#ضروری_دین #محقق_لاهیجی بدان که مراد از ضروری دین، حکمی است که بعد از ثبوت دین، ثبوت آن حکم، و کَونُه من الدین، محتاج به دلیل نباشد. مثل: وجوب الصلوة الخمس الیومیة و مثل: عدد رکعات کلّ واحدة منهنّ و مثل: وجوب الطهارة للصلاة لا الغسل للصلاة الی غیر ذلک. پس لامحاله آن حکم به منزله جزو مقوم دین باشد و یا به منزله لازم وی. پس انکار ضروری دین، انکار دین باشد بنابر آن‌که مستلزم اوست؛ چه نفی جزو و لازم، مستلزم نفی کل و ملزوم باشد. و ضروریات دین در علوم شرعیه، به منزله بدیهیات اولیه باشد در علوم عقلیه و همچنان‌که منکر بدیهیات مانند سوفسطائیه، خارج است از فطرت عقل، منکر ضروری دین نیز، خارج است از فطرت دین؛ لهذا تکفیر منکر ضروری دین، واجب است. و حصر ضروریات دین به نظر نرسیده که کسی کرده باشد. و چنان‌که بسیاری از احکام بدیهیه باشد که عقل، غافل باشد از بدیهی‌بودنش بنابر عدم التفات نفس به سوی آن و عدم ملاحظه آن به آن جهت که بدیهی است یا نظری؛ و گاه باشد که از روی غفلت انکار آن نیز کنند و چون تنبیه بر آن کنند و رجوع به نفس خود مِن حیث العقل کنند و ملتفت الیه شود، جزم حاصل شود به بداهتش، کذلک کثیری از ضروریات دین تواند بود که مغفول عن کَونه مِن ضروریات الدین باشد و چون رجوع به خود مِن حیث الدین کند، معلوم شود ضروری‌بودنش. و بنابراین حصر ضروریات دین، خالی از صعوبتی نیست. و من در خاطر دارم که هرگاه توفیق الهی مساعدت نماید، رساله‌ای علی حده در این باب بنویسم إن شاء الله تعالی. 📖 گوهر مراد، ص ۳۹۹ و ۴۰۰. 💠 کانال تخصّصی کلام اسلامی @kalameslami 🔅🔅🔅 https://eitaa.com/joinchat/1768095837C159b256e9a