⛔️ #از_کسانی_مباش_که: 🔹 به هنگام #بى_نيازى، مغرور و فريفته دنيا مى شود و به هنگام #فقر، مأيوس و سست مى گردد. 🔸 به هنگام #عمل، كوتاهى مى كند و به هنگام #درخواست و سؤال، اصرار می ورزد. 🔹 هرگاه شهوتى برايش حاصل شود، گناه را جلو و توبه را به تأخير می اندازد. 🔸‌ اگر #محنت و #شدتى به او برسد، (بر اثر نداشتن صبر و شكيبايى) از دستورات دين به كلى دور مى شود. 🔹 #عبرت_آموختن را مى ستايد(و به ديگران آموزش مى دهد) ولى خود عبرت نمى گيرد. 🔸 #موعظه بسيار مى كند؛ اما خود موعظه و اندرز نمى پذيرد. 🔹 در #گفتار به خود مى نازد و در #عمل بسيار كوتاهى مى كند. 🔸 براى #دنياى_فانى تلاش و كوشش فراوان دارد ولى براى #آخرت باقى، مسامحه كار است. 🔹 #غنيمت را غرامت و غرامت را غنيمت مى شمرد. 🔸 از #مرگ_مى_ترسد ولى #فرصت_ها را از دست مى دهد. 🔹 #معصيت_هاى_كوچك را از ديگران بزرگ مى شمارد؛ در حالى كه بزرگ تر از آن را از خود ناچيز مى بيند. 🔸 آنچه را از #طاعات ديگران كوچك مى شمرد، از خودش بزرگ و بسيار مى پندارد. 🔹 (مرتباً) به (كارهاى) مردم خُرده مى گيرد؛ اما از كارهاى خود با مسامحه و مجامله مى گذرد. 🔸 لهو و لعب با ثروتمندان نزد او از ذكر خدا با فقيران محبوب تر است. 🔹 همواره به #نفع_خود و به زيان ديگران حكم مى كند؛ اما هرگز حق را به ديگران نمى دهد. 🔸 ديگران را #هدايت مى كند و خود را گمراه مى سازد و در نتيجه مردم از آنها اطاعت مى كند؛ اما خود معصيت خدا مى كند. 🔹 #حق خود را به طور كامل مى گيرد ولى حقوق ديگران را نمى پردازد. 🔸 از خلق خدا از آنچه معصيت خدا نيست مى ترسد ولى خود از خدا(در مورد ستم كردن) درباره مخلوقش پروا ندارد. ⏮ مرحوم سيد رضى(در پايان اين گفتار حكيمانه) مى فرمايد: «اگر در اين كتاب جز اين كلام نبود، براى #موعظه_سودمند و #حكمت_رسا و #بينايى_بينندگان و #عبرت_ناظرانِ_انديشمند، كافى بود.» 📚 نهج البلاغه، حکمت ۱۵۰. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🖊 بعون الله و توفیقه ❇️ اداره کل امور تربیتی‌ 📲 eitaa.com/jz_tasnim