ترس امام موسی کاظم(ع) از مرگ! 💬 #شبهه: شیخ صدوق در کتاب عیون الاخبار الرضا درباره امام کاظم(ع) نقل می‌کند: زندان‌بان فریاد سر داد که ای موسی! خلیفه هارون الرشید تو را فرا‌ خوانده است، امام موسی کاظم(ع) ترسان و نگران از جا برخاست و ‌گفت: هارون مرا در این نیمه شب فرا نخوانده، جز برای شری که بر من تصمیم گرفته است، پس در حالی که گریان و اندوهگین و ناامید از حیاتش بود، برخاست و با اندامی لرزان به سوی هارون آمد. عجب امامى كه براى جانش اين‌قدر می‌ترسد و به گريه مى‌افتد، مگر نه اين‌كه اين‌ها عاشق شهادت بودند؟ تا كى بايد دروغ آخوندها را باور كرد؟! ✅ #پاسخ: 🔹 #بررسی_سندی: 📖سند روایت بدین شرح است: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا يَقُولُ‌ راوی طبقه اول مردی از شیعه است که معرفی نشده و ما نمی‌دانیم کیست لذا این روایت مجهول است و نمی‌توان به آن اعتماد کرد. «محمد بن علی ماجیلویه» که راوی روایت است نیز مجهول می‌باشد، چون هیچ مدح یا ذمی در کتب رجالی برای او وجود ندارد. ایت الله خویی نیز در معجم رجالی خود، روایاتی که محمد بن علی ماجیلویه در طریق آن است را ضعیف دانسته است. 🔹 #پاسخ_دلالی: 👈#اولا: همواره اصل عقلی و دینی بر روایات ظنی، مقدم است و روایت ظنی و لو صحیح السند، نمی‌تواند باعث تزلزل یک اصل دینی و عقلی شود. اصل عقلی و دینی شیعیان می‌گوید: همانگونه که خلیفه خدا و پشتیبان دین خدا باید در کمال علم و عصمت باشد، باید در اوج شجاعت نیز باشد و در راه خدا نباید ترسی از مرگ داشته باشد و الا عصمت او و نیز شأنیت خلافتش خدشه‌دار می‌شود. لذا اگر سند این حدیث صحیح هم می‌بود، همین یک دلیل در رد این حدیث کافی بود. 👈این روایت، آن‌گونه که از سیاقش پیداست حکایتی است که راوی آن را حکایت می‌کند و عبارات مستقیم امام نیست، لذا احتمال تصرف راوی در واقعیت داستان بسیار بیشتر از وقوع چنین ترسی از امام است. 🔹 #ثانیا: در مقابل این روایت، روایت دیگری از رفتار شجاعانه امام موسی کاظم(ع) در برابر هارون الرشید وجود دارد که مضمون این روایت را نقض می‌کند. شیخ مفید در الاختصاص نقل می‌کند: امام موسی بن جعفر(ع) به یکی از کاخ‌های هارون وارد شد. هارون سرمست از قدرت گفت: این سرا چون است؟ امام بی‌واهمه از قدرت او، فرمود: این سرای فاسقان است، هارون گفت: پس این سرا از آنِ کیست؟ حضرت فرمود: این سرا شیعه ما را مجال، و دیگران را فتنه است. هارون گفت: پس چرا صاحب‌خانه آن را پس نمی‌گیرد؟ امام فرمود: خانه را آباد از او گرفتند و تا آباد نگردد، آن را پس نمی‌گیرد... 👈 در این روایت، شجاعت امام را در برابر هارون مشاهده می‌کنیم که بی هیچ هراس و ملاحظه‌ای، هارون را تحقیر و بایکوت می‌کند. welayatnet.com/fa/news/152465 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈

💥توهین امام صادق(ع) به امام علی(ع)؟! 💬 #شبهه: امام صادق به امام علی اهانت کرده و گفته: علی بن ابی طالب پشه است! ✅ پاسخ: ✍امام صادق (ع) کلمات فراوانی در بیان شخصیت جدّ بزرگوارشان فرموده‌اند، از نظر ایشان، امیرالمومنین(ع) وارث علم پیامبر(ص) می‌باشد و از همه‌ی انبیای الهی غیر از پیامبر اسلام (ص) عالم‌تر است. و در حدیثی، امیرالمومنین (ع) را برتر از همه‌ امامان معرفی کرده‌ است. 🔹روایتی که در متن شبهه به آن اشاره شده، روایتی است که در تفسیر منسوب به علی ابن ابراهیم قمی در ذیل آیه‌ 26 سوره بقره، از امام صادق(ع) نقل شده است. نقل شده امام صادق(ع) ذیل این آیه فرمودند: «مراد از «بعوضة» (پشه) در این آیه امیرالمومنین(ع) است و منظور از «ما وقها» پیامبر(ص).» 