدیم کمالش نرسد زخم ز چشمی به جمالش غضبش تیغ ید الله نگاهش اسد الله به غیرت ولی الله تمام است به او حسن و ملاحت ، حسن دیگر حیدر ، پسر سوم زهراست چه زیباست ، چه رعناست گل ام بنین روح یقین شاخه ی طوباست گدای کرمش حاتم طایی چه عطایی ، چه سخایی که کند بر در او هر چه شهنشاه ، گدایی ، چه بگویم چه بخوانم ، نتوانم که نمی از یم او نیست اگر عالم و آدم بنویسند برایش ز صفایش ، ز وفایش و از آن معرکه ی کرببلایش که چها کرد ، وفا کرد به عهد ازلی ، شیر علی بسکه سر و دست جدا کرد ز اشرار ، چنان حیدر کرار ، ابالفضل ... ٭٭٭ علمدار وفادار کسی مثل ابالفضل ندیده نشنیده ، علمش پرچم اسلام و غم او غم اسلام ، یل محکم اسلام ، خدا سکه ی ایثار به نامش زده و پرچم اخلاص به بامش که مرامش همه عشق و ادب و غیرت و شور است و شعور است که تا روز قیامت به بلندای کمالش و به آفاق جلالش نرسد توسن اندیشه و اوهام ، به اتمام رسانده است در او حضرت حق حد کمالات ، جمالش به چه تشبیه کنم ماه تمام است ؟ نه والله غلام است بر او ماه ، اسد الله ید الله خلاصه شده در غیرت و در همت و در صولت و در شوکت و در عزت عباس که روحش ز بزرگی شده سرشار ، ابالفضل ... کمیل کاشانی

قطعه از بحر طویل در ولادت حصرت ارباب : شب شور و سرور است شب عشق و حضور است زمین خیمه ی نور است و زمان مست ظهور است و گسترده در آفاق ببین سفره ی سور است بگوش از همه جا نغمه ی شادی رسد از پیک منادی به علی مژده که ای شیر خدا روی تو تصویر خدا سوره ی تفسیر خدا هیبت شمشیر خدا چشم تو روشن ، پسرت آمده قرص قمرت آمده صبح سحرت آمده او جلوه ی ایثار ، حسین است وفادار ، حسین است به حق ، یار حسین است به باغ تو گل خوشبوی بی خار ، حسین است حسین است که جبریل زند بوسه به رویش و کشد شانه به مویش و هزاران ملک از شوق شود زائر کویش همه سرمست سبویش که صلات است و زکات است دمش روح حیات است ﻭ ﮐﺸﺘﯽ نجات است نگاهش برکات است ببین فطرس پر سوخته بیچاره به گهواره کشد بال و پرش را پر پرواز ، حسین است سبب ساز حسین است خدا را نفس همت و اعجاز ، حسین است ببین آینه ی وجه خدا را .... ٭٭٭ حسین آمده یا عشق حسین آمده با عشق ز سر تا به قدم حسن و حیا عشق حسین آمده تا عشق بماند و براند فرس عزم گه رزم به صحرای بلا معرکه ی کرببلا بر سر بیداد چنان شیر زند نعره و فریاد و بگیرد نفس فتنه و تزویر به تکبیر و تقدیر چنین است که در عرصه ی عاشور به صد شور دهد اکبر خود را و علی اصغر خود را و ابالفضل ، یل تشنه ی آب آور خود را ندهد تن به مذلت که شرافت همه از اوست کرامت همه از اوست سیادت همه از اوست که فردای قیامت همه از اوست شفاعت همه از اوست بهشت عاشق دلباخته ی اوست که پرداخته ی اوست ادب عبد و غلامش سند عشق به نامش می توحید به جامش بشریت به خدا شیفته ی مشی و مرامش و کلامش همه نور است و شعور است در آن معرکه شور است و خدا داده به او هر چه صفا را ... ٭٭٭ گل باغ بتول است و جگربند رسول است ، عقول است همه مات جلالش به کمالش صلوات احد و احمد و آلش که صفای قدمش عطر بهشت است و از نور سرشته است خصالش و نوشته است به سر درب جنان نام زلالش به تماشای قد و قامت او چشم شده عالم امکان نفحات نفسش عطر بهاران و خدا فخر کند بر همه هستی به وجودش به سجودش به وفا و کرم و غیرت و جودش زده بر تارک آفاق ، خدا نام بلندش به کمندش دل عشاق اسیر است و امیر است و بشیر است و نذیر است و دلیر است در آیینه ی او نور مبین است و یقین است و غمش نقش نگین است بر انگشتر توحید اگر نامی از اسلام بماند به طفیل قدم اوست ز ایثار دم اوست ز لطف و کرم اوست خدا با حرم محترم اوست که او جان جهان است ، دلارام و دل آرا ... کمیل کاشانی

حضرت عباس(ع)-مدح و ولادت(حماسی) امشب از تشنگی سخن دارم که  از آن  آب  در دهن دارم همه جویای آب و من عطشم جز  می تشنگی  دگر نچشم چه اگر آب راز  نعمت هاست تشنگی نیز فوق  لذت هاست هرکس از آب تا سخن راند  لذت  تشنگی  نمی داند فلک در دست نوح تشنگی است شب  میلاد  روح  تشنگی است کیست آن نوح تشنگی عباس چیست آن روح تشنگی عباس شده امشب ز نور این اختر  آسمان  مدینه  روشن  تر وه ز ام البنین که با لبخند کرده تقدیم حیدر این فرزند لب شیر خدا ثنا گویش مست ازبوسه های بازویش نیست معصوم و پورمعصوم است عمر را در حضور معصوم است عبد و مجذوب جلوه ی خالق بر امام  زمان  خود  عاشق پرچم  عشق تا حسین افراشت از رجال و نسا دو عاشق داشت آن دو حق باور و حسین شناس که یکی  زینب  و یکی  عباس سنجش عقل با ابالفضل است نغمه ی عشق یاابالفضل است نیست عباس جز سوای حسین که بود خلقتش برای حسین غیرت  جاودانه ی تاریخ درشجاعت یگانه ی تاریخ چون علی درجدال بدروحنین شاهد  قهرمانیش  صفین برسرآسمان علم زده است صف صفین را بهم زده است اندر آن رزمگاه رعب آور پیش چشمان مات دو لشکر نوجوانی نقاب بر صورت بوسه ی آفتاب بر صورت قامت او به اعتدال علی رجز و حمله اش مثال علی اسب اورا هلال بسته نعال عمر او در حدود هفده سال همه را محو ترک تازی کرد بس که باتیغ و نیزه بازی کرد صحنه را چون برای رزم آراست بانگ هل من مبارزش برخواست   همه  از  آن  دلیر  ترسیدند مرگ راچون به چشم خود دیدند زد معاویه زآن میان آوا برشجاعی به نام بوشعثا که  بلرزید  بند  از  بندش آن نگون بخت وهفت فرزندش رفته در جنگ و برنگردیدند همه در خون خویش غلطیدند بعدازآن کس به صحنه پانگذاشت چون کسی جرات جدال نداشت دشمن و دوست در تماشایش همه  محو  دلاوری  هایش کآن جوانمرد سرفراز آمد به   میان  سپاه  باز  آمد در کنار پدر قرار گرفت پدرش نیز در کنار گرفت ازرخش تا علی نقاب افکند وز رخ ماه او  حجاب افکند دیده ها خیره گشت در عباس کس نبود آن جوان مگر عباس عظمت های  حیدری اورا شد نمایان به ظهرعاشورا کزحرم بانگ العطش بشنفت خوانداورا به برامامش و گفت ای علمدار من برادر من ای توپشت و پناه لشکرمن تشنگی از حرم گرفته مجال روبه میدان ولی نه بهر جدال به سوی علقمه شتاب آور بهر  طفلان  تشنه آب آور آن زمان بود  کآن زغیرت مست مشک بردوش و رایت اندر دست تاخت سوی شریعه توسن را منهزم  کرد  خیل  دشمن را گام  درساحل  فرات  نهاد مهر بر چشمه ی حیات نهاد درجهادی که جسم وجان میداد باز  هم   باید  امتحان  میداد امتحانی که فوق باور بود چون کمال جهاد اکبر بود در دو دنیایش  آبرو دادند بهترین نمره را به او دادند دست درآب و پای بر سر نفس گه در عشق کوفت گه در نفس نفس گفتا برای خیر و صلاح آب خوردن برای تست مباح عشق گفت این ثواب را بگذار تشنه  برگرد  و آب را بگذار نفس گفتا بنوش آب و بمان تابگیری ز جان  خصم امان هان بیا ترک ترک اولی کن تشنگی را به آب سودا کن او در آن گیرو دار عقل وجنون که ز دریا  چسان روم  بیرون زآن طرف روح انبیاء عزیز قدسیان عرشیان ملائکه نیز همچو مقداد و بوذر و عمار حمزه  و زید و  جعفر طیار نگران جمله تا که او چه کند از پی  حفظ  آبرو  چه کند آب چون ریخت بر زمین عباس   همه  گفتند  آفرین  عباس سید رضا موید.........

حضرت عباس(ع)-مدح و ولادت درون سینه دارد جا ابالفضل حضور عشق در دلها ابالفضل عجب گفتند  " یکفی بالاشاره " در این دنیا و آن دنیا ابالفضل ابالفضل است پا تا سر حسین و حسین اوست سر تا پا ابالفضل سلام ای وسعتت ، دریا ابالفضل سلام الله علیکَ یا ابالفضل زمانی که تو را دارم کمم چیست کنار سفره ات اصلاً غمم چیست تو و بابای تو ساقی که باشید فرات و دجله ، نیل و زمزمم چیست تو هستی التیام درد عالم به غیر از ذکر نامت مرهمم چیست همیشه بیمه هستم با ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل همیشه فاتح پیکارها تو توئی آسانیِ دشوارها تو خدا داند که هستی رمز و رازِ گشایش در تمام کارها تو مسیحا درس ، پس داده به پیشت که مُرده زنده کردی بارها تو مسیحِ حضرت عیسی ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل مرا کردند حیرانت از اول نوشتند از غلامانت از اول چه دستان عجیبی داشتی تو علی بوسید دستانت از اول به دنیا آمدم با دست مادر شدم من نذر چشمانت از اول کنار سفرهء آقا ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل تمام انبیا چلّه نشینت امامان، عاشقِ ماه جبینت خودِ ارباب لذت بُرد هر بار صدا می زد یل ام البنینت تمام کائنات و ممکناتند گرفتار جمال نازنینت همه دیروز تا فردا ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل خدا وقتی که او را بر جهان داد به زیبائیش ، دنیا را تکان داد فقط یک درصد از زیبائی اش را به شکل یوسف کنعان نشان داد عجب سر مشق شیرینی نوشتیم همان اول معلم یادمان داد به جای آب ، نان ، بابا ، ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل شما را یک تنه لشگر نوشتند کُپی از فاتح خیبر نوشتند تو را از اول ای باب الحوائج نمک ، در روضه و منبر نوشتند نوشت الله ، حیدر را یدالله تو را اما یدالحیدر نوشتند پس از او لا فتی الّا ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل تو را مافوق دنیا می پسندم تو را فرزند زهرا می پسندم ببینم راستی آقا نگفتم ... ! ضریح تازه ات را می پسندم لقبهای تو بسیارند اما تو را با این لقبها می پسندم علمدار و یل و سقا ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل کشیدی عشق را یک عمر در بند به لبخند تو زینب داشت لبخند سخاوت را تو اصلاً بخش کردی نداری در سخاوت مثل و مانند تمام آرزویت شد اجابت که زهرا هم خطابت کرد فرزند صدا زد حضرت زهرا ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل شبیه حیدری ، شیری علمدار خودت بُرّنده شمشیری علمدار به قصد تربت زینب بگو کِی ؟ علم در دست می گیری علمدار که گیری انتقام خواهرت را ز نامردان تکفیری علمدار پناه زینب کبری ابالفضل سلام الله علیک یا ابالفضل مهدی مقیمی.........

