#رویای_من #پارت_13 شماره ای که روی گوشی خونه افتاده بود نشون میداد تماس از باجه ی تلفن عمومیه... اما هیچ‌ صدایی جز صدای نفس کشیدن طرف مقابل پشت گوشی نمیومد... _الو..؟ الوو....بله...بفرمایین!.. فایده ای نداشت، کسی جواب نمی‌داد.. تلفن و قطع کردم و داشتم به سمت اتاق میرفتم که نزدیک بود سکته کنم... _محمد تویی؟! _پَ نَ پَ روحمه.. لگد محکمی به پاش زدم و با حرص گفتم: _چرا سر راه خوابیدی؟🤨اونم تو اتاق من😠.. مگه خودت اتاق نداری؟! انگشت اشاره اش و به نشونه ی سکوت گذاشت رو بینیش و با لحن آرومی گفت: _هیسسس!!!...یواش تر بقیه خوابن.. _جواب منو بده! _باشه میگم، دیدم جمع خواهر برادری گرمه منم اضافه شدم.. _باشه منم باور کردم..بگو تنهایی میترسم تو اتاق.. در همون لحظه امیررضا گفت: _بگیرید بخوابید..من فردااا امتحان دارما..! به سمت تختم رفتم و خوابیدم.. صبح با صدای زنگ آیفون بیدار شدم.. بدو بدو رفتم تا در و باز کنم؛ بابا بود.. از اومدنش خوشحال شدم و از طرفی خیالم راحت شده بود.. رفتم تو حیاط به استقبالش که با چهره ناراحتش رو به رو شدم...سرش و گرفت بالا که دیدم صورتش خیسه اشکه!! ترسیده بودم.. یعنی چه اتفاقی افتاده بود؟! _بابا، بابایی چیشده، اتفاقی افتاده؟؟ هی زیر لب اسم یکی رو می‌گفت... #به‌قلم‌سعیده‌یدی‌آزمایی °`🌿-🕊 『 @jihadmughniyeh_ir 』