🔰 #بررسی_سندی: 1⃣ کتاب تفسیری که هم اکنون به نام «تفسیر قمی» منتشر می‌شود، کتاب تفسیری علی بن ابراهیم قمی نیست. بلکه یک شخص مجهول الهویه‌ای تعدادی روایت را جمع‌آوری نموده و آن‌را به نام علی بن ابراهیم منتشر کرده است. 2⃣ به فرض این‌که این کتاب را از علی بن ابراهیم قمی بدانیم، باز هم سند روایت ضعیف است و افراد ضعیف و مجهولی در سند روایت وجود دارد. 3⃣ بزرگان حدیث شیعه هیچ کدام این روایت را نقل نکرده اند. 🔰 #بررسی_محتوایی: 🔸 حدیث دیگری از امام باقر(ع) در تفسیر منسوب به امام حسن عسکری(ع) نقل شده که به فهم درست معنای روایت کمک می‌کند. به امام باقر (ع) عرض شد: «بعضی از کسانی که ادّعای دوستی شما را دارند، گمان می‌کنند که منظور از پشه، علی(ع) و منظور از فراتر از آن که «مگس» است، پیامبراکرم (ص)می‌باشد». حضرت باقر (ع) در جواب او فرمودند: «این‌ها حرفی را شنیده‌اند، ولی آن‌طور که باید در جای خود قرار نداده‌اند. روزی پیامبراکرم(ص) با علی(ع) بود؛ در این هنگام صدای کسی را شنید که گفت: "ما شاء اللَّه و ما شاء محمّد" (آنچه خدا و محمّد بخواهد) و دیگری می‌گفت: "ما شاء اللَّه و ما شاء علی" (آنچه خدا و علی بخواهد)! حضرت رسول (ص) فرمودند: محمّد و علی را با خدا قرین و هم‌طراز قرار ندهید، و بگویید آنچه خدا بخواهد، محمّد و علی نیز همان را می‌خواهند. مشیّت و خواست خدا از همه بالاتر است و کسی قدرت برابری و مقابله و نزدیک‌شدن به آن را ندارد. محمّد، -پیامبر خدا- در مقابل دین خدا و قدرتش، مانند مگسی است که در این دنیای وسیع پرواز می‌کند و علی نیز در مقابل دین و قدرت خدا چون پشه‌ای در مقابل این دنیای وسیع است. ✅ بنابراین پیامبر اکرم (ص) - در جایی که ربطی هم به نزول این آیه نداشته- وقتی که می‌بینند عده‌ای از مسلمانان دچار غلو درباره‌ی مقام پیامبر و امام شده‌اند و به ایشان شأن الوهیت می‌دهند، برای اینکه عظمت الهی و کوچکی بندگان را(هرچند که پیامبر و امام باشند) به مردم بفهمانند، فرمودند: «من و علی در مقابل قدرت الهی مانند مگس و پشه‌ای بیش نیستیم. نباید اراده‌ی بشر را در کنار اراده‌ی الهی قرار بدهید.» welayatnet.com/fa/news/152737 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈

تهمتی ناروا به شیعه در برخورد با امام خویش! 💬 #شبهه: معاندین با توجه به روایتی در کتاب کافی، می‌گویند: امام جواد رنگین پوست بوده و حتی نزدیک‌ترین افراد امام رضا(ع) یعنی برادران، خواهران و عموهای ایشان نیز به او شک داشتند و ایشان را متهم کردند که این بچه، فرزند تو نیست، این چه امامی بوده که نتوانسته است اعتماد نزدیک‌ترین افراد خانواده خود را نیز جلب کند. #بررسی: این روش معاندین است که با استناد به اخباری ضعیف و مجهول -که به نحوی وارد کتب روایی شیعه شده- شیعه را متهم کرده و آن را به عنوان عقیده شیعه مطرح می‌کنند. مرحوم کلینی در کتاب کافی حدیثی را بدین شرح نقل می‌کند: زكريا بن يحيى می‌گويد: شنيدم على بن جعفر، به حسن بن حسين بن على می‌گفت: به خدا سوگند كه خدا ابو الحسن الرضا(ع) را يارى كرد، حسن گفت: آرى به خدا قربانت گردم، همانا برادرانش نسبت به او ستم كردند، على بن جعفر گفت: آرى به خدا ما عموهايش هم به او ستم كرديم، حسن گفت: قربانت گردم، مگر شما چه كرديد؟ زيرا من نزد شما نبودم، گفت: ما و برادرانش به او گفتيم: هرگز در ميان ما خاندان، امامى كه رنگش دگرگون باشد نبوده؛ حضرت رضا(ع) فرمود: او پسر من است، آن‌ها گفتند: همانا رسول خدا(ص) به حكم قيافه‌شناس داورى کرده است، ميان تو و ما هم قيافه‌شناس داور باشد، حضرت فرمود: من دنبال آن‌ها نمی‌فرستم، شما بفرستيد، و به آن‌ها اطلاع ندهيد كه براى چه دعوت‌شان می‌كنيد و شما در خانه خود باشيد. چون آنان آمدند، ما را در باغی نشستیم و عموها و برادران و خواهران امام رضا(ع) صف كشيدند و آن حضرت را گرفته خرقه و كلاه پشمين پوشاندند و بيلى بر دوشش گذاشتند و گفتند به صورت باغبانى وارد باغ شود، سپس امام جواد(ع) را آوردند و به قيافه‌شناسان گفتند: پدر این پسر را بیابید، آن‌ها گفتند: پدرش این‌جا نيست؛ ولى اين و اين عموى پدر او هستند و اين عموى خود اوست و اين عمه اوست، اگر او در اين‌جا پدرى داشته باشد، همين صاحب باغ است كه قدم‌هاى او با قدم‌هاى اين پسر يكسان است و چون حضرت رضا(ع) برگشت، گفتند: همين شخص پدر اوست. على بن جعفر گويد: من برخاستم و لب امام جواد(ع) را چنان بوسيدم كه آب دهانش را مكيدم و به او عرض كردم: گواهى می‌دهم كه تو نزد خدا امام منى... ». 🔹 #بررسی_سندی: 🔸 #اولا: این روایت تنها با یک سند در کتب روایی ما نقل شده، دیگر کتب نیز از کافی نقل کرده‌اند، لذا خبر واحد است و اعتبار چندانی ندارد. 🔸 #ثانیا: در سند آن «عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِی» ضعیف است و «زَكَرِيَّا بْنِ يَحْيَى بْنِ النُّعْمَانِ الصَّيْرَفِی» نیز مجهول است؛ لذا از حدیث سندی، به شدت ضعیف است و چون خبر واحد است، نمی‌توان مضمون آن را پذیرفت. لذا علامه مجلسی و آیت الله خویی نیز به ضعف سندی این روایت اشاره کرده و آن را رد کرده‌اند. 🔹 #بررسی_دلالی: مرحوم آیت الله خویی(ره) چند اشکال عمده بر این روایت وارد کرده و آن را نمی‌پذیرد: 1. این روایت بیان می‌کند امام رضا(ع) خواهران و عمه‌های خود را بدون پوشش در معرض قیافه‌شناس قرار داد، تا او بتواند اندام آن‌ها را مشاهده کرده و تشخیص دهد، آن‌ها عمه آن طفل هستند یا نه -و چون لازم بوده برخی از اعضای بدن آنان را ببیند تا تشخیص دهد- این کار حرام بوده و از امام معصوم چنین عملی صادر نمی‌شود. 2. مضمون این روایت مخالف فقه ماست، در فقه، سخن قیافه‌شناس ملاک نیست و نمی‌توان بر مبنای آن گفت این فرزند کسی هست یا نیست. 3. مضمون روایت این است که یاران نزدیک حضرت، همچون عموی بزرگوار حضرت یعنی «علی بن جعفر» نیز در سخن امام شک داشته‌اند و سخن حضرت که فرمود: «این فرزند من است» را نپذیرفتند که از مقام شامخ آنان به دور است؛ شیعیان راستین، به خصوص خانواده خود امام، بدون چون و چرا سخنان امام را می‌پذیرفتند و کوچک‌ترین اعتراضی نمی‌کردن، تا چه رسد به این‌که امام را دروغ‌گو بدانند. ✅ بنابراین این داستان هم به خاطر ضعف سندی و هم به خاطر مخالفت با فقه و اصول اولیه شیعه - اینکه شیعیان سخنان امام خویش را همیشه نصب العین قرار داده‌اند- قابل پذیرش نیست و از اخبار کذب و جعلی محسوب شده که وارد کتب روایی شده است. https://www.welayatnet.com/fa/news/144110 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈

🔰 تهمتی ناروا به شیعه در برخورد با امام خویش! #شبهه: معاندین با توجه به روایتی در کتاب کافی، می‌گویند: امام جواد رنگین پوست بوده و حتی نزدیک‌ترین افراد امام رضا(علیه‌السلام) یعنی برادران، خواهران و عموهای ایشان نیز به او شک داشتند و ایشان را متهم کردند که این بچه، فرزند تو نیست، این چه امامی بوده که نتوانسته است اعتماد نزدیک‌ترین افراد خانواده خود را نیز جلب کند. این چه شیعیانی بودند که به حرف امام خود اعتماد نداشتند. 🔹 #بررسی: ✍ این روش معاندین است که با استناد به اخباری ضعیف و مجهول شیعه را متهم کرده و آن را به عنوان عقیده شیعه مطرح می‌کنند. این موضوع نیز یکی از آن مواردی است که اگر کسی آشنایی با کتب روایی نداشته باشد، فکر می‌کند آنان درست می‌گویند و واقعا چنین اتفاقی افتاده و شیعیان به امام خود بدبین بوده و سخن او را قبول نکرده‌اند. مرحوم کلینی در کتاب کافی حدیثی را بدین شرح نقل می‌کند: «زكريا بن يحيى می‌گويد: شنيدم على بن جعفر، به حسن بن حسين بن على می‌گفت: به خدا سوگند كه خدا ابو الحسن الرضا(ع) را يارى كرد، حسن گفت: آرى به خدا قربانت گردم، همانا برادرانش نسبت به او ستم كردند، على بن جعفر گفت: آرى به خدا ما عموهايش هم به او ستم كرديم، حسن گفت: قربانت گردم، مگر شما چه كرديد؟ زيرا من نزد شما نبودم، گفت: ما و برادرانش به او گفتيم: هرگز در ميان ما خاندان، امامى كه رنگش دگرگون باشد نبوده؛ حضرت رضا(ع) فرمود: او پسر من است، آن‌ها گفتند: همانا رسول خدا(ص) به حكم قيافه‌شناس داورى کرده است، ميان تو و ما هم قيافه‌شناس داور باشد، ...». 🔹 #بررسی_سندی: 🔸 #اولا: این روایت تنها با یک سند در کتب روایی ما نقل شده، دیگر کتب نیز از کافی نقل کرده‌اند، لذا خبر واحد است و اعتبار چندانی ندارد. 🔸 #ثانیا: سند این روایت بدین شرح است: «عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِيِّ جَمِيعاً عَنْ زَكَرِيَّا بْنِ يَحْيَى بْنِ النُّعْمَانِ الصَّيْرَفِيِّ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ جَعْفَرٍ يُحَدِّثُ الْحَسَنَ بْنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ فَقَال‏». 👈در این سند «عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِی» ضعیف است[2] و «زَكَرِيَّا بْنِ يَحْيَى بْنِ النُّعْمَانِ الصَّيْرَفِی» نیز مجهول است[3]؛ لذا از حدیث سندی، به شدت ضعیف است و چون خبر واحد است، نمی‌توان مضمون آن را پذیرفت. لذا علامه مجلسی[4] و آیت الله خویی[5] نیز به ضعف سندی این روایت اشاره کرده و آن را رد کرده‌اند. 🔸 #بررسی_دلالی: مرحوم آیت الله خویی(ره) چند اشکال عمده بر این روایت وارد کرده و آن را نمی‌پذیرد: 1⃣ این روایت بیان می‌کند امام رضا(علیه‌السلام) خواهران و عمه‌های خود را بدون پوشش در معرض قیافه‌شناس قرار داد، تا او بتواند اندام آن‌ها را مشاهده کرده و تشخیص دهد، آن‌ها عمه آن طفل هستند یا نه -و چون لازم بوده برخی از اعضای بدن آنان را ببیند تا تشخیص دهد- این کار حرام بوده و از امام معصوم چنین عملی صادر نمی‌شود. 2⃣ مضمون این روایت مخالف فقه ماست، در فقه، سخن قیافه‌شناس ملاک نیست و نمی‌توان بر مبنای آن گفت این فرزند کسی هست یا نیست. 3⃣ مضمون روایت این است که یاران نزدیک حضرت، همچون عموی بزرگوار حضرت یعنی «علی بن جعفر» نیز در سخن امام شک داشته‌اند و سخن حضرت که فرمود: «این فرزند من است» را نپذیرفتند که از مقام شامخ آنان به دور است؛ شیعیان راستین، به خصوص خانواده خود امام، بدون چون و چرا سخنان امام را می‌پذیرفتند و کوچک‌ترین اعتراضی نمی‌کردن، تا چه رسد به این‌که امام را دروغ‌گو بدانند. btid.org/fa/news/144110 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