#خاطرات_شهید 💠خسته نشو! من دوست کودکی شهیدنامجوی بودم. باآمدن آنهاازبندرانزلی به تهران، مانیزبه تهران آمدیم ومی بایستی منزلی راپیدا می کردیم، اماچون موفق نشدیم منزلی راکه باشرایط ماوفق داشته باشدپیداکنیم،تصمیم گرفتیم که به بندرانزلی برگردیم. موضوع رابانامجوی درمیان گذاشتم. او گفت:خسته نشو! احساس خستگی نکن! تصمیم گرفتی خانه ای بگیری وبایدبگیری. حرف های او مرا ازبرگشتن منصرف نمود. فردای آن روز نامجوی کلیدخانه ای رابه من دادوگفت:(این کلیدخانه یکی ازدوستان من است که به من سپرده وتو می توانی تاپیدانمودن خانه مناسب، درآنجازندگی کنی) بعدازمدتی معلوم شدکه او آن خانه را برای مااجاره کرده وخودش هم اجاره اش راپرداخت کرده. من شماره حساب بانکی اوراپیداکردم واجاره خانه رابه حسابش ریختم. وقتی فهمید، مدتی بامن سرسنگین بود. 💠هدیه ارزشمند یک روز خدمت نامجوی رسیدم و جمله ای را که با خطی زیبا روی برگه ای نوشته بودم، به ایشان دادم. آن جمله این بود:«این میز باقی نمی ماند. اگر باقی می ماند، هرگز به دست من و شما نمی رسید.» با دیدن این جمله، لحظه ای به فکر رفت و بعد از لحظاتی گفت: «به خدا به این جمله اعتقاد دارم و همین طور است.» برگه را زیرشیشه میز کارش کرد و ادامه داد: «این جمله باید همیشه جلوی چشمم باشد.» بعد خطاب به من گفت: «این یکی از هدیه های ارزشمندی است که از یک دوست گرفتم و بسیار از شما متشکرم. #شهید_سرتیپ_موسی_نامجوی #سالروز_ولادت🌷 🕊