بسم الله الرّحمنِ الرّحیمِ پیرامون شخصیتِ شهدای کربلا که در رکاب سید الشهداء(ع) جهاد کردند و به شهادت رسیدند، وقتی دقّت می‌کنم حقیقتاً متحیّر می‌مانم. برخی از این شهدای والامقام، تا قبل از ورود امام ع به نینوا حتی شیعه نبودند و افرادی مثل وهب بن عبدالله بن حباب کلبی حتی مسلمان هم نبود! وقتی امام حسین علیه السلام از محل زندگی وهب که با مادر و تازه عروسش در آنجا سکونت داشتند عبور کرد، وهب با امام حسین علیه السلام و مرام و شخصیت ایشان آشنا می‌شود و همراه حضرت به کربلا می رود. حُر بن یزید ریاحی فرمانده سپاه عبیدالله بن زیاد حاکم وقت کوفه بود و اصلا سخت نیست بفهمیم در مدّت عمر کسی که در دستگاه أموی خدمت می‌کرده، چه معاصی از جمله ظلم و فساد ممکن است از او سر بزند. زُهَیر بن قَین بَجَلی، عثمانی مذهب بود و عقیده داشت، امیرالمومنین علی علیه السلام در قتل عثمان، مشارکت و دخالت داشته یا حداقل کوتاهی کرده، فلذا از دنیای سیاست به تجارت روی آورد و اتفاقاً زندگی مرفهی هم داشت. همه می‌دانیم امام حسین علیه السلام او را در مسیر ملاقات کرد و دقایقی با اون سخن گفت. زهیر که حتی حاضر نمی‌شد در نزدیکی کاروان امام حسین علیه السلام اردو بزند بعد از آن ملاقات، دست از اهل و عیال و دارایی و اموال و حتی زندگی خود شُست و شهید کربلا شد. مخلص کلام اینکه در میان شهدای کربلا، همه طیف انسان وجود داشت، ارباب و برده، أموی و عثمانی، مسیحی و ایرانی، تُرک و دیلم و عرب و عجم، پیر و نوزاد، زن‌ و مرد، همگی با تمام تفاوت های عقیدتی و نژادی و غیره در رکاب امام حسین علیه السلام جمع شدند و نامشان جاودانه شد. بنده از این حقیقت به تردیدی عجیب و البته شیرین رسیده ام. برای عاقبت به خیری و یا خدای ناکرده خُسران ابدی، نمی‌شود به حال و روز و سوابق خود یا دیگران، مطمئن بود. نمی‌دانیم کسی که فی الحال از نظر ما بهشتی قطعی یا جهنمی حتمی است، عاقبت او چه می‌شود؟ البته این برداشت خیلی هاست اما جایی‌که احساس می‌کنم گفتنش شاید به مذاق خیلی ها خوش نیاید این است: آیا برخورد ما با کسانی که تصوّر می کنیم دشمن و بدخواهِ دین و باور ما هستند، برگرفته از رفتار و برخورد امام حسین علیه السلام است یا استنباط شخصی خود ماست؟ آیا وقتی با بدحجابی مواجهه داریم یا با آقا پسری که در حال ارتکاب معصیتی است روبرو می‌شویم، برخورد ما، همان است که امام حسین علیه السلام اگر جای ما بود انجام می‌داد ؟ اساساً میزان و معیار برای نوع برخورد ما با اینگونه افراد کدام است؟ اگر کسی بگوید امام حسین علیه السلام از علمی ماورایی برخوردار بود فلذا چیزی را می‌دید که ممکن نیست ما ببینیم، با چندین دلیل قطعی و محکم بنده رد خواهم کرد! که اگر چنین باشد خیلی از باورهای ما به چالش کشیده می‌شود و دیگر نمیتوان گفت، فعل و قول امام علیه‌السلام، برای ما حجت است! چرا که ایشان از دانشی استفاده می‌کرده که از ریشه برای ما ناشناخته است. بنابراین امام حسین علیه السلام و سایر حضرات معصومین علیهم السلام با قواعد و اصول همین دنیا رفتار می‌کردند تا پیروانشان بتوانند الگوبرداری کنند. عرض بنده این است، شاید اگر کارشناسان خبره و اهل علم، در بابِ کیفیّتِ برخورد امام حسین علیه السلام با افرادی که دعوت کرد و شهید کربلا شدند، تَعمُق کنند، بتوانند اشتباه محاسباتی ما را استخراج کنند. شاید نگرش ما در این زمینه دارای اشکالات زیرساختی است که یک جوان حرف حق ما را نمی‌شنود و قبول نمی‌کند! بنده هم معتقدم باور و ایدیولوژی ما برترین است و قبول دارم که برخی افراد نمی‌خواهند از خواب بیدار شوند یا اثرات گناه و لقمه حرام و غیره باعث شده حرف حق را نشنوند اما آیا مطمئن هستیم در این مسیر هیچ وهب و زهیر و حُری را نادیده نگرفته ایم؟ آیا همه آنانکه طردشان کردیم و حُکم به دشمن بودنشان دادیم، همگی را درست حدس زده ایم؟ آیا نباید در شیوه برخورد و رفتارمان بازنگری کنیم؟ این‌ تردید هم عجیب است و هم شیرین! ان شاءالله سبب هدایت بنده شود🙌 https://eitaa.com/javananeparand

ببینید حتماً 🌹 https://eitaa.com/javananeparand

دعاگوی همه عزیزان هستم اونهایی که قسمت نشد امسال ایام اربعین ،زائر کربلا بشن، ان شاءالله خداوند به آبروی سیدالشهداء علیه السلام، همه حوائج دنیوی و اخروی شون، برآورده به خیر بشود. این حقیر به یاد همه شما عزیزانم هستم اگه لایق باشم شما هم دعا کنید که دست خالی برنگردیم ❤️🌹🙌

#زیارت حضرت عباس بن علی ابالفضل العباس علیه السلام ◼️السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْفَضْلِ الْعَبَّاسَ بْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَوَّلِ الْقَوْمِ إِسْلاماً ، وَأَقْدَمِهِمْ إِيماناً ، وَأَقْوَمِهِمْ بِدِينِ اللّٰهِ ، وَأَحْوَطِهِمْ عَلَى الْإِسْلامِ ، أَشْهَدُ لَقَدْ نَصَحْتَ لِلّٰهِ وَ لِرَسُولِهِ وَلِأَخِيكَ فَنِعْمَ الْأَخُ الْمُواسِي ،فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً اسْتَحَلَّتْ مِنْكَ الْمَحارِمَ ، وَانْتَهَكَتْ فِي قَتْلِكَ حُرْمَةَ الْإِسْلامِ ، فَنِعْمَ الْأَخُ الصَّابِرُ الْمُجاهِدُ الْمُحامِي النَّاصِرُ ، وَالْأَخُ الدَّافِعُ عَنْ أَخِيهِ ، الْمُجِيبُ إِلىٰ طاعَةِ رَبِّهِ ، الرَّاغِبُ فِيمَا زَهِدَ فِيهِ غَيْرُهُ مِنَ الثَّوَابِ الْجَزِيلِ وَالثَّنَاءِ الْجَمِيلِ ، وَأَلْحَقَكَ اللّٰهُ بدَرَجَةِ آبائِكَ فِي دارِ النَّعِيمِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ ◾️اللّٰهُمَّ لَكَ تَعَرَّضْتُ ، وَلِزِيارَةِ أَوْلِيائِكَ قَصَدْتُ ، رَغْبَةً فِي ثَوَابِكَ ، وَرَجَاءً لِمَغْفِرَتِكَ ، وَجَزِيلِ إِحْسَانِكَ ، فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تَجْعَلَ رِزْقِي بِهِمْ دارَّاً ، وَعَيْشِي بِهِمْ قَارَّاً ، وَزِيارَتِي بِهِمْ مَقْبُولَةً ، وَذَنْبِي بِهِمْ مَغْفُوراً ، وَاقْلِبْنِي بِهِمْ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجاباً دُعائِي بِأَفْضَلِ مَا يَنْقَلِبُ بِهِ أَحَدٌ مِنْ زُوَّارِهِ وَالْقَاصِدِينَ إِلَيْهِ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ https://eitaa.com/javananeparand

بسم الله الرّحمنِ الرّحیمِ وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ : و اگر از بيشتر افراد روى زمين اطاعت كنى، تو را از راه خداوند، منحرف و گمراه مى كنند. زيرا آنان جز از گمان پيروى نمى كنند وآنان، جز به حدس و گمان نمى پردازند. سوره انعام آیه 116 همرنگ جماعت شدن همیشه مفید و پسندیده نیست. ای بسا جماعت و جامعه ای در دوره ای یا موضوعی دچار انحراف باشد، چطور یک انسان موحد و مؤمن می‌تواند صِرف اینکه فلان کار را اکثریت انجام میدهند به خود بقبولاند که با ایشان همراه و همصدا شود؟ خداوند نعمتی به نام عقل را به بنده اش بخشیده است که می‌تواند تفکر کند، بیاندیشد و تصمیم بگیرد. ارسال رسولان، صدور کتب آسمانی و در نهایت نعمت ولایت و امامت اهل بیت علیهم السلام، همگی بدان علت است که انسان راه سعادت و نجات خود را از ایشان بیاموزد. چطور می‌شود ادعا کرد که با وجود نعمت عقل و در اختیار داشتن موهبتی مثل کتاب آسمانی و پیامبری که از جانب خداوند آمده و پیشوایانی که هر کدام اقیانوس علم و دانش و معرفت و ایمان هستند، انسان خردمند، راه و رسم زندگی خویش را از فعل و انفعال جماعتی تقلید کند که اغلب خطای شان از صواب شان بیشتر بوده و برای افعال و اعمال خود هیچ حجت عقلی و منطقی و شرعی ندارند؟ همرنگ جماعت شدن در موارد مثبت و صحیح، خالی از اشکال است در غیر اینصورت ضرب المثلی نابجا و اغلب مواقع غلط و فریبنده است. https://eitaa.com/javananeparand

🔹وَ قَالَ أمیر المومنین علیه السلام: إِنّ لِلقُلُوبِ إِقبَالًا وَ إِدبَاراً فَإِذَا أَقبَلَت فَاحمِلُوهَا عَلَی النّوَافِلِ وَ إِذَا أَدبَرَت فَاقتَصِرُوا بِهَا عَلَی الفَرَائِضِ 🔹دلها اقبال و ادبار دارند وقتی که روآوردند آنها را به مستحبات وادارید، و هنگامی که رو برگرداندند، به واجباب بسنده کنید. حکمت 312 توضیح: هر وقت حال دلمون خوب باشه، شور و شوق برای بندگی در ما پدیدار میشه بنحوی که مرتب دوست داریم کار خیر انجام بدیم، عبادت کنیم، قرآن تلاوت کنیم! این نوع رغبت و تمایل به معنای اقبال قلب ماست در واقع توفیقی است که خداوند به هر دلیلی ممکن است به بنده ای عطا فرماید. وقتی سهم قلب ما شد اقبال یا همان توفیق الهی بایستی فرصت را غنیمت بشماریم و هرچه میتوانیم توشه برداریم. حالتی هم گاه در ما ایجاد می‌شود و شوق و ذوقی برای طاعت و عبادت نداریم. احساس خستگی و بی حوصلگی گاه سراغ ما میآید. شاید همگی تجربه کرده باشیم که برای نماز صبح هم به زحمت بیدار می‌شویم. اصطلاحاً از ما سلب توفیق شده است که بیشترین علت این حالت ارتکاب معصیت است. وقتی چنین حالتی بر انسان مؤمن عارض می‌شود، امیرالمومنین می‌فرماید به انجام واجبات بسنده کنید تا این حالت رفع بشود. بی جهت زور نزنیم هیأت بریم یا به زور و بدون میل مثلاً بخواهیم نماز مستحبی بخوانیم این حالت بی میلی را "ادبار قلوب" نامیده اند. دوری از گناهان و انجام واجبات باعث برطرف شدن ادبار دل می‌شود.قطعا نباید نومید شد اما لازم است به خودمان فرصت بدهیم تا دوباره توفیق انجام مستحبات نصیب ما بشود ان شاءالله. https://eitaa.com/javananeparand

دعا کنیم تا زنده ایم دروازه شهادت به روی ما بسته نشود.. هر نوعی از مُردن بغیر از شهادت، خسران و ضرر است. بهترین نوع شهادت، عشق بازی در میانه میدان و جانفشانی در راه دوست است. شرطِ وصال، عشق تنها نیست.. عشق بایستی به جنون بیانجامد تا منجر به وصال بشود.. خیلی از ماها بعد از عاشق شدن، دست از تلاش برای رسیدن به مطلوب برمی‌داریم، اما غافل از آنکه باید مجنون شد. عاشقی های ما ممکن است در تندباد حوادث و هیاهوی دنیای فریبنده، کم‌رنگ شود. "جنون" حصاری به دور عاشق میکشد تا دلدادگی و تشنگی اش حفظ بشود. مجنون راه معشوق کسی است که هیچ تلخی و شیرینی، هیچ تشویق و تنبیهی، هیچ حرف و حدیث و طعنه و ترسی، انحرافی در مسیرش ایجاد نمی‌کند. مجنون از بی آبرویی یا تهدید نمی‌هراسد فلذا هیچ کجا هیچ ملاحظه ای او را به انفعال یا تساهل و تسامح نمی‌کشاند. عاشقی مجنون بشویم تا به وصال برسیم ؛ #حججی شهید https://eitaa.com/javananeparand

طوفان رییس جمهور در آمریکا 😍 https://eitaa.com/javananeparand