eitaa logo
اطلاع رسانی حوزه کارگری
1.7هزار دنبال‌کننده
6.2هزار عکس
7.9هزار ویدیو
146 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴آتش افکار عمومی و انتقام آبسرد عین‌الاسد، انتقام لنگه‌کفش حاج قاسم بود. حاج قاسمی که لنگه‌کفشش هم در بیابان‌های شامات و عراق، نعمت بود. ضربه‌ی مغزی ملایم، عطش شورای عالی امنیت ملی را خواباند، اما آب‌سردی بر آتش انتقام سخت ریخت. ترامپ صورت خود را با سیلی موشکی سرخ نگه داشت. وقتی اوج تهدید شوالیه‌های دیپلماسی، خودکار پراکنی و فشار ایمیلی است، جنتلمن‌های پشت میز مذاکره گزینه‌ی نظامی روی میز می‌گذارند. سایت نطنز، قالیشویی تورقوزآباد نبود که به کاهدان زده باشند. زدند و خود را به آن راه زدیم تا امروز دانشمند ما را در راه بزنند و آه‌مان درآید. حادثه‌ی آبسرد، نزاع خیابانی از نوع تسویه حساب خانوادگی نیست که بتوان آن را در افکار عمومی ماستمالی کرد، پدرکشی سیاسی-امنیتی-علمی است. پدر مقاومت را که کشتند، بجای قصاص، سیلی زدیم تا دشمن به خودش بیاید و سوراخ دعا را پیدا کند. دوران «بزن‌در‌رو» که تمام شد، سیاست «یکی بزنند، ده‌تا می‌خورند» آمد، اما در اجرای سیاست‌های دفاعی که مصلحت‌سنجی کردیم، رسیدیم به ورطه‌ی «نزنیم، می‌زنند». دنیای امروز دنیای گفت‌و‌گو نیست، دنیای کوفت‌و‌کوب است؛ دنیای بزن‌بزن است و اگر خود را به خواب بزنیم، در خانه لگد را می‌خوریم. نفتکش‌ها اگر با پرچم ایران به ونزوئلا رسیدند، ناخدای باخدا داشتند که از کدخدا نترسید. خدای کعبه، خدای ابابیل هم هست. سجیل در کمان داریم و به امداد خدا گمان نداریم. مکانیزم ماشه، کاردستی آنهایی‌ست که برای امضای قراردادهای بین‌المللی، سندروم دست بیقرار دارند. آقای جمهوری اسلامی! تا آتش افکار عمومی سرد نشده، انتقام آبسرد را بگیر و الا سرمایه‌ی اجتماعی آب خواهد رفت. بزدلان سیاسی، پوست خربزه زیر پای انتقام سخت می‌گذارند تا هم پیاز تحریم اشکمان را درآورد و هم چوب مذاکره کشکمان را بسابد. نامحرمِ پَست را به پستوی خانه راه نمی‌دهند. پرستوهای آژانس را از پست بازرسی‌ها رد نمی‌کنند. اصلا ما بی‌شناسنامه‌، اما برای جاسوس شناسنامه‌دار، فرش قرمز پهن نمی‌کنند تا رد قرمز به آسفالت بیندازد. این انقلاب، خونبهای شهدا و میراث امام شهداست که رهبری معظم با خون دل آن را نگاهبانی می‌کند. در خون‌خواهی از بدخواهان آن اهمال نکنید. آقای جمهوری اسلامی! با تو هستم. @jonbeshsaybery
-۶ 🔴مروری بر عملکرد نامزدها در مناظرات 🔹مناظرات به سرانجام رسید و نامزدها آنچه در چنته داشتند، رو کردند. همتی نسخه‌ی ضعیف شده‌ای از روحانی ٩۶ بود که چنگی به دل نزد و نتوانست فیل هوا کند. او صدای بی‌صدایان است و در این انتخابات، خلأ را نمایندگی می‌کند! اگرچه گفتمان همتی را به صلاح کشور نمی‌دانیم اما او می‌توانست نقش کلیدی‌تری در گرم کردن تنور انتخابات بازی کند اما نتوانست حتی آتش‌بیار معرکه شود. 🔹مهرعلیزاده اگر بماند، رقیب سرسختی برای آرای باطله خواهد بود! تخریب یک خانه را نمی‌توان به ایشان سپرد، چه رسد به ساختن یک کشور. مسئولیت او را هیچ کسی قبول نمی‌کند، حتی حزب متبوعش، اصلاحات! 🔹قاضی‌زاده‌ی هاشمی پدیده‌ی انتخابات است. هیچ کس به اندازه‌ی او خود را در مناظرات در افکار عمومی بالا نکشید. اگر صحنه‌ی انتخابات را ترک کند، برندسازی شخصی فوق‌العاده‌ای از خود بجای خواهد گذاشت که می‌تواند آینده‌ی سیاسی او را تضمین کند. اگر بماند، این ظرفیت را دارد که معادلات را تغییر دهد. 🔹رضایی، کهنه‌کار و آرام ظاهر شد. به نسبت دوره‌های قبلی انتخابات، تقلای کمتری بخرج داد. از درگیری تن‌به‌تن پرهیز کرد. نمایش او در مناظرات شاید تنها طرفداران سنتی‌اش را تثیت کرده باشد. منتقدان او در جبهه‌ی انقلاب اما نباید از عملکردش ناراضی باشند. 🔹زاکانی با مشت پُر برای عملیات ضدرادیکال آمده بود. او نقش ضربه‌گیر را به خوبی ایفا کرد، اگرچه رقیبش نای شمشیر زدن هم نداشت. مهماتی که زاکانی با خود به مناظرات آورده بود برای انهدام رقیبی در سطح حسن روحانی مناسب بود، نه عبدالناصر همتی! رقیب آنقدر او را سر ذوق نیاورد که آنگونه که دلش می‌خواست آتش تهیه بریزد. 🔹عملکرد رئیسی در مناظرات را می‌توان در تثبیت آرای خود خلاصه کرد. او کار دشواری برای رسیدن به پاستور ندارد و اگر اتفاق ویژه‌ای نیفتد، او را باید سکاندار دولت سیزدهم نامید. ویژگی بارز پرچمدار جبهه‌ی انقلاب در ساده و راحت بودن با مردم است. 🔻جلیلی اما در ریاست جمهوری متوقف نمی‌شود. نهضتی که او رأسا آغاز کرده با پایان نمی‌یابد. وجودش برای غنای جریان انقلاب و تضمین اعتلای آن مغتنم است. مشی سیاسی او در تشکیل دولت سایه، شایسته‌ی مداقه و الگوبرداری است. جمهوری اسلامی به مکتب جلیلی نیاز دارد. ✍‌‌ @jonbeshsaybery
🔴نوبت مذاکره با کرام‌الکاتبین! برجام را دو بر یک بردیم و کاپ اخلاق گرفتیم. سد تحریم‌ها که بالمره شکسته شد، هورالعظیم را آب برد. مثل آب خوردن همه چیز را انداختیم گردن ترامپ. آن گوربه‌گوری که رفت، از این گوگولی‌مگولی هم آبی گرم نشد. اگر شتر دوکوهانه‌ی مشکلات کشور از سوراخ مذاکره با آمریکا رد می‌شد، سوزن اقتصاد لای درز بحران ارزی گیر نمی‌کرد. مقر مذاکرات وین همان کارگاه خیاطی است که دیپلمات‌های دوزنده بی پارچه و نخ برای پادشاه وعده‌ها قبای «تقریبا هیچ» دوختند تا عمری به این دستاورد چشم‌نواز ببالد. چقدر باید بشکاف زد و به عقب برگشت تا شکاف عمیق طبقاتی دوباره بخیه بخورد. کاش مرحوم هاشمی به دولت اعتدال گفته بود که در قبر مذاکره با آمریکا میّت نخوابیده تا آن‌ها که زبان‌ زنده‌ی دنیا را بلدند، بیخود گریه‌زاری راه نمی‌انداختند و به گور آمریکا دخیل نمی‌بستند. چطور نفتکش‌ها را نفس‌کش‌گویان و بی‌باکانه به حیاط‌خلوت امریکا رساندیم، اما پمپ بنزین قاره‌ی سبز هوای باک هواپیمای ظریف را هم نداشت؟! تروئیکای اروپا هم فهمید که مذاکره نر است، اما روحانی هشت سال مشغول دوشیدن آن بود. به امضای گربه نره و روباه مکار چه کسی اعتماد می‌کند؟ شنگول و منگول پشت دستشان را داغ کردند که دیگر به دست مخملی گرگ اعتماد نکنند، اما عراقچی و تخت‌روانچی تا لحظه آخر از مذاکره دل نکندند. دلواپس همین روزها بودیم، وقتی «دلواپس» برچسبی سیاسی برای بستن دهان منتقدان بود. نمی‌خواستیم دولت با خیالبافی رابطه با آمریکا و بزک کردن کدخدا هشت سال به مملکت تافت بزند و آخر سر با حلالیت خواستن نمایشی مظلوم‌نمایی کند که ما تلاش کردیم اما تحریم‌ها نگذاشتند. کسی نیست بگوید مرد حسابی شما برای برداشتن همین تحریم‌ها رأی آوردید اما کاری کردید که تحریم‌ها دوبله سوبله شد. بزرگترین دستاورد دولت تدبیر و امید، عبرت‌آموزی است. حق‌الناس هشتاد میلیون ایرانی در نتیجه‌ی اعتماد به غرب اگر در کتاب‌های تاریخ ثبت نشود، لوح محفوظ الهی حتما از قلم نمی‌اندازد؛ در روزی که مذاکره با کرام‌الکاتبین مثل مذاکره با شیطان رجیم سودی نمی‌بخشد. ✍‌ @jonbeshsaybery