#داستــــــــــــــان
«ایرادی ندارم اما...»
متقین کسانی هستند که خالق را در خود بزرگ می کنند و دنیا را کوچک می کنند🌏...
یکی از اینها، عالم ربانی ثروتمند ملا هادی سبزواری است - متوفی سال 1289 هجری قمری،
او پول و مزارعی داشت که از آن زکات می گرفت و خودش میان فقیران تقسیم می کرد.
فقیران هر پنج شنبه بعدازظهر با این عالم قرار می گذاشتند و هر سال سه روز از آخر ماه صفر در منزلش مجالس حسینی می گرفت و اول فقرا را به آنجا دعوت می کرد ،و هر روضه خوان حسینی را که مردم دوست نداشتند بخاطر صرتیش بخواند به منبر دعوت می کرد.
تا به او فرصتی بدهد تا نقش خود را در میان مردم به عنوان قرب الهی و خدمت به واعظ تمرین کند!
پس از خاتمه، نان و آبگوشت را با گوشت تهیه می کند و به حاضران غذا می دهد و سپس به هر فقیری مبلغی پول می دهد.
در آغاز جوانی که در حوزه علمیه مشهد مشغول تحصیل علوم دینی بود، تمام مغازه هایش را که از پدرش به ارث برده بود فروخت و پول آنها را در راه رضای خدا خرج کرد. او در اواخر عمر مقداری از دارایی خود را فروخت و با پول برای فقرا و نیازمندانی که در محاصره خشکسالی و تنگنای مالی بودند، تهیه کرد.
برخی از مردم از او پرسیدند: آیا این باقیمانده ها را خرج می کنی؟
پاسخ داد: ایرادی ندارم اما...، فرزندانم از فقیر بودن خودداری می‌کنند!
