ناسرکوبگری تمدن، زندگی و اربعین نوربرت الیاس آن‌گاه که «فرآیند متمدن‌شدن» را می‌نگاشت، کوشید تا نشان دهد در چه سیری، انسان، تحت فرآیندهای منضبط و با رویکردی سرکوبگرانه به بدن و با درونی‌شدن آداب این انضباط، متمدن شد. یکی از سلوک‌های ویژه‌ی این فرایند، در غذاست. مقوله غذا در اربعین، جای پژوهش‌های مفصل تمدنی دارد. این‌که اربعین، نه تنها در ابعاد مجرد و روحمندش، کشش تمدنی‌ دارد، که ابعاد بدنمندش از جمله مقوله «غذا» نیز محلی از الگویابی تمدنی متفاوت با آن‌چه تا کنون بوده را داراست. با وجودی‌که مناسک پیاده‌روی اربعین به مناسبت بزرگ‌ترین سوگ جهان اسلام انجام می‌شود، اما این موضوع باعث نمی‌شود تا در طعام و اطعام زهد مسیحی‌گونه ترویج شود. اکرام و اعزاز عزادارن، گوی سبقتی است که ملیت‌های مختلف، با تکثر فرهنگی خود ذیل تمدن حسینی، بخشی از آن را در اطعام عزادارن به نمایش می‌گذارند. جای الیاس خالی‌است تا ببیند، امکان تحقق تمدنی هم هست که انسانی بسازد که فردی‌شدن را در عین تمایز، تا حد ممکن کم‌رنگ ساخته و ناسرکوبگرانه، به بدن نیز زندگی می‌بخشد! ✍ #مریم_منصوری 💠 از "ما" نگاشت ▫️@azmanegasht 💠 جامعه فعالان‌مردمی‌اربعین ▫️@jarbaein