‍ « #نامه_شهیده_راضیه_کشاورز به آقا امام زمان (عج) در 13 سالگی » نشانی گیرنده : نمی دانم کجایی #یامهدی ؟! شاید در دلم باشی و یا شاید من از تو دورم . کوچه انتظار، پلاک یا مهدی! به نام خداوند بخشنده ومهربان سلام من به #یوسف_گمگشته_ی دل زهرا و گل خوشبوی گلستان انتظار 🌊 ای دریای بیکران ، آفتاب روشنی بخش زندگی من که از تلالو چشمانت که همانند خورشید صبحدم از درون پنجره های دلم عبور می کند و دل تاریک و سیاه مرا نورانی می کند . تو کلید درِ تنهایی من ! من تورا محتاجم . بیا ای انتظار شبهای بی پایان ، بیا ای الهه ی ناز من ، که من از نبودن تو هیچ و پوچم . بیا و مرا صدا کن ، دستهایم را بگیر و بلند کن مرا . مرا با خود به دشتِ پر گلِ اقاقیا ببر . بیا و قدمهای مبارکت را به روی چشمانم بگذار . صدایم کن و زمزمه ی دل نواز صدایت را در گوشهایم گذرا کن ، من فدای صدایت باشم . چشمان انتظار کشیده من هر جمعه به یادت اشک می ریزند و پاهایم سست می شوند تا به مهدیه نزدیک خانه مان روم و اشک هایم هر جمعه صفحات دعا ندبه را خیس می کند . من آنها را جلو پنجره اتاقم می گذارم تا بخار شود و به دیدار خدا رود . به امید روزی که شمشیرم با شما بالا رود و برسر دشمنانتان فرود آید . #یامهدی_ادرکنی_عجل_علی_ظهورک #پ_ن : بعد از شهادت راضیه، زمانی که وسایلش را جمع میکردم به تقویمی برخوردم که در قسمت مشخصات فردی آن اینطور نوشته بود: نام و نام خانوادگی: شهید گمنام شماره شناسنامه: ۱۱۰ (یا علی) آدرس: دربست دل خدا شماره تلفن: همیشه اشغال است چون همیشه با خــدا حرف می زنم.»  راضیه همیشه آرزو داشت در رشته جراحی قلب ادامه تحصیل دهد و پنجره محل کارش رو به گنبد و بارگاه امام رضا (علیه السلام) باز شود. سرانجام در فروردین‌ماه سال 1387 بعد از آنکه از زیارت بارگاه امام رئوف به شهرش بازگشت، در 24ام فروردین 1387 بر اثر انفجار بمب در حسینیه کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز توسط عوامل تروریستی وابسته به غرب، بعد از تحمل 18 روز درد و رنج ناشی از جراحت‌ در 10 اردیبهشت در سن 16 سالگی به شهادت رسید. #شهدای_ترور مصاحبه تیم سرگذشت پژوهی بنیاد هابیلیان با خانواده #شهیده_راضیه_کشاورز