#لاله‌های_آسمونی 🔹دم غروب بود که سر و کله‌اش پیدا شد. مثل هر روز، همان ساعتی که می‌آمد، آمد. عرق تنش خشک نشده بود که گفت: مامان بیا بشین، می‌خوام یه چیزی به‌ات بگم. بی‌مقدمه گفت: اگه اجازه بدی، می‌خوام برم سوریه. گفتم: پسرم! چطوری می‌خوای بری؟ سوریه که راهش بسته‌اس! عمیق توی صورتم نگاه کرد و گفت: واسه من بازه مامان! نگذاشتم دلشوره بیاید توی وجودم. انداختم به شوخی و گفتم: یعنی این‌قدر مهم شدی امیر! 🔸امیر سرش را پایین انداخته بود. کمی سکوت کرد و ادامه حرفش را گرفت. آن شب امیر سیر تا پیاز قضیه را برایم گفت. آخرش هم گفت: مامان به جان حضرت زینب قسم اگه شما بگی برو، می‌رم. راضی نباشی، هیچ‌جا نمی‌رم. 🔹پسرم راست می‌گفت. تا این سن رسیده بود، نشده بود بدون اجازه یا رضایت من کاری انجام دهد. قسم امیر تنم را لرزاند. گفتم: امیر جان! چرا قسم می‌دی مامان؟! من از این قسم می‌ترسم. اگر بگم نرو، جلوی حضرت زینب(س) شرمنده‌ام مادر. اگر هم راضی به رفتنت بشم، با دلم چه کار کنم؟ با تنهایی‌هام چه کار کنم مامان؟ اگه می‌شه به من وقت بده تا فردا بعد از ظهر فکر کنم. با چشم‌های محجوب و مهربانش نگاهم کرد و گفت: چرا نشه مامان؟ هرچقدر می‌خوای فکر کن ولی مطمئن باش اگر راضی باشی می‌رم. 🔸قسمی که امیر خورد، کم و بیش تکلیف همه چیز را روشن کرده بود. دلم آشوب بود. نگاهش که می‌کردم، پاهایم سست می‌شد. تصورش هم برایم سخت بود. امیر، ستون زندگی‌ام بود. طرف راستم بود. حالا می‌خواست برود. آن هم جایی که هیچ معلوم نبود برگردد یا نه! 🔹تا فردای آن روز فقط توی خانه راه رفتم و توی دل با خدا حرف زدم. گفتم: خدایا! خودت کمکم کن. منو پیش خانم شرمنده نکن. خدایا! خودت می‌دونی گذشتن از امیر چقدر برام سخته. گذشتن از بچه‌ای مثل امیر چیز راحتی نیست. 🔸فردا قبل از برگشتن امیر، دخترم سرزده آمد خانه ما. گفت: مامان! دیشب یه خواب عجیب دیدم. سینی چای را گذاشتم جلوی اکرم و گوش دادم به تعریف خوابی که دیده بود. 🔹دیشب خواب دیدم توی خونه، مجلس روضه امام حسین گرفته‌ایم. سیل جمعیت موج می‌زد. حاج‌آقا عالی روضه می‌خواند و مردم مثل ابر بهار اشک می‌ریختند. رفتم جلوی در، دیدم بابا دم در نشسته. قطره‌های آب از آسمان می‌چکید ولی آسمان صاف صاف بود. دریغ از یک تکه ابر! به بابا گفتم: بابا چه خبر شده؟ چرا آسمون این‌طوری شده؟ این قطره‌ها چیه که می‌ریزه پایین؟ گفت: اکرم، این‌ها بستگی به نظر مادرت داره. 🔸جمله آخر بند دلم را پاره کرد. گفتم: اکرم، جمله آخر بابات می‌دونی یعنی چی؟ متعجب نگاهم کرد و جواب داد: یعنی چی؟ گفتم: امیر می‌خواد بره سوریه. منتظر اجازه منه. واسه همین بابا گفته همه چی بستگی به من داره. رنگ از روی اکرم پرید. حق داشت. جانش به جان امیر بند بود. برادرش را عجیب و غریب دوست داشت. گفت: نمی‌ذارم بره. من راضی نمی‌شم. 🔹در را باز کرد و آمد توی اتاق. دویدم به سمتش. گفتم : امیر، راضی‌ام به رفتنت. حتی حاضرم روی پاهات بیفتم که بری! امیر، نگران دستم را گرفت و گفت: چی شده مامان؟ کجا برم؟ گفتم: سوریه! مگه نمی‌خواستی بری سوریه؟ مگه منتظر رضایت من نبودی؟ برو مامان. من راضی‌ام. صدای مردانة امیر تاب برداشت. انگار بغض آمد ته گلویش. با ناباوری پرسید: یعنی برم؟! گفتم: آره مامان، برو! مرا گرفت توی آغوشش و محکم فشرد. سه‌بار گفت: ممنونتم مامان. #شهید_امیر_لطفی🌷 #سالروز_شهادت

