✡ تابوشکنی مرحله‌ای در سینما (2) 🎬 تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران (قسمت اول) 1⃣ تاریخ هنری در جای‌جایِ دنیا نشان داده که گذر از #تابو ها در #جامعه_هنری خطی بی‌پایان دارد که به محض شکسته‌شدن تابوی کوچکی در مقطعی زمانی، بلافاصله در سال‌های بعد می‌توان انتظار آن را داشت که تابوهای بزرگتری هم‌راستا با تابوی قبلی شکسته شوند و این اصلِ خدشه‌ناپذیر وجودی را می‌توان در پدیده‌ی بزرگ قرن بیستم، یعنی #صنعت_سینما به‌خوبی مشاهده نمود. 2⃣ سینمای اوایل قرن بیستم، بعضاً سینمای محترمی شمرده می‌شد و این احترام تا به آن سطح بود که تعدادی از نسل اول تهیه‌کنندگان و کارگردان‌های سینمای جهان همچون آلیس گی-بلاش، دی دبلیو گریفیث، سیسیل بی دمیل و… محل اقتباس‌ آثار سینمایی خود را #کتاب_مقدس می‌شمردند و سعی می‌کردند #سبک_زندگی توده‌های مختلف اجتماعی را همراه با توصیه‌های اخلاقی به سمت انسانیت بیشتر رهنمون باشند. 3⃣ اما این همه در حالی بود که پس از گذشت چندی، تابوشکنی‌های پی‌درپی فیلم‌ها، متناسب با نیازهای جامعه‌ی برآمده از نظامات #انسان‌محور و #مادی‌گرا ی چپِ سوسیال و راستِ لیبرال، موجب شد تا اعتراضاتی هرچند محدود را در سطح #کلیسا ایجاد و برخی از روحانیون ارشد مسیحی را به موضع‌گیری در باب برخی آثار سینمایی کشاند. 👈 در ادامه به بررسی یكی از این آثار می‌نشینیم: ✍ سید وصال مهدوی 📖 متن مقاله در سایت اندیشکده: 👉 goo.gl/VoKgur ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter