#افعی_تهران؛ *از عادی‌سازی ترانه‌های اروتیک آمریکایی تا روایت پدرانگی‌های دیاثت‌بار ضدّ ایرانی* /*معادی، ادامه‌ی راه فیلم «دشمن» و «برادران لیلا» را می‌رود* از قسمت اوّل افعی تهران، ترانه‌هایی در این مجموعه پخش می‌شد که به نظر می‌رسد بعضاً بدون کسب مجوّزهای لازم و به سبک رایج «مجوّز نگیر ولی پخش کن» روی خروجی  #فیلم‌نت قرار گرفته است. متن شعر جنسی و اروتیک ویدئوی اوّل -که نجوای حسّ بین آرمان بیانی و روان‌شناسش است- یک  #تابوشکنی جدید است از جانب این سریال که پخش ترانه‌هایی با صدای زن، هیچ است در مقابل آن. فارغ از محتوای صحنه‌های مسموم روابط خلاف شیوه‌نامه‌های روان‌شناسی بین مُراجع و روان‌درمانگر، وجود عباراتی مانند «بوسیدنت» و «چنگ زدن باسنت» و «خواباندنت» در متن این شعر، مؤیّد این انگاره است که  #پیمان_معادی، گویی در ایران، ادامه‌ی مسیر فکری هالیوودش را پی می‌گیرد و شاید  #تابوشکنی، از دغدغه‌های معادی، نقش اوّل و فیلم‌نامه‌نویس این مجموعه است. متن لحظات پخش‌شده از ترانه‌ی معروف آستین جورجیو، خواننده‌ی بیست و دو ساله‌ی ایتالیایی-آمریکایی، با نام ‏you put a spell on me: ‏“You put a spell on me ‏I'm losing my mind ‏You better stop things ‏It's a matter of time ‏Before I hunt you down, Grab your chin And kiss your lips ‏You bring me back ‏I lay you down ‏And grab your hips ‏And we lose all control ‏And before you know I ‏I put a spell on you ‏Now your mine ‏I've got a hold on you ‏At least for the night” پدرهای مقصّر، از پیرنگ‌های این سریال است ولی در قسمت هفتم، شاهد روایت بی‌غیرتی و دیاثت ضدّ ایرانی پدرانی هستیم که با سوء تربیت، دخترها و پسرهایشان را گمراه و عقده‌ای می‌کنند؛ لجن‌مالی ساحت پدر ایرانی، در ویدئوی دوم، به سبک همان سیلی فیلم برادران لیلی بر صورت پدر ایرانی است، با این تفاوت که این صحنه، زیرپوستی‌تر نوشته و ساخته شده، گرچه لب کلامش، همان جنس تحقیر و تقصیر را به همراه دارد. به هر حال اصلاً عجیب نیست که برای یک بازیگر آمریکایی-ایرانی، از برون مرزها، چنین مأموریّتی در سینمای ایران تعریف شده باشد. از دو هفته‌ی قبل با قریب ده نفر از رفقای منتقد و نیز هنرجویانمان درباره‌ی افعی تهران صحبت کرده‌ایم که ماحصل آن به‌زودی منتشر خواهد شد. #سامان_مقدم  #جواد_فرحانی  #سحر_دولتشاهی  #شبکه_نمایش_خانگی  #علی_سرتیپی