#شریف_نائینی حاج‌ میرزا هادی، فرزند میرزا ابوالحسن نائینی، از نویسندگان و شاعران قرن سیزدهم هجری بود. از تاریخ ولادت و زندگی او اطلاعی در دست نیست. از تذکرهٔ ثمر اصفهانی، اثر میرزا سید حسین طباطبائی، چنین برمی‌آید که وی از بزرگان نائین بود و منصب وزارت نائین و اردستان را به عهده داشت. او در آن دوره چندین کتاب تألیف، و به نظام‌الدوله تقدیم کرد. در این تذکره، به برخی تألیفات میرزا هادی نائینی اشاره شده است (نک.: طباطبائی، 1388: 218-219). در تذکرهٔ سخنوران نایین، اثر جلال بقائی نائینی، می‌خوانیم: «اما حاج‌میرزا هادی راثی، پسر دوم میرزا محمد وزیر، از وعاظ درجه اول چند کتاب در ذکر مصائب خاندان عصمت و طهارت و مدایح و مناقب آن بزرگواران تألیف نموده و اشعاری از خود در آنها درج کرده» (بقائی، 1361: 47). در تذکره‌ها تخلص وی را «راثی» گفته‌اند (همان). وی گاه در شعر «هادی» تخلّص می‌کرد. چنان‌که در یوسفیه می‌گوید: هـادیا در مدح او کـردی قیـام تا قیامت کی شود مدحش تمام برخی آثار وی عبارت‌اند از : مقدمات الستة یا عالم زر؛ لسان الذاکرین؛ انیس العارفین؛ حدیقة الوزراء؛ مختارنامه؛ سرور العارفین؛ مناسک؛ تجلی؛ رساله سلیمانیه؛ یوسفیه (نک.: طباطبائی، 1388: 219؛ بقائی، 1361: 47). @jawaher_kalam