نروم از سر کویت چه برانی چه بخوانی به خداییت قسم برتر از آنی که برانی به تو مأنوسم و یکدم زتو مأیوس نگردم چه به عرشم بکشانی چه به خاکم بنشانی بنوازی بگدازی تو حکیمی تو بصیری بکشی زنده کنی مصلحت از توست تو دانی من بیچاره به غفلت ز تو هر سو بگریزم تو کرامت کنی و باز به سویت بکشانی که مرا می دهد از لطف پناهی؟ تو پناهی که تواند گره از کار گشاید؟ تو توانی هرچه خواهی به سرم آر ولی روی مگردان هرچه دادی بستان لیک خودت را نستانی #شعر #استاد_سازگار #مناجات_خوانی