آیا احساس ترس، کارکرد تربیتی دارد؟ ترس و تنبیه، از عوامل اثرگذار تربیتی ترس، احساسى است كه در انسان نيروهايى را به حركت وا مى‌دارد، او را به كارهايى وادار مى‌کند و می‌تواند به حركت، پيشرفت، پرهيزكارى و كنترل هوس‌ها ختم شود. گاهى اين احساس باعث از دست دادن نيروها، شكست روحيه و رفتارهای جنون‌آمیز می‌شود، به همين خاطر است كه عامل ترس پيچيدگى و مشكلاتى دارد و چه بسا در استفاده از آن دچار افراط‌ها و تفريط‌هايى شویم. اما آن‌چه را كه نمى‌توان به طور كلى نفى كرد، لزوم اين احساس براى تربیت و تكامل شخصيت است. نفى اين احساس و عوامل ايجاد‌كننده آن، باعث همان خودسرى‌ها، لوس‌گرى‌ها و خامى‌هايى است كه در تربيت غربی بروز كرده است. ترس تا اندازه زيادى از اميدهاى دور و دراز، لوس‌گرى‌ها، خامى‌ها و سركشى‌ها جلوگيرى مى‌کند. شخصيتى كه کاملا بى‌باك و نترس بار مى‌آيد و از هيچ چيز واهمه‌اى ندارد، شخصيتى فاسد و خطرناك خواهد شد، چرا كه حتى از هلاكت خود و اجتماعش نیز نمی‌هراسد. اصولًا نبود ترس به‌خاطر نبودن تعلق و نبود علاقه است و از آنجا که انسان با عشق آفريده شده است، پس يك شخصيت معتدل نمى‌تواند بدون محبوب و بدون علاقه باشد؛ علاقه به نفس، به حيات، به خوبى‌ها و به كمال‌ها؛ درنتيجه اين شخصيت وابسته و متعلق، نمى‌تواند بدون ترس باشد. و اين ترس باعث كنترل و پرهيزكارى و خوددارى از كارهايى است كه محبوب را از دستش مى‌گيرد و موجب آمادگى و سازندگى عواملى است كه او را به محبوبش مى‌ رساند. در صورتی که ترس مداوم و ترساننده تك بُعدى باشد، این ترس باعث فرار، نيرنگ، خيانت و دروغ مى‌شود. بنابراین باید هنگام تهديد، يكى بترساند و ديگرى(یک واسطه) اين عمل را توضيح دهد و متربی را از جرم خود آگاه كند و به او محبت کند. #ابزار_تربیت #ترس #قهر_تربیتی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

محبت افراطی در بین نوجوانان را جدی بگیریم انتخاب دوست در دوران نوجوانی اهمیت خاصی دارد. مسائل و دشواری‌های ناشی از بلوغ از کمیت و کیفیتی برخوردار است که بسیاری از روان‌شناسان معتقدند: خوشبختی یا بدبختی انسان تا اندازه زیادی در این دوران رقم می‌خورد! پنج نکته درباره نوجوانی و ارتباط آن با محبت افراطی: ۱. نوجوان و محبت قبل از نوجوانی انسان صرفا مهرطلب است یعنی دوست دارد از طرف بزرگ‌سال مورد مهر واقع بگیرد اما با شروع نوجوانی مهرورز هم می‌شود یعنی دوست دارد محبت بورزد. ۲. محبت حقیقی، عشق به خالق هستی نیروی محبت یکی از مهم‌ترین ظرفیت‌ها و نیروهای خدادای انسان است که اگر در مسیر صحیح استفاده شود سنگ‌های سخت را در هم می‌شکند و قله‌های مرتفع را زیر پا می‌گذارد. مسیر اصلی این محبت، عشق به خالق هستی و عشق به هر چیزی است که در مسیر محبت به خدا است. ۳. خطر محبت افراطی گاهی یک نوجوان نسبت به دوستش و یا حتی نسبت به مربی‌اش چنان محبتی پیدا می‌کند که به او وابسته شده و کاملا تسلیم او می‌شود که گاهی قادر به ترک آن نخواهد بود؛ این‌گونه وابستگی‌ها به نوجوان آسیب روحی و روانی خواهد زد. ۴. تفاوت محبت افراطی با دوستی‌های معمولی در محبت‌های افراطی برخلاف رفاقت‌های معمولی هیجانِ مثبتِ دوستی‌ها وجود ندارد بلکه اضطراب و حسادت در آن موج می‌زند و نوجوان دائما نگران و رنجور است. ۵. محبت‌های افراطی و اختلال روانی الف ـ گاهی محبت افراطی گرچه باعث درگیری ذهنی شخص می‌شود و دائما در عالم خیال با محبوب خود سیر می‌کند اما این مسئله مانع تعطیلی امور زندگی شخص نمی‌شود و یا فقط در زمان محدودی او را از کارهای روزمره بازمی‌دارد. ب ـ اما در یک سطح عمیقتر، به‌قدری نوجوان درگیر این دوستی می‌شود که علاوه بر اشتغال ذهنی و زندگی خیالی با محبوب، برای مدت زیادی، از امور روزمره خود می‌ماند که برخی روان‌شناسان محبت افراطی را در این مرحله یک اختلال روانی می‌دانند #ابزار_تربیت #محبت #آسیب_شناسی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

ابزار و روش صحيح كار فرهنگي كدامند؟ جواب کار فرهنگی باطل، کار فرهنگی حق است. در مقابل ابزار ضد فرهنگی ابزار فرهنگی لازم است. در کار فرهنگیِ مطلوب، همواره  باید  دو  امر مهم «ابزارگزینی»  و «رو ش شناسی »  را  دقیقا  بر اساس دستورهای دینی و ملاکهای اسلامی  انجام داد؛ زیرا دراصل، رسالت تشکیلاتی تشکلهای فرهنگی که همان تعلیم و تربیت انسانهای صالح است، ایجاب می کند که در این  راه  فقط از  ابزار و رو شهای مناسب استفاده کند و نباید و نمی تواند با استفاده از هر ابزار و روشی انسان صالح تربیت کند. برای انجا م دادن کار فرهنگی لازم است به این مهم توجه کرد که در این راه، هرگز نباید فرصت انتخاب ابزار مناسب برای تربیت  افراد را از مسؤولان تشکلها  سلب کرد؛ زیرا این به منز له ی نادیده گرفتن روحیه ی نوآوری، ابداع، تنوع طلبی و استقلال فکری آنهاست، همچنین مانع رشد و ترقی آنان به عنوان مهره های کلیدی و اثرگذار در کار فرهنگی و تربیتی برای اداره ی آینده ی جامعه خواهد شد. پس باید ابزارهای مختلفی که منطبق با منش اسلامی است اعم از ابزارهای هنری، ورزشی، علمی و… بکار گرفت تا سلایق مختلف گردهم آیند. متأسفانه امروزه اکثر مسئولین فرهنگی، در گرداب بی ابزاری و بی روشی گرفتار شده اند؛ به گونه ای که اکثرا همواره دو سؤال اساسی را فرا رویِ خود دارند: – چه کاری باید بکنیم؟ – چگونه باید این کار را انجام دهیم؟ برای انجام کار فرهنگی باید ایده های مختلف را بکار برد و از مناسبترین ابزارها و بیشترین توان با امکانات موجود بهترین بهره را برد.  البته نباید  از  این  نکته هم  غافل بود  که  اگر  برای کار فرهنگی،  ابزاری  در  دسترس نبود،  باید آن را تولید کنیم. برخی ابزار پیشنهادی براي انجام كار فرهنگي در تشكّل‌ها  عبارتند از: 1) ابزار مناسكي و عبادي؛ اينگونه ابزار در واقع ‌هم وسيله تربيت افراد به شمار مي‌آيند و هم در مسير دستيابي به كمال مطلوب، به نوعي خود هدف كار فرهنگي محسوب مي‌شوند. ابزاري از قبيل‌ اعمال و مراسم شبستاني مسجد، نماز جماعت، دارالقرآن، مناجات، دعا، جلسات عزاداري، هيأت‌هاي مذهبي و امثال آن. 2) ابزار فرهنگي، هنري (تئاتر، سرود، تواشيح، خوشنويسي و …) 3) ابزار تفريحي، ورزشي (اردو، كوهنوري، فوتبال، استخر و‌…) 4) ابزار عاطفي‌ـ انگيزشي (تنبيه و تشويق، برقراري روابط دوستانه نزديك، صميميت و …) 5) ابزار معرفتي (سخنراني، كتاب‌خواني، جلسات پرسش و پاسخ و … ) 6) ابزار پرورشي (ديدار با الگوهاي برتر، بازديد از مزار شهدا و بزرگان ديني و …‌) به یاد داشته باشید در کار فرهنگی هدف بیشتر معطوف به نیروی انسانی است نه کار، چه بسا برنامه ای به طور پیش بینی شده به سرانجام نرسد اما هدف اصلی تر که تربیت نیروی انسانی است تامین شود و حتی بالعکس آن شاید مضر هم باشد یعنی تامین اهداف برنامه به قیمت له شدن نیروی انسانی می تواند آسییب های جدی وارد کند. #کار_فرهنگی #ابزار_تربیت مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf