🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹 🔹 🌕 🔹 #ائمة_البقیع_علیهم_السلام ❇️ امام البقیع، حضرت صادق (علیه السلام) ❇️ 🔹 یاد خداوند در جمیع لحظات، در کلام حضرت اصدق الصادقین (علیه السلام): 💎 «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ مِنْ أَشَدِّ مَا عَمِلَ الْعِبَادُ إِنْصَافُ الْمَرْءِ مِنْ نَفْسِهِ وَ مُوَاسَاةُ الْمَرْءِ أَخَاهُ وَ ذِكْرُ اللَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»؛ 🔹امام صادق (عليه السلام) فرمودند: از سخت ترين اعمال بندگان يكى منصفانه رفتار كردن مرد درباره خود و ديگرى يارى كردن مرد به برادر دينى اش و ديگرى ياد نمودن خداوند در همه حالات است، 💎 «قَالَ قُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَ مَا وَجْهُ ذِكْرِ اللَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»؛ 🔹راوى گويد عرض کردم: ياد نمودن خداوند در همه حالات چگونه است؟ 💎 «قَالَ يَذْكُرُ اللَّهَ عِنْدَ الْمَعْصِيَةِ يَهُمُّ بِهَا فَيَحُولُ ذِكْرُ اللَّهِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ تِلْكَ الْمَعْصِيَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ»؛ 🔹 حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند: هرگاه آهنگ ارتكاب معصيتى را نمود؛ خداى را ياد كند پس ياد خدا بين او و بين آن معصيت حائل مى شود و اين همان گفتار خداوند است كه مى فرمايد: «همانا آنانكه پرهيزكارند هر گاه رهگذرى از شيطان آهنگ آنان كند يادآور شوند پس ناگاه بينا گردند». 📚 بحارالانوار، ج۶۶، ص۳۷۹؛ الخصال، ج۱، ص۱۳۱. 🔹 🌕 🔹 🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹

🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹 🔹 🌕 🔹 #ائمة_البقیع_علیهم_السلام ❇️ امام البقیع، امام مجتبی (علیه السلام) ❇️ 🔹 مناظره امام حسن مجتبی (علیه السلام) با مروان بن حکم (لعنة الله علیهما): ✴️ امام حسن مجتبی (علیه السلام) بر معاویه (لعنة الله علیه) داخل شد، هنگامی که آن حضرت را دید برخاست و احترام به ایشان گذاشت. این امر بر مروان لعین سخت آمد و کلامی در جسارت به آنحضرت بیان کرد. ▫️ امام مجتبی (علیه السلام) فرمود: وای بر تو ای مروان؛ تو همیشه در میدان های جنگ و به هنگام رویارویی با دشمن ریسمان خواری و ننگ به گردن داشتی. زنان بر تو بگریند. این ماییم که برهان های روشن را به همراه داریم و اگر سپاسگزار باشید، ما بر شما هدایت را باریدیم. ما شما را به نجات می خوانیم و شما ما را به آتش دعوت می کنید. و چقدر این دو مقام از یکدیگر دور است. 🍂 تو به بنی امیه (لعنة الله علیهم) افتخار می کنی و می پنداری که آنان در جنگ پایدارند و همچون شیر دلاور! مادرت به عزایت بنشیند. مگر نمی دانی که خاندان عبدالمطلب (علیهم السلام) پهلوانان بزرگوار و یاران و نگهبان و بزرگمردانند. ⏺ بخدا قسم که تو آنان و هر کس که از این خاندان است را دیده ای که هرگز سختی ها و خطرها به هراسشان نینداخته و از میدان دلیران نگریخته اند و آنان همچون شیران خشمگین و حمله ورند و این تو بودی که از میدانشان گریختی و تو را به اسارت گرفتند، و به همراه خویشانت به خواری و ننگ افتادی. ⚜️ گمان می بری که می توانی خون مرا بریزی. اگر خیلی دلاوری، چرا نتوانستی خون آن کس که بر عثمان لعین حمله برد را بریزی، که عثمان (لعنة الله علیه) را همچون شتری سر برید و تو در آن وقت همچون گوسفندان صیحه می زدی و مثل زنان فرومایه آه و ناله سر می دادی. چرا از او دفاع نکردی و تیری به جانب قاتلش پرتاب ننمودی؟ ⏹ بلکه بندهای بدنت می لرزید و چشمانت را از شدت وحشت فرو می بستی و از ترس جانت از من پناه می خواستی -چون بنده ای که به دامان آقایش درآویزد- و من تو را از مرگ رهانیدم و اکنون، معاویه (لعنة الله علیه) را به قتل من برمی انگیزی! و اگر آن روز معاویه لعین با تو بود، او هم با عثمان (لعنة الله علیه) کشته می شد. حال، هم تو و معاویه کمتر و ناتوان تر از آنید که بتوانید به من گستاخی کنید. ◽️و اکنون گمان می بری که من بر بردباری معاویه زنده مانده ام! به خدا قسم که معاویه (لعنة الله علیه) خودش را بهتر از هرکس می شناسد و از اینکه حکومت را به او واگذار کرده ایم، سپاسگزارتر است و اکنون وجود تو همچون خاری در چشمش خلیده که نمی تواند دیده بر هم نهد و اگر بخواهم، می توانم سپاهی بر اهل شام برانگیزم که جهان بر او تنگ شود و از حمله سواران به ستوه آید و در آن وقت، فرار کردن و نیرنگ و پرگویی، تو را سودی نخواهد بخشید. ♦️ و ما کسی نیستیم که پدران بزرگوار و فرزندان نیکوکارمان ناشناخته باشند. حال اگر راست می گویی، آزادی. 🔹 معاویه (لعنة الله علیه) به مروان ملعون فریاد زد و گفت: ➖ «قد نهيتك عن هذا الرجل و أنت تأبي إلّا انهماكا فيما لا يعنيك، اربع على نفسك فليس أبوك كأبيه و لا أنت مثله، أنت ابن الطريد الشريد و هو ابن رسول اللّه الكريم و لكن ربّ باحث عن حتفه و حافر عن مديته‏»؛ ▫️ من گفتم که به این مرد گستاخی نکن و تو نپذیرفتی و به چنین خواری و تحقیری گرفتار شدی. آخر تو مانند او نیستی و پدرت به مقام پدر او نمی رسد. تو پسر مردی رانده شده و دور افتاده ای. اما پدر او پیامبر بزرگوار خداست و چه بسا، کسانی که با پای خود به قبرستان رفته و گور خود را می کنند. 📗 منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئى)، ج‏۱۹، ص۱۵۱. 🔹 🌕 🔹 🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹🌕🔹