✡ تحلیل استراتژیک فیلم ١٩١٧ (۴) 🎬 فرصتی طلایی برای قوم مظلوم یهود!! 1⃣ این جنگ فرصتی بود تا جماعتِ #یهودی مهاجر، به‌عنوان میهن‌پرستان دلسوز آمریکا، جایگاهشان را در جامعهٔ آمریکایی تثبیت کنند و از حالت بیگانگی و غریبگی برای همیشه خارج شوند. وقتش رسیده بود #سینما با قوام دادن به جامعهٔ یهودی در آمریکا، دِین خود را به بنیان‌گذاران یهودی خود ادا کند. 2⃣ باز هم #زرسالاران_یهودی هالیوود به کمک آمدند و با انواع و اقسام فیلم‌ها سعی کردند، این‌گونه وانمود کنند که اساساً جنگ جهانی دوم برای مقابله با #یهودیان_اروپا و قتل و غارت آن‌هاست! 3⃣ خیلِ فیلم‌هایی که در رابطه با جنگ جهانی دوم توسط استودیوهای مختلف #هالیوود ساخته شد، این شبهه را در جامعهٔ آمریکا به‌وجود آورد که اصلاً همین فیلم‌ها باعث پیروزی ارتش آمریکا در جنگ گردید! 4⃣ از همین‌رو، در پایان جنگ، #جک_وارنر (از صاحبان کمپانی معروف #برادران_وارنر) یکی از افرادی بود که مدال افتخار دریافت کرد. در متن نوشته‌ای که برای آن مدال افتخار خوانده شد، چنین آمده بود: 5⃣👈 «آقای وارنر، به‌خاطر تجربیات شما در‌زمینه‌ی تولیدات سینمایی و فیلم‌های میهن‌پرستانهٔ متعددی که به جامعهٔ آمریکا ارائه کردید، این مدال افتخار را به شما تقدیم می‌کنیم؛ چراکه آثار شما باعث بسط روح میهن‌پرستی در میان سربازان و ارتش آمریکا طی روزهای سخت جنگ شد…» ✍ سیدصادق کاظمی اونجی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ الیزابت تیلور و صهیونیسم 1️⃣ تبلیغات #یهودیان_صهیونیست هر روز به اَشکال مختلف ادامه می‌یابد و آن‌ها از هر فرصتی هرچند کوچک، برای تثبیت موقعیت خود در عرصهٔ #هنر_هفتم به‌ویژه جشنواره‌های بین‌المللی بهره می‌برند. 2️⃣ به‌عنوان مثال در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی این شعار مطرح شد که: «یک دلار می‌دهم، یک عرب را بکش!»، این شعار سال‌ها در اوج جنگ اعراب و اسرائیل توسط خبرگزاری‌ها و رسانه‌های گروهی صهیونیستی به شکلی گسترده رواج یافت. 3️⃣ اگر بخواهیم مثال بهتری بزنیم، می‌توانیم به #جک_وارنر اشاره کنیم که در جریان جنگ ژوئن ۱۹۶۷ میلادی، در یک مهمانی ۱۵۰هزار دلار به‌عنوان کمک برای ارتش رژیم صهیونیستی جمع کرد. 4️⃣ همچنین #الیزابت_تیلور طی دو سال، یک‌میلیون و دویست‌وپنجاه هزار دلار به صندوق‌هایی که تنها هدفشان جلب کمک‌های مادی و نهادینه کردن آن در جهت حمایت از رژیم اشغالگر قدس و اهداف #صهیونیسم بود، کمک کرد! 5️⃣ پس از مدتی صهیونیست‌ها در جهت ایجاد رابطه میان کارگردانان و بازیگران مشهور جهان و رژیم نوپای صهیونیستی تلاش زیادی به عمل آوردند که عمدتاً به شکل دیدارهای دوستانه با رهبران سیاسی رژیم و چاپ تصاویر آن در روزنامه‌ها و مطبوعات اسرائیلی و فرامنطقه‌ای به منصهٔ ظهور رسید. 6⃣ روزنامهٔ یدیعوت آحرونوت در شماره ۱۲ ژانویه ۱۹۷۹ خود، چنین نوشت: ✍ سیاستمداران اسرائیلی به هنر و هنرمندان اهمیت زیادی می‌دهند. نمونهٔ بارز آن دیدار رئیس ستاد مشترک ارتش با #سوفیا_لورن است. البته اهتمام سایر مقامات ... کمتر نیست و آن‌ها هم به نوبهٔ خود به گرمی از هنرمندان استقبال کرده و با آن‌ها گپ می‌زنند. این‌ها همه نشان می‌دهد که #اسرائیل اهمیت زیادی برای #ستارگان_سینما قائل است. 7⃣ از دیگر نمونه‌ها می‌توان به ملاقات موشه دایان با راجر مور ، تدی کولک با کرک داگلاس، ایگال آلون با رومی اشنایدر و #مناخیم_بگین با #الیزابت_تیلور اشاره کرد. 📚 متن کامل این یادداشت: 📖 صهیونیسم و ستارگان سینما 👉 https://jscenter.ir/jews-and-the-media/jews-and-hollywood/4898 ✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter