این شعر از سوی مقام معظم رهبری، به دومین کنگره شعر کتاب دفاع مقدس اهداء شده است. می کند آشفته‌ام، همهمه خویشتن کاش برون می شدم از همه خویشتن می کشد از هر طرف، چون پر کاهی مرا وسوسه این و آن، دمدمه خویشتن پنجه در افکنده‌ام، در دل خونین خویش گرگ وش افتاده‌ام، در رمه خویشتن باده نابم گهی، زهر هلاهل گهی خود به فغانم از این، ملقمه خویشتن طفلم و بنهاده سر، بر سر دامان عشق تا کندم بیخود از زمزمه خویشتن مست و خرابم «امین»، بی خبر از بود و است از که ستانم بگو، مظلمه خویشتن؟ #شعر_امام_خامنه_ای

شوق ِما،قاصد بی‌درد ڪجا می‌داند؟ آن‌قَدَر شوق تو دارم،ڪه خدا می‌داند... #شعر_امام_خامنه_ای

هر چند غم محاسنتان را سپید کرد لبخند هایتان غممان را ناپدید کرد آقای خوش صلابت این شهر ناگزیر تبت یدا که دست شما را شهید کرد #شعر_امام_خامنه_ای

وقتی اسم تو بیاید از نقطه سر خط شروع خواهم کرد و بعد از اسم تو نقطه تمام اصلا بعد از تو همه چیز تمام می شود.. #شعر_امام_خامنه_ای

گر شاخه ها دارد تری، ور سرو دارد سروری ور گل کند صد دلبری،ای جان تو چیزی دیگری #شعر_امام_خامنه_ای

این شعر از سوی مقام معظم رهبری، به دومین کنگره شعر کتاب دفاع مقدس اهداء شده است. می کند آشفته‌ام، همهمه خویشتن کاش برون می شدم از همه خویشتن می کشد از هر طرف، چون پر کاهی مرا وسوسه این و آن، دمدمه خویشتن پنجه در افکنده‌ام، در دل خونین خویش گرگ وش افتاده‌ام، در رمه خویشتن باده نابم گهی، زهر هلاهل گهی خود به فغانم از این، ملقمه خویشتن طفلم و بنهاده سر، بر سر دامان عشق تا کندم بیخود از زمزمه خویشتن مست و خرابم «امین»، بی خبر از بود و است از که ستانم بگو، مظلمه خویشتن؟ #شعر_امام_خامنه_ای