میدانی، در تنهایی نیست که دلتنگ تو میشوم. بلکه در جمع این‌چنین‌ترم. دلتنگی محصول غیبت نیست، محصول حضور است. حضور هر کس غیر از تو. بودن با دیگران، نبودن تو را بیشتر می‌کند. دیوارها و صندلی‌ها و تخت‌ها و اتاق‌ها و خانه‌ها و خیابان‌های خالی نیستند که جای خالی تو را باز می‌تابانند؛ بلکه آدم‌ها هستند. آدم‌ها - آخ آدم‌ها - آخ از آدم‌هایی که هستند، اما «تو» نیستند! #حسین_وحدانی

#یک_جرعه_کتاب 📚 عشقی که در تنورش هیزم وابستگی بسوزاند، نانِ سوخته‌یِ نفرت، بیرون می‌آورد. یگانه کسی را دوست داشتن، دلیل بر زانو زدن، فرو ریختن و شکستن در برابرش نیست. عشق زمین نمی‌زند، که برپا میدارد. اسیر نمی‌کند، که قفس می‌گشاید! گاهِ جدایی که رسید... او که عاشق تر است، رهاتر بال می‌گشاید‌ و بالاتر پرواز میکند. آتش فراق؟ بله، هست‌. اصلا باید باشد... اما نه در بال ، که بر دل... ✍🏽 #حسین_وحدانی 📕 دالِ دوست داشتن

یک سازمانی هم تشکیل شود ... به اسم ... "سازمان کشف لذت های پیش بینی نشده" شامل معاونت"بوسه هایِ بی هوا".."معاونت تلاقی های ناگهانی نگاه" ... اداره کل "پیچاندن طره ی گیسو ... وقتِ خواندن کتاب" ، ستاد "شمارش نفس ها به هنگام خواب صبح" و شورای عالی "داغی چای روی لب های مشتاق" . رییس همه ی واحدهایش هم ،تو! #حسین_وحدانی