حضرت عباس(ع)-مدح و ولادت آغاز می کنم سخنم را به نام ماه دم می زنم دوباره ز لطف مدام ماه سر می زنم به دور سرایش تمام سال شعبان که می شود به خدا در تمام ماه... ...خیره به دست رازق باب الحوائجم چون دست گیری است فقط در مرام ماه فردا که می رسد همگی غبطه می خورند هم اولیاء و هم شهدا بر مقام ماه در سجده خواستم که در این شام با شکوه کلب سرای دوست شوم یا غلام ماه دار و ندار خود همه را بذل می کنم هر بنده را مرید ابالفضل می کنم تا که صدای شیر دلاور شنیده شد لبخند بر لب اسدالله دیده شد تبریک را به حضرت ام البنین بگو کوه ادب ز کوه ادب آفریده شد با صد امید ارمنی آمد به مجلسش عباس مشتری است، یقین کن خریده شد این چشم کال ما به نوایی نمی رسید با آب مشک حضرت ساقی رسیده شد کف می زنیم و باز کمی گریه می کنیم دیوانگی ما به کجاها کشیده شد دینم کنار ماه فقط کامل است و بس صحن دلم به نام ابوفاضل است و بس عمری دخیل و سائل کاشانه ات شدیم مست از سبوی کوثر میخانه ات شدیم از بس به ما بزرگی و شوکت رسانده ای معتاد بر مواهب پیمانه ات شدیم ما پست ها کجا... تو کجا... پس خودت بگو اصلا چه شد که ما همه دیوانه ات شدیم؟! حاشا به تو اگر که مریض از درت رویم امشب که جمع، بین شفاخانه ات شدیم آتش بزن تو این همه پَر را کنار خود حالا که شمعی و همه پروانه ات شدیم بالای کعبه خطبه بخوان بنده ات شویم ما آمدیم تا که پناهنده ات شویم در کاروان عشق سپاه عقیله ای این روزها محافظ راه عقیله ای در لفظ عام اگر چه که ماه قبیله ای اما علی الخصوص تو ماه عقیله ای در این مسیر قوت قلب رقیه ای در این مسیر ضربِ سلاح عقیله ای فکر کسی به هتک حریمش نمی رسد تا علت شکوه نگاه عقیله ای گیرم که روی نیزه رَوی باز حیدری در مجلس یزید، پناه عقیله ای ای تو رکاب زینت بیت ابوتراب آبی بریز، تشنه شده کودک رباب محمد جواد شیرازی.........

امام حسین و حضرت عباس و حضرت سجاد(علیهم السلام)-ولادت تا از رخ ماه ما نقاب افتاده است از چشم ملایك آفتاب افتاده است ای تمانده به گرداب گناهان برخیز كشتی نجات ما به آب افتاده است * از سوره "والشمس"دلم شد آگاه كه از پی خورشید ز راه آید ماه یك روز پس از حسین عباس آمد لا حول ولا قوه الا بالله * معبود علی بن حسین بن علی مسجود علی بن حسین بن علی گفتم به خدا زینت عُباد تو كیست فرمود علی بن حسین بن علی محسن عرب خالقی.........

