🔴خواری معصیت و عزت طاعت ✍#رسول_اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: "هر كس كه مي‏خواهد بدون آنكه مالي در كف داشته باشد بي نياز باشد و بدون آنكه فاميلي و عشيره‏اي و خدم و حشمي داشته باشد عزيز و محترم باشد و بدون آنكه در رأس يك قدرت اجتماعي باشد و پستي را قبضه كرده باشد مهابت و صلابت داشته باشد، راهش اين است كه خود را از خواري #معصيت و #گناه خارج كند و به عزت #طاعت پروردگار خود را پيوند كند". البته شك نيست كه مال، انسان را بي نياز مي‏سازد و عشيره و فاميل‏ داشتن به بشر عزت و احترام مي‏دهد و قدرتهاي اجتماعي را در دست داشتن بر مهابت انسان مي‏افزايد ولي تمام اينها به حكم آنكه ابزارها و وسائل مادي‏ است محدود است، يعني براي همه مردم ميسر نيست كه آنقدر مال داشته‏ باشند كه از همه چيز بي نياز باشند و آنقدر عشيره و فاميل خوب و همراه‏ داشته باشند كه در پرتو آنها و در حمايت آنها محترم زيست كنند و قدرتهاي اجتماعي را كه قهرا محدود است و بالاخره در اختيار افراد معيني قرار مي‏گيرد آنها بگيرند، ولي خداوند متعال يك نوع بي نيازي و عزت و مهابتي ديگر در ميان همه‏ مردم به طور متساوي تقسيم كرده كه همه مي‏توانند از آنها برخوردار شوند، فقط اندكي معرفت و زحمت لازم دارد و آن عبارت است از تحصيل اصولي محكم‏ در زندگي بر مبناي #خداشناسي و #تقوا و #ديانت. 📚 #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)

🔴توبه اختیاری، نه توبه اجباری ✍آن چيزي كه ركن و اساس #توبه را تشكيل مي‏دهد، #ندامت و #پشيماني از كار بد و تصميم به ترك #گناه است، چيزي كه هست، ندامت و پشيماني از گناه‏ و تصميم به ترك گناه دو نوع است: يك نوع پشيمانيها و تصميمهاي كاذب‏ است كه هر آدم خطا كاري هنگامي كه با كيفر و چوب قانون مواجه مي‏گردد پشيمان مي‏شود و آرزو مي‏كند كه اي كاش آن عمل زشت را نكرده بود تا حالا اين كيفر را نمي‏چشيد. هر كسي كه كيفر را جلو چشم خود ببيند در آن حال كه‏ كيفر را مي‏بيند نمي‏تواند تصميم به گناه بگيرد. خود همان شخص گناهكار در حين ارتكاب گناه اگر چشمش به كيفر مي ‏افتاد و آن را حاضر و آماده مي‏ديد، از همان اول مرتكب گناه نمي‏شد. ديدن كيفر در جلو چشم و آنگاه ترك‏ گناه چيزي شبيه به اجبار و اضطرار و به منزله امري خارج از حد اختيار است. ترك گناه آنوقت توبه و تصميم و اختيار محسوب مي‏گردد كه آدمي‏ خود گناه را نقل و حاضر ببيند و كيفر گناه را نسيه و غايب بداند و آنگاه‏ به ملاحظه كيفر آينده و يا به خاطر اجر و ثواب آينده و يا به ملاحظه‏ احساس زشتي و پليدي كه در خود گناه مي‏كند از ارتكاب آن گناه منصرف‏ گردد . توبه حقيقي يعني انصراف جدي و بازگشت واقعي از گناه به سوي صلاح و ارشاد، و بديهي است كه اگر انصراف، جدي و واقعي باشد و معلول مشاهده‏ كيفر نقد و حاضر نباشد البته خداوند متعال به رحمت واسعه خود آن را مي‏پذيرد. 📚 #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره) @kalameb