- و اگر به آنها رحم کنیم و بلایی که بدان گرفتارند از ایشان برطرف سازیم، باز در طغیان خود، سرگشته لجاجت می‌ورزند
76 - و به راستی ایشان را گرفتار عذاب کردیم [تا بیدار شوند]، ولی در مقابل پروردگارشان، نه فروتنی کردند، و نه تضرّع می‌کردند
77 - تا وقتی که دری از عذاب سخت به رویشان می‌گشاییم، که به ناگاه از همه جا قطع امید کنند
78 - و اوست [خدایی] که برای شما گوش و چشم و دل پدید آورد، امّا کمتر سپاسگزاری می‌کنید
79 - و اوست که شما را در زمین پدید آورد و به سوی او محشور می‌شوید
80 - و اوست آن که زنده می‌کند و می‌میراند و آمد و شد شب و روز از اوست، پس چرا تعقل نمی‌کنید!
81 - بلکه آنها نیز همان سخنان گفتند که پیشینیان می‌گفتند
82 - گفتند: آیا چون مردیم و خاک و استخوان شدیم، واقعا باز برانگیخته می‌شویم!
83 - درست همین را قبلا ما و پدرانمان وعده داده شده‌ایم اینها جز افسانه‌های پیشینیان نیست
84 - بگو: اگر می‌دانید [بگویید] زمین و هر که در آن است به چه کسی تعلق دارد!
85 - به زودی خواهند گفت: از آن خداست بگو: پس آیا متذکّر نمی‌شوید!
86 - بگو: کیست پروردگار آسمان‌های هفتگانه و صاحب عرش بزرگ!
87 - به زودی خواهند گفت: از آن خداست بگو: پس آیا پروا نمی‌کنید!
88 - بگو: اگر می‌دانید، فرمانروایی همه موجودات در دست کیست، در حالی که او پناه دهد و به کسی [از عذاب او] پناه داده نشود
89 - خواهند گفت: از آن خداست بگو: پس چگونه دستخوش افسون می‌شوید
- بلکه حقیقت را برایشان آوردیم و قطعا آنان دروغگویند
91 - خدا فرزندی اختیار نکرده و با او معبودی دیگر نیست، و اگر چنین می‌بود قطعا هر خدایی آنچه را آفریده بود با خود می‌برد، و حتما بعضی از آنان بر بعضی دیگر برتری می‌جستند، منزه است خدا از آنچه وصف می‌کنند
92 - دانای نهان و آشکار است، پس برتر است از آنچه با او شریک می‌گردانند
93 - بگو: پروردگارا! اگر عذابی را که به آنها وعده داده می‌شود به من بنمودی،
94 - بار خدایا! مرا [در این عذاب‌ها] با قوم ستمکار قرار مده
95 - و بی‌تردید ما قادریم عذابی را که به آنها وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم
96 - سخن بد [آنها] را به طریقی که نیکوتر است دفع کن، ما به آنچه وصف می‌کنند داناتریم
97 - و بگو: پروردگارا! از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم
98 - و ای پروردگار من! از حضور آنها نزد من، به تو پناه می‌آورم
99 - تا آن‌گاه که مرگ هر یک از ایشان فرا رسد می‌گوید: پروردگارا! مرا باز گردانید
100 - شاید من در آنچه پشت سر گذاشته‌ام، کار نیکی انجام دهم حاشا، این سخنی است که او [لفظا] گوینده‌ی آن است و پشت سرشان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند
101 - پس آن‌گاه که در صور دمیده شود، دیگر آن روز میانشان نسبت خویشاوندی وجود ندارد و از حال یکدیگر نمی‌پرسند
102 - پس هر که میزان اعمالش سنگین باشد، آنها حقا رستگاران‌اند
103 - و هر که میزان اعمالش سبک باشد، آنان کسانی‌اند که به خویشتن زیان زده‌اند و همیشه در جهنم می‌مانند
104 - آتش چهره‌ی آنها را می‌سوزاند و آنها در آن زشت منظرند