حضرت عباس(ع)-مدح و ولادت قبل از آنکه مدح و وصف ساقیِ لشگر کنم باز باید مدحِ روی ساقیِ کوثر کنم آینه در آینه شمس جمالش حیدریست پس چه فرقی می کند گر صحبت از حیدر کنم شد علی دست خدا عباس شد دست علی أشجع النّاسند باید یادی از خیبر کنم نام حیدر آمد و نام ابالفضل علی شعر را تا می شود باید حماسی تر کنم تا که حرف از حضرت عباس می آید وسط جای دارد یادِ حرفِ مالک اشتر کنم مالک اشتر کجا ، صفّین ، سردار حسین بر خودم لرزیدم از اخم علمدار حسین گفتی ای شاعر چنین است و چنان است این پسر بیخودی زحمت نکش فوق بیان است این پسر بحر را در کوزه جا دادن کجا ممکن شود وسعتش بالاتر از هفت آسمان است این پسر مو به مو در ذاتِ او حیدر تداعی می شود بس که مصداق امیر مومنان  است این پسر هست یک دارالشفا مانند ایوان نجف بارگاهش ملجأِ ما شیعیان است این پسر وجهه ای ممتاز دارد مثل بابایش علی تا ابد الگوی هر چه پهلوان است این پسر قامت دنیا جلویش خود به خود خم می شود در قبالِ هیبتش کوه اُحُد خم می شود سر برون آورد روی شانۀ مادر ، قمر  بعد ، بر دوش برادر آمد و زد سر ، قمر در میان خانۀ حیدر پر از خورشید بود وقت آن شد تا بیاید بینشان دیگر قمر هست در مخلوق و در بین تمام کائنات سر قمر ، افسر قمر ، گوهر قمر ، محشر قمر فاطمه مانند حیدر بر قمر لبخند زد چه  مراعات نظیری ، فاطمه ، حیدر ، قمر مادر گیتی نیاورده دگر مانند او فاطمه شد مادرش ، عباس شد فرزند او متن آیات رُخش تفسیر قرآن می کند طاق ابرویش جهانی را مسلمان می کند این ابالفضل علی با یک نگاه نافذش کار صدها میثم و مقداد و سلمان می کند نعره اش وقت رجزهای أنا بن الحیدرش زهره می ریزد ز دشمن کار طوفان میکند این چه شأنی بود در او که امیرالمومنین دست او را با تواضع بوسه باران می کند در برِ ارباب خود صدها برابر بیشتر کارِ هارون در برِ موسی بن عمران می کند یک کسی که اینچنین صاحب مدارج می شود نیست بی علت اگر باب الحوائج می شود ای طبیب مرکز دارالشفای کربلا ای مسیحای حرم ، مشکل گشای کربلا نایب حیدر ، علمدار حسین بن علی حضرتِ فرماندهء کُلِّ قوای کربلا ای که تأثیرت بُود پر رنگ تا یوم الأبد ردِّ پایت مانده باقی جای جای کربلا گفت امیرالمومنین که ، أِنَّهُ ذُخر الحسین نوجوان من ذخیره شد برای کربلا تا تو سردار و سپهدار و علمداری ، نکرد کس نگاه چپ به سمت خیمه های کربلا ای علی را تا قیامت دست حق در آستین هم سلام ما به تو هم مادرت ام البنین مهدی مقیمی..........

حضرت عباس(ع)-مدح و ولادت صد گره بر هر گره در کار اگر داری کم است یا که صدها حاجتِ دشوار اگر داری کم است یا که قدَّ آسمان آوار  اگر داری کم است یا که در قلبت غمی بسیار اگر داری کم است غم جگر دارد بیاید  گفته‌ام در هر غمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی حالِ ما را تا که دوریِ حرم بد می‌کند کربلا را قسمت ما راهِ مشهد می‌کند یک دوراهی هست ما را هِی مُردد می‌کند در میانِ دو حرم دل رفت آمد می‌کند مثل اینکه شهریار آنجاست می‌خواند : هَمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی این حسن یا این حسین این یا که تکرارِ علیست؟ حیرت آئینه یعنی وقت دیدار علیست تیغ او تیغ علی و کار او کار علیست جان عزائیل در دست علمدار علیست بیرقی دارد که نقشش شد شعارِ عالمی یِل یاتارطوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی تا زره را می‌کشد بر شانه مُحکم می‌کند تا که اَبرو را زمان رزم در هم می‌کند چیست لشکر کوه از هولش کمر خم می‌کند یا که عزرائیل را پیشش مجسم می‌کند آمده تا جابجا گردند هر زیر و بَمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی یک قدم کوبیدی و هفت آسمان‌ها ریختند یک علم کوبیدی و هِی کهکشان‌ها ریختند ضرب شصت توست یا آتشفشان‌ها ریختند مصرعی خواندی رجز ، سیف و سنان‌ها ریختند این به مولارفته دارد ضربه های محکمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی جذب تو جبرئیل تا شد شهپرش بر باد رفت خواست نزدیکت شود خاکسترش بر باد رفت هر سلحشوری که آمد یا سرش بر باد رفت... یاکه تیغت چرخ خورد و لشکرش بر باد رفت شاهباز کربلایی شهریار القمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی تاکه گیسو را کمی در پیچ و تاب انداختی شام را گویا به جانِ آفتاب انداختی بِرکه‌ای رفتی و عکست را به آب انداختی یا که عکس مرتضا را بِینِ قاب انداختی ماه بی تکرار ما تکرار اسم اعظمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی شانه‌ات نازم که جایِ دستهای زینب است تا تویی ، بالاترین مَحمل برای زینب است روی زانوی تو ، تنها ردِّ پایِ زینب است هر دلی که گفت یاعباس جایِ زینب است کور می‌سازد نگاهت چشم هر نامحرمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی هرکه شد مستِ حسن بدجور بد مستِ تو شد کوچه بُن بست حسن شد کوچه بن بست تو شد بعد غوغای جمل دست حسن دست تو شد فاطمه هست حسن  شد فاطمه هست تو شد از کریمیِ حسن داریم با هم عالمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی قبله وقتی رو به تو هر صبح راهی میشود قبله‌ی ما چشم تو خواهی نخواهی میشود گاه گاهی هم نمازم اشتباهی میشود قلبِ ما بِین حرم انگار ماهی میشود تو شراب کوثری و موج موجِ زمزمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی ناز مجنون را اگر در کوی لیلا می‌کِشند ناز دستان تو را دستان زهرا می‌کِشند آش نذری تو را هم ارمنی‌ها می‌کِشند در جوارت منتِ بیچاره‌ها را می‌کِشند دل ، ابالفضلی نمی‌ماند برایش ماتمی یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی مَشک وقتی می‌چکد تقدیر می‌ریزد بِهم دست وقتی نیست در تَن شیر می‌ریزد بِهم حق بده این چشها را تیر می‌ریزد بِهَم دختران را بعدِ تو زنجیر می‌ریزد بِهَم بر زمین اُفتاده‌ای بد جور آقا درهَمی... یِل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینون پرچمی حسن لطفی.........

حضرت عباس(ع)-مدح آیین وفا سرشته ی عباس است آیات ادب نوشته ی عباس است حاجت مَطَلب ز غیر عباس، دلا دلجویی خلق رشته ی عباس است * هرجا سخن از عشق و غم و احساس است کار دل نکته دان بسی حساس است در کار دلی گر، گره کور افتاد وا کردن آن تخصص عباس است * ما اهل وفا ترک تعصب نکنیم هیهات اگر قصد تقرب نکنیم یک روضه ی عباس اگر نذر کنیم گر مرده شود زنده، تعجب نکنیم سید محمد میر هاشمی........

امام سجاد(ع)-ولادت   باز یاران عید دیدار جمال یار شد باز فصل رؤیت مهر رخ دلدار شد باز مُلک کبریا شد غرق در دریای نور باز میلاد حسین‌ بن ‌علی تکرار شد جان به کف گیرید جانان می‌رسد از کوه نور دیده بگشایید اینک لحظۀ دیدار شد چشم ثارالله روشن شد به رخسار علی دامن شعبان، بهار از این گل رخسار شد بر گل رخسار، لبخندت مبارک یا حسین لیلۀ میـلاد فرزنـدت مبــارک یا حسین مرحبا ای ماه شعبان آفتاب آورده‌ای آفتاب روی حق را بی‌نقاب آورده‌ای شهربانو این که در آغوش بگرفتی علی‌است؟ یا دوباره احمد ختمی‌مآب آورده‌ای بوی عطر احمدی بر آسمان سر می‌کشد بلکه بر گل‌های زهرایی گلاب آورده‌ای بر حسین‌بن‌علی زادی علی‌بن‌الحسین یا مگر از کعبه امشب بوتراب آورده‌ای مـادر ایـرانِ اهـل‌البیت، مــام نُه امام ای عروس فاطمه از فاطمه بادت سلام  این پسر سر تا قدم جان حسین‌بن‌علی است این پسر نور است و فرقان حسین‌بن‌علی‌ است این پسر یک باغ لاله از بهشت فاطمه است این پسر روح است و ریحان حسین‌بن‌علی است این به روی شانۀ باباست قرص آفتاب این به روی دست، قرآن حسین‌بن‌علی است این پسر یاسین و طاها، این پسر والشمس و طور این پسر نور است و فرقان حسین‌بن‌‌علی است نـور هـم گردیـده مبهـوت رخ نورانیش جای لب‌های علی پیداست بر پیشانیش مرغ شب هر شب بوَد محو مناجات شبش ذات رب‌العالمین مشتاقِ یارب یاربش هر نفس دارد هزاران ذکر در عمق وجود بلکه آنی نام معبودش نیفتد از لبش شب که در محراب مشغول مناجات و دعاست آسمان پیچد به خود در شعلۀ تاب و تبش جان من جان همه ذریه و ام و ابم خاک درگاه وی و ذریه و ام و ابش با مناجاتش دل شب، دیده را دریا کنید در مضـامین دعایش وحی را پیدا کنید اوج پروازش سماوات و نمازش بر زمین روح در آغوش حق بر دامن خاکش جبین بس‌که زینت داد در حال نمازش بر نماز از خدا آمد ندایش «انت زین‌العابدین» شب که از خوف خدا تا صبح چشمش می‌گریست زنده می‌شد ‌یاد شب‌های امیرالمؤمنین خط او مشی من است و مهر او دین من است دین همین است و همین است و همین است و همین بــا ولای او سرشتــه از ازل آب و گِلم وای اگر یک لحظه مهر او نباشد در دلم ای به زنجیر اسارت ملک هستی را امیر حلقۀ زنجیرها در حلقۀ عشقت اسیر ای خدا را شیر ای فرزند شیر کبریا شیری و در حلقۀ زنجیر هم شیر است شیر پای تو بر ناقۀ عریان به چشم آسمان دست تو در حلقۀ زنجیر ما را دستگیر من نمی‌گویم خدایی، بنده‌ای چون بنده‌ای؟ هم کریمی هم عظیمی هم سمیعی هم بصیر عبد ذات کبریایی کبریایی می‌کنی در مقام بندگی کار خدایی می‌کنی گوش جان‌ها پُر بوَد پیوسته از آوای تو شام می‌لرزد هنوز از خطبۀ غرای تو از سرشگ چشم گریانت وضو گیرد نماز ای وضوی بندگی از خون ساق پای تو خطبۀ ناب تو را نازم که در طشت طلا گفت بابا آفرین بر منطق گویای تو از زمین کربلا تا شام از بالای نی چشم ثارالله بودی بر قد و بالای تو تــو ســوار ناقـۀ عریـان حسین دیگری هم حسینی هم حسن هم احمدی هم حیدری ای بیابان بقیعت وسعت دل‌های ما پیش‌تر از آفرینش رهبر و مولای ما هم فروغ ماه رویت خوب‌تر از آفتاب هم خیال باغ حسنت جنةالاعلای ما ذکر تو توحید ما تهلیل ما تکبیر ما حبّ تو ایمان ما دنیای ما عقبای ما نیست در صحرای محشر وحشتی از تیرگی تا درخشد پرتو مهر تو از سیمای ما وصف تو ذکر خوش لیل و نهار «میثم» است مهـر تـو روز جـزا دار و نــدار «میثم» است استاد سازگار........

امام سجاد(ع)-ولادت   نور حق می دمد از مشرق سجاده‌ی تو چه شکوهی ست در این زندگی ساده تو می رود از نظرش جنت و ملک و ملکوت آنکه از روز نخستین شده دلداده‌ی تو زمزم و کوثر و تسنیم به وجد آمده اند از زلالی می و روشنی باده‌ی تو هر کسی معجزه‌ی چشم تو را باور کرد می شود بنده ولی بنده‌ی آزاده‌ی تو با کرامات نگاهت دل هر عاشق را می برد سمت خدا روشنی جاده‌ی تو آمدی تا به جهان نور یقین برگردد نور ایمان و سعادت به زمین برگردد مکه با مقدم تو عطر بهاران دارد دیده‌ی روشن تو رحمت باران دارد کعبه بر شانه‌ی لطف تو توکل کرده با نفس های مسیحایی تو جان دارد مثل جدّت تو نهادی حجر الاسود را ور نه بی مرحمتت قامت لرزان دارد هر کسی در دل او نور ولایت جاری ست به کرامات تو و چشم تو ایمان دارد از نگاهت همه اعجاز و یقین می بارد چشمهایت چقدر تازه مسلمان دارد آیه آیه کلمات تو همه روشنی اند خط به خط مصحف تو جلوه‌ی قرآن دارد لحظاتت همه از نور خدا لبریزند مگر این شوق الهی تو پایان دارد شب گذشت و سر تو بر روی تربت مانده در عروجی تو ولی شوق عبادت مانده  با تو هر لحظه‌ی من بوی خدا می گیرد عطر اخلاص و مناجات و دعا می گیرد بچشان بر دل ما طعم عبودیّت را سجده هامان به نگاه تو بها می گیرد تو ولی نعمت ما و همه عبدت هستیم رحمت واسعه ات دست مرا می گیرد تا بقیعت دل شیدای مرا راهی کن عشق از گوشه‌ی چشمان تو پا می گیرد آنقدر بنده نوازی که دل چون من هم عاقبت تذکره‌ی کرب و بلا می گیرد بانی روضه‌ی اربابی و باران باران چشمم از محضر تو اذن بکا می گیرد از تو بر گردن اسلام چه دِیْنی مانده با فداکاری تو شور حسینی مانده رهبر جان به کف اهل ولایی آقا مظهر بی بدل صبر و رضایی آقا به تو و عزت و ایثار و شکوهت سوگند علم افراشته‌ی خون خدایی آقا بیرق نهضت ارباب به روی دوشت وارث سرخی خون شهدایی آقا خطبه‌ی حیدری ات کاخ ستم را لرزاند دشمن تو نبرد راه به جایی آقا کربلا را که تو به کوفه و شام آوردی همه دیدند که مصباح هدایی آقا مصحف چشم تو از عشق حکایت دارد راوی غیرت و ایمان و وفایی آقا دیده‌ی غرق به خون تو گواهی داده تو عزادار چهل سال منایی آقا اشک هم از غم چشمان تو خون می‌گرید زائر جان به لب کرب و بلایی آقا چشم های تو از آن ظهر قیامت می خواند دم بدم در همه جا داشت مصیبت می خواند غربت و بی کسی قافله یادت مانده شام اندوه و شب هلهله یادت مانده خار غم چشم تو را باز نشانده در خون پای زخمی و پر از آبله یادت مانده در خرابه تو هم از پای نشستی آخر قامت خم شده‌ی نافله یادت مانده زخم بی مرهم چل روز اسارت آقا سالها سلسله در سلسله یادت مانده سالیانی ست که این داغ شهیدت کرده تلخی طعنه‌ی صد حرمله یادت مانده قاتلت درد و غم و بی کسی عاشوراست سالیانی ست دل زخمی ات ارباً ارباست یوسف رحیمی..........

امام سجاد(ع)-مدح و ولادت بیایید عشق را عبادت كنیم به سجاده عرض ارادت كنیم در این خشك سال صداقت شبی دو ركعت محبت تلاوت كنیم «تمام عبادات ما عادت است به بی عادتی كاش عادت كنیم» بیایید نوبت بگیریم و بعد صف عاشقی را رعایت كنیم همین كه در این صف نشستیم پس بیایید شكر ولایت كنیم شب سوم عاشقی های ماست دوباره كمی عشق نیت كنیم مجال عبادت به عالم رسید بهار مناجاتیان هم رسید به چشم زمین تا كه مهمان شدی به عمر پدر راحت جان شدی تو از مادری آریایی نژاد و از ما و فرزند ایران شدی عجم با تو شانی دگر یافت چون تو فامیل با شهر سلمان شدی پر از لحظه های ركوع و سجود و تندیس خاكی ایمان شدی تو هستی؛ قناعت چه معنا دهد مگر نه كه لبریز احسان شدی كریمانه ما را بخر حضرتا تو كه آبروی كریمان شدی نوشتم كه مهتاب من آمده علی ابن ارباب من آمده حسن کردی........