#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #شعر_شهادت جانم فدای آن بنایی... که نداری قربان آن گل‌دسته‌هایی... که نداری هرجا حرم دیدم سرودم زیر لب از دلتنگی گنبدطلایی... که نداری باب‌الرضا رفتم نشستم گریه کردم با یاد باب‌المجتبایی... که نداری قالیچه‌ی ارثیه‌ی مادر بزرگم نذر تو و صحن و سرایی... که نداری من هر شب جمعه سلامی می‌دهم به شش‌گوشه‌ی کرببلایی... که نداری ما سینه‌زن‌هایت حسن کم گفته‌ایم آه در مجلس دارالبکایی... که نداری دردی که داری در خودت می‌ریزی آقا حق می‌دهم درد آشنایی... که نداری #محمدجواد_پرچمی

#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #شهادت آمـدیم از تو بگـوییم و بباریم حسن ما تعصب به تو و نام تو داریم حسن کاش در صحن شما پا بگـُذاریم حسن کـَرمی کن که بیاییم و بیـاریم حسن .... سنگ و سیمان که بقیعِ غمَت آباد کنیم صحـن خاکی تو را مثل گوهرشاد کنیم کم ندیدی غم و غصه!!! پس ازامروز بس است دشمنت زخم زبان می‌زند و بوالـهَوس است در دل خانه‌ای و قلب تو در تیررَس است لخته خون می‌چکد از کنج دهان ... یا نفس است؟ می چکد خونِ دل از گوشه یِ لبهای حسن کـاش می سـوخت تمام بدنـم جـای حسن تا زمین خورد حسن زود حـرم آه کشید شاه می گفت شکسته کـمرم ... آه کشید جعده خندید ولی صبر و کرم ... آه کشید مـادری گـفت خـدایا پسرم .... آه کشید لخته خونِ جگرش ریخت درون ظرفی مانده در سینه یِ آشفته یِ آقا حـرفی ... حرفی از کوچه نشد غصه وغمها را خورد کـوچه ای که دل زخـمیِ حسن را آزرد ضربه یِ سیلی کین ... سوی نگاهی را بُرد ای هـَلائل به خـدا یوسف ما آنجا مـُرد مادر افتاد ... پَر افتاد ... سر افتاد به زیر زیر لب گفت حـسن زیر دو بازومْ بگیر داغـداران حسن داغ دلم بسـیار است شال مشکی به روی شانهٔ پرچمدار است تیرها آمد و تابوت کـرم پُرْخـار است آخرین روضه یِ ما هلهله در بازار است ندبه بر روی لب فاتح جنگ جمل است مـَرهم داغ دل شـیعه دَم العـجل است #حسین_ایمانی

#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام مرا سَری ست که اُفتاده زیرِ پای حسن به تختِ سلطنتِ این دل است جای حسن هزار حاتمِ طائی شود گدای درش هرآن کسی که به دنیا شود گدای حسن حسین روضه ی هرروزه ی حَسَن بوده تمامِ زندگی ام نذرِ روضه های حسن به ساحَتَش همه جا احترام باید کرد حسین خاسته از جای خود به پای حسن #رضا_رسول_زاده