#ثقلین امام صادق علیه السلام: كسى كه زندگى را بر اين بنا نهاده كه معصيت كند و در پايان عمر توبه كند؛ در پى فريفتنِ كسى است كه فريفته نمى شود و تلاش مى كند از لذّتهاى نقد بهره برد و به خود وعده مى دهد كه در آينده، توبه خواهد كرد؛ علاوه بر آنكه به وعده وفا نخواهد كرد. زيرا رها شدن از رفاه و لذت و انجام توبه، بويژه در پيرى و ناتوانى بدن، امرى بس دشوار است. انسان در امان نيست كه با پس انداختن توبه ، مرگش فرا رسد و بدون توبه از دنيا خارج شود. [اين شخص ]مانند كسى است كه بدهكارى مدت دار بر عهده اوست و قدرت بر اداى دين دارد؛ امّا هميشه آن را به تأخير مى اندازد تا زمان پرداخت فرا رسد؛ اما سرمايه، از دست رفته و قرض بر گردنش باقى است بحارالأنوار جلد3 صفحه83 『🇮🇷@jarchyrooyan|جارچی رویان (رسمی)🇮🇷 』