📝 #رمان_عاشقانه_مذهبی_جان_و_جهانم #قسمت_سی_و_نهم ـــ اومدم زهرا اینقدر زنگ نزن. تماس را قطع کرد و مغنعه را سر کرد رژ لب ماتی بر لبانش کشید به احترام این روز و خانواده مهدوی لباس تیره تنش کرد و آرایش زیادی نکرد کیفش را برداشت و از اتاق بیرون رفت. ـــ کجا داری میری مهیا ؟ نمی دانست چرا اینبار از حرف مادرش عصبی نشد و دوست داشت جوابش را بدهد ــــ دارم با زهرا میرم خونه مریم، می خوان سبزی پاک کنن برا مراسم، شهین خانم گفت بیام کمک. مهال خانم با تعجب گفت ـــ همسایمون مهدوی رو میگی ؟ ـــ آره دیگه .من رفتم. مهال خانم با تعجب به همسرش نگاه کرد باورش نمی شد که مهیا برای کمک به این مراسم رفته باشد برای اطمینان به کنار پنجره رفت تا مطمئن شود. مهیا با زهرا دست داد ـــ خوبی ؟ ـــ خوبم ممنون . ـــ میگم مهیا نازی نمیاد؟ ـــ نه نازی با خونوادش هر سال چون چند روز تعطیله این روزا رو میرن شمال. ـــ مهیا کاشکی چادر سر می کردیم. الان اینا نمی زارن بریم تو که . مهیا لبخندی زد دقیقا این چیزی بود که خودش اوایل در مورد قشر مذهبی فکر می کرد. ـــ خودت بیای ببینی بعد متوجه میشی. آیفون را زدند ــــ کیه ؟ ــــ باز کن مریم ــــ مهیا خودتی بیا تو در باز شد وارد خانه شدن چند تا خانم نشسته بودند ودر حال پاک کردن سبزی بودن از بین آن ها سارا و نرجس را شناخت با سارا و مریم سلام کرد شهین خانم به طرفش آمد ــــ اومدی مهیا؟ ـــ بله اومدم آب قند بخورم برم. ــــ تا همه سبزیارو تمیز نکنی از آب قند خبری نیست. بقیه که از قضیه آب قند خبری نداشتند با تعجب به آن ها نگا می کردند. مهیا زهرا را به دخترا معرفی کرد جو دوستانه بود اگر نگاه های نرجس و مادرش مهیا را اذیت نمی کردند به مهیا خیلی خوش می گذشت. مریم قضیه دیشب را برای دخترا تعریف کرد. سارا : ـــ آره دیدم می خواستم ازت بپرسم پیشونیت چشه ؟ زهرا : ـــ پس من چرا ندیدم ؟ سارا : ـــ کوری خواهرم . دخترا خندیدند که صدای یا الله شهاب و دوستش محسن خنده هایشان را قطع کرد. شهاب و محسن وارد شدن و یه مقدار دیگری از سبزی را آوردن. ــــ اِ این حاج آقا مرادیه خودمونه مگه نه مریم ؟؟چرا عمامه اشو برداشته. مریم سرش را پایین انداخته بود و گونه هایش کمی قرمز شده بود ـــ شاید چون دارن کار می کنن در آوردن. مهیا نگاه مشکوکی به مریم انداخت محسن آقا با شهاب خداحافظی کرد و رفت . مهیا صدایش را بالا برد. ــــ شهین جوونم شهاب که نزدیک دخترا مشغول آب خوردن بود با تعجب به مهیا نگاه کرد😳 ــــ شهین جونم چیه دختر از مادرتم بزرگترم مهیا گونه ی شهین خانم را کشید ـــ چی میگی شهین جون توبا این خوشگلیت دل منو بردی . با این حرف مهیا آب تو گلوی شهاب پرید و شروع کرد به سرفه کردن. ـــ وای شهاب مادر چی شد آب بخور . شهاب لیوان را دوباره به دهانش نزدیک کرد. ــــ میگم شهین جونم من از تو تعریف کردم پسرت چرا هول کرد ازش تعریف می کردم چیکار می کرد آب دوباره تو گلوی شهاب پرید و سرفه هایش بدتر شده بود دخترا از خنده صورت هایشان سرخ شده بود. ـــ مهیا میکشمت پسرمو کشتی . ـــ واه شهین جون من چیزی نگفتم . شهاب زود خداحافظی کرد و رفت . سارا: ـــ پسرخالمو فراری دادی. ــــ ای بابا برم صداش کنم بشینه با ما سبزی پاک کنه. مهیا از جاش بلند شد که مریم مانتویش را کشید. ــــ بشین سرجات دیوونه... #ادامه_دارد....

#رمان_پلاک_پنهان #قسمت_سی_و_نهم کمی خیالش را راحت کند،با لبخند مهربان همیشگی اش ادامه داد: ــ ولی نگران نباشید،الان براشون دارو نوشتم،نسخه اشو دادم به دکتر بهداری تا تهیه کنند،سرم هم وصل کردیم براشون که الان تموم شده و حالشون بهتر شد،اما باید استراحت و تغذیه مناسب داشته باشه تا خدایی نکرده حالشون بدتر نشه کمیل سری به علامت تایید تکان داد.ــ ببخشید میپرسم فقط میخواستم بدونم جرمش چی هست؟چون اصلا بهش نمیومد که اهل کار سیاسی باشه.آخه تو پرونده اش نوشته بودند از بند سیاسی هست. اینبار امیرعلی جوابش را خیلی مختصر داد،اما کمیل تشکر کوتاهی کرد و سمت بهداری قسمت خواهران رفت و بعد از اینکه تقه ای به در زد ،وارد اتاق شد ،با دیدن سمانه بر روی تخت،قلبش فشرده شد،به صورت رنگ پریده اش و دندان هایی که از شدت سرما بهم می خوردند نگاهی کرد. روبه پرستار گفت: ــ براش پتو بیارید،نمیبینید سردشه ــ قربان،دوتا پتو براشون اوردیم،دکتر گفت چیز عادیه،کم کم خوب میشن کمیل نزدیک تخت شد و آرام صدایش کرد: ــ سمانه خانم،سمانه،صدامو میشنوید؟ سمانه کم کم پلک هایش تکان خوردند و کم کم چشمانش را باز کرد،دیدش تار بود ،چند بار پلک زد تا بهتر تصویر تار مردی که آرام صدایش می کرد را ببینید. کمیل با دیدن چشمان باز سمانه،لبخند نگرانی زد و پرسید: ــ خوب هستید؟؟ با صدای ضعیف سمانه میله ی تخت را محکم فشرد. ــ آره ــ چیزی میخورید؟ ــ نه،معدم درد میگیره کمیل روی صندلی نشست و با ناراحتی گفت: ــ اون روز که دیدمتون،چرا نگفتید؟ سمانه تلخ خندید و گفت: ــ بیشتر از این نمیخواستم درگیرتون کنم اخم های کمیل دوباره یر پیشانی اش نقش بستند: ــ درگیر؟؟ سمانه با درد گفت: ــ میبینم که چند روز چقدر به خاطر اشتباه من درگیر هستید،میبینم خسته اید،نمیخوام بیشتر اذیت بشید ــ این بچه بازیا چیه دیگه؟چند روز معده درد داشتید و نگفتید؟اونم به خاطر چندتا دلیل مزخرف،از شما بعید بود ــ من نمیخوا... ــ بس کنید،هر دلیلی بگید هم قانع کننده نیست،شما از درد امروز بیهوش شده بودید،حالتون بد بوده،متوجه هستید چی میگم میخواست ادامه بدهد اما با دیدن اشک های سمانه ،حرفی نزد: ــ این گریه ها برای چیه؟درد دارید؟ سمانه به علامت نه سرش را به سمت راست و چپ تکان می داد ــ چیزی میخواید؟چیزی اذیتتون میکنه،خب حرف بزنید ،بگید چی شده؟ سمانه متوجه صدای نگران کمیل شد، اما از شدت درد و گریه نمی توانست حرفی بزند! ــ سمانه خانم،لطفا بگید؟درد دارید؟دکترو صدا کنم سمانه با درد نالید: ــ خسته شدم،منو از اینجا ببرید به قَلَــــم فاطمه امیری زاده