شاید تصور شما از آتشفشان یک کوه مخروطی شکل باشد که دهانه ای دارد و مواد مذاب و... از آن خارج می‌شود این در مورد آتشفشان های معمولی صادق است ولی یک نوع دیگر آتشفشان به نام ابر آتشفشان داریم آتشفشان‌های عادی معمولاً از ستونی از سنگ‌های مذاب ماگمایی که از اعماق زمین بیرون آمده‌اند، بر روی سطح آن ریخته و سفت می‌شوند تشکیل شده‌اند. اما زندگی یک ابرآتشفشان زمانی آغاز می‌شود که ماگما از گوشته بالا آمده و تشکیل مخزنی جوشان را در پوسته زمین می‌دهد. با افزوده‌ شدن بر حجم این مخزن اندازهٔ آن به‌شدت افزایش یافته و فشار عظیمی را در آن باعث می‌شود تا آنکه سرانجام فوران می‌کند. حجم پرتابه یک ابر آتشفشان (شامل خاکستر، پومیس و گدازه) بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر مکعب است. بدین ترتیب ابرآتشفشان آتشفشانی است که زمانی در تاریخ بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر مکعب (برابر با ۲۴۰ مایل مکعب) نهشته به بیرون پرتاب کرده‌است.این اصطلاح نخستین بار در در سال ۲۰۰۰ و در برنامهٔ علمی افق محصول بی‌بی‌سی برای نامیدن آتشفشان‌هایی که بزرگترین فوران‌های زمین را باعث شده‌اند مورد استفاده قرار گرفت. فوران چنین آتشفشانی بسیار فاجعه‌بار خواهد بود. صدای انفجار آن در سرتاسر جهان شنیده خواهد شد، آسمان تیره شده و باران سیاه خواهد بارید و زمین در شرایطی همچون زمستانی هسته‌ای قرار خواهد گرفت. #پارت_یک_تحلیل 🖋⭕️ Amirreza