در هشتمین روز کمین، گلوله سمینوف نشست وسط دو ابروی رستمعلی و پیشانیش رو شكافت.... صدای یازهرای او بلند شد...مغزش پاشید روی تنم و كیسه های كمین، با پشت سر، آرام نشست رویِ زمین.... سریع یك عكس ازش گرفتم، چندلحظه بعد به شهادت رسید. ناگهان از تو كانال یکی داد زد: رستمعلی نامه داری! فرمانده نامه رو باز کرد، ‏از طرف همسرش بود: «رستمعلی جان! امروز پدر شدی. من هول شدم، سلام! وای نمیدونی چقدر قشنگه بابا ابوالقاسم، نام پسرت رو گذاشته مهدی عین خودته؛ كشیده و سبزه وناز.. کی میای عزیزم؟ از جهاد آمده بودند پی ات. میخوان اخراجت كنند. خنده ام گرفت.مگه نگفتی شان كه جبهه ای؟» #شهید_رستمعلی_آقاباباپور بابلسر-مازندران