‼️میگفت: پنج تا پسر داری، بالاخره باید یکی‌شون رو خمس بدی یا نه؟! دلم که هوایش را می‌کند فقط می‌گویم «فدای سر زینب». ‼️بعد از شهادت امیر با دخترم رفتیم سوریه زیارت حضرت زینب. وارد حرم که شدم، حال عجیبی پیدا کرده بودم. انگار امیر ایستاده بود و نگاه‌مان می‌کرد. ‼️حرم خانم باصفا بود، مثل قبل از زمان جنگ سوریه. دست روی سینه گذاشتم و سلام دادم. بعد هم گفتم: امیرجان، اگر هزار بار دیگه‌ام شهید می‌شدی و تکه‌تکه می‌شدی برای دفاع از حرم بی‌بی، به خدا قسم ارزش داشت.   ✍به روایت مادربزرگوارشهید #شهید_امیر_لطفی🌷 #سالروز_شهادت

#خاطرات_شهدا 💠امير بچه آخرم بود و پيش من و پدرش زندگي مي‌كرد. مي‌خواستيم برايش آستين بالا بزنيم و حتي يك نفر را برايش در نظر گرفتيم اما وقتي همسرم 4سال پيش فوت كرد، پسرم به‌طور كلي قيد ازدواج را زد تا پيش من بماند و مراقبم باشد. 💠مي‌گفت تا آخر عمر نوكر مادرم هستم و ازدواج نمي‌كنم. اگر هم بخواهم ازدواج كنم، بايد همسرم قبل از من، مادرم را قبول و كنار او زندگي كند. 💠كمردرد و پادرد داشتم. خيلي وقت‌ها هم نمي‌توانستم از جا بلند شوم. در اين سال‌ها امير بيشتر از بقيه بچه‌هايم مراقبم بود. برايم غذا مي‌پخت و خانه را مثل دسته گل نگه مي‌داشت. 💠وقتي محل كارش بود، مدام زنگ مي‌زد و حال مرا مي‌پرسيد. وقتي از محل كارش به سمت خانه مي‌آمد، زنگ مي‌زد و مي‌پرسيد مادرجان‌چي مي‌خوري برات بگيرم؟ بيشتر وقت‌ها هم كنار من مي‌نشست و با هم نان، پنير، خيار و گوجه مي‌خورديم. 💠مي‌گفتم پسرم من مجبورم غذاي ساده بخورم، تو چرا براي خودت غذا نمي‌پزي؟ مي‌خنديد و مي‌گفت مگر آن غذا از گلوي من پايين مي‌رود؟ 💠پسرم عاشق غذاهاي ساده بود. بيش از همه آش رشته دوست داشت. ✍به روایت مادربزرگوارشهید #شهید_امیر_لطفی🌷 #سالروز_ولادت ولادت : ۱۳۶۵/۷/۲۷ تهران شهادت : ۱۳۹۴/۹/۲۹ خالدیه ، سوریه

❂○° #وصیٺـــ_نامہ °○❂ این دنیا با تمام زیبایی ها و انسان های خوب، مثل گذر است، نه ماندن و تمامی ما دیر یا زود باید برویم، اما چه بهتر که زیبا برویم. در هیاهوی زندگی متوجه شدم که چه دویدن هایی که فقط پاهایم را از من گرفت، در حالی که گویی ایستاده بودم. چه غصه هایی که فقط باعث سپیدی مویم شد اما دریافتم که کسی هست که اگر بخواهد می شود، وگرنه نمی شود. کاش نمی دویدم، نه غصه می خوردم، فقط او را می خواندم. اول این که در هر صورت ممکن پشتیبان ولی فقیه باشند و بمانند چون مملکت اسلامی بدون ولی فقیه ارزشی ندارد. به دختران مسلمان عرض کنم که حجاب حضرت زهرایی شما موجب حفظ نگاه برادران می شود. به پسران مسلمان عرض کنم بی اعتنایی شما و حفظ نگاه شما موجب حفظ حجاب خواهران خواهد شد. #شهید_امیر_لطفی🌷 #سالروز_ولادت