🔹 دو؛ در این که اهل بیت (ع) شوخی و مزاح را پسندیده و حتی آن را برای تلطیف خاطر جمع دین داران مورد تاکید قرار دادند؛ مشروط به آن که از یک سو محدود و از سویی دیگر از مرز شرع، ادب و اخلاق خارج نشود، جای تردید وجود ندارد. دو نمونه آشکار مدعا دو روایت ذیل است: 1. «عنْ يُونُسَ الشَّيْبَانِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّه ع كَيْفَ مُدَاعَبَةُ بَعْضِكُمْ بَعْضاً قُلْتُ قَلِيلٌ قَالَ فَلَا تَفْعَلُوا فَإِنَّ الْمُدَاعَبَةَ مِنْ حُسْنِ الْخُلُقِ وإِنَّكَ لَتُدْخِلُ بِهَا السُّرُورَ عَلَى أَخِيكَ ولَقَدْ كَانَ رَسُولُ اللَّه ص يُدَاعِبُ الرَّجُلَ يُرِيدُ أَنْ يَسُرَّه» (الکافی، ج 2، ص 663) «باب الدعابة و الضحک» 2. صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّه بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ يُحِبُّ الْمُدَاعِبَ فِي الْجَمَاعَةِ بِلَا رَفَثٍ (همان) رفث را این گونه معنا کرده اند: «به معناي تصريح به هر سخن زشتي است که تنها در بستر زناشوئي به زبان مي آيد و در غير آن مورد گفتنش نفرت آور و قبيح است.» مفهوم این روایت آن است که حتی در موارد شوخیِ مجاز، باید از سخنان زشت، قبیح و ناروا پرهیز کرد. نیز در همین کتاب در باره نکوهش بدزبانی و کاربست کلمات زشت و قبیح بر زبان چنین آمده است: «عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه ص إِنَّ اللَّه حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ فَحَّاشٍ بَذِيءٍ قَلِيلِ الْحَيَاءِ - لَا يُبَالِي مَا قَالَ ولَا مَا قِيلَ لَه فَإِنَّكَ إِنْ فَتَّشْتَه لَمْ تَجِدْه إِلَّا لِغَيَّةٍ أَوْ شِرْكِ شَيْطَانٍ» (همان، ص 333) «باب البذاء» آیا معنا دارد که اهل بیت (ع) این چنین از راندن سخنان زشت و ناروا بر زبان نهی کنند، آن گاه العیاذ بالله خود مطالب زشت جنسی آن چنانی بر زبان جاری کنند که ما حتی نتوانیم آنها را برای پیرمردان نودساله بیان کنیم؟! حاشا و کلا از جایگاه رفیع و نزیه اهل بیت (ع)!! 🔹 سه؛ ما اهل بیت (ع) را آیینه تمام نمای خداوند و تجلی اسمای جمال و جلال او می دانیم. یکی از صفات ستودنی خداوند که بارها در قرآن تجلی یافته، رعایت ادب و آزرم در عرصه مسایل و اندام جنسی است. بر همین اساس، قرآن به مناسبت‌هاي مختلف از مسأله همبستري با زنان سخن به ميان آورده و بي‌آن به آن تصريح کند، در تمام آنها از تعابير کنايي همچون: مسّ، لمس، اتيان، مباشرت، رفَث، طَمث و غشيان بهره جسته است. روایت ذیل گواه مدعا است: «مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ الْعَيَّاشِيُّ فِي تَفْسِيرِهِ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: (اللَّمْسُ) هُوَ الْجِمَاعُ وَ لَكِنَّ اللَّهَ سَتِيرٌ يُحِبُّ السَّتْرَ فَلَمْ يُسَمِّ كَمَا تُسَمُّونَ.» طبق این روایت مراد خداوند از واژه «لامستم» در آیه شریفه «أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ» (نساء، 43) همبستری با زنان است که در پی آن غسل جنابت واجب می شود، اما خداوند از روی ادب و پوشیده سخنی، از تعبیر «لمس» که خود مقدمه همبستری است، بهره گرفته است؛ چنان که در ترسیم جنسی ترین صحنه تلاقی یوسف و با زلیخا از تعبیرِ غیر صریح «هیت لک» استفاده کرده است. خداوند متعال که هیچ کس در ادب و اخلاق به پایه او نمی رسد، پیامبر و اهل بیت (ع) را بر اساس همین ادب و اخلاق تربیت کرده است: «إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ أَدَّبَ نَبِيَّه فَأَحْسَنَ أَدَبَه فَلَمَّا أَكْمَلَ لَه الأَدَبَ قَالَ: إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ثُمَّ فَوَّضَ إِلَيْه أَمْرَ الدِّينِ والأُمَّةِ لِيَسُوسَ عِبَادَه ..» (الکافی، ج 1، ص 266) «باب التفويض إلى رسول الله و إلى الأئمة (ع) في أمر الدين» با این حال چگونه شنیدنی است که شاگردان مکتب ادب و اخلاق خداوندی در مقام شوخی رکیک ترین مطالب جنسی را بر زبان جاری کنند؟! 👇👇👇

🔹 چهار؛ با بررسی مواردی از روایات اهل بیت (ع) بدست می آید که آنان نیز هر جا که لازم بوده در باره مسایل یا اندام جنسی سخن بگویند، با نهایت ادب و آزرم آن را بیان می کردند. دو نمونه را مورد اشاره قرار می دهیم: یک؛ «عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع‏ أَنَّ النَّبِيَّ (ص) قَالَ لِبَعْضِ نِسَائِهِ مُرِي نِسَاءَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْ يَسْتَنْجِينَ بِالْمَاءِ وَ يُبَالِغْنَ فَإِنَّهُ مَطْهَرَةٌ لِلْحَوَاشِي وَ مَذْهَبَةٌ لِلْبَوَاسِيرِ.» (الکافی، ج 3، ص 18) «باب القول عند دخول الخلاء» بر اساس این روایت رسول اکرم (ص) از طریق همسران خود به زنان پیام داد که به زنان مسلمان ابلاغ کند تا آنان در شستن اندام جنسی خود به هنگام استنجاء دقت و مراقبت بیشتر داشته باشند. آن حضرت به عنوان پیامبر امت و پدر معنوی جامعه دین داران، می توانست خود مستقیماً با زنان در این باره سخن بگوید، اما ترجیح داد که این پیام از طریق یکی از همسران ایشان به زنان مسلمان ابلاغ گردد تا بدین طریق نهایت ادب و آزرم رعایت گردد. دو؛ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْمَذْيِ فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً ع كَانَ رَجُلًا مَذَّاءً فَاسْتَحْيَا أَنْ يَسْأَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص لِمَكَانِ فَاطِمَةَ ع- فَأَمَرَ الْمِقْدَادَ أَنْ يَسْأَلَهُ وَ هُوَ جَالِسٌ فَسَأَلَهُ فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ ص لَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ.» (تهذیب الاحکام، ج 1، ص 17) به استناد این روایت حضرت امیر (ع)، به رغم ابتلاء به «مذی» که مربوط به خروج آب شبیه منی قبل از جنابت و به نوعی ناظر به مساله جنسی است، از روی شرم و ادب مستقیماً با پیامبر اکرم (ص) وارد سخن نشد و پرسش خود را در باره حکم آن از طریق دوست خود؛ مقداد پیجویی کرد. 🔹 حال باید پرسید: وقتی خداوند در مقام بیان احکام شرعی (جنابت در پی همبستری) یا در مقام تبیین داستان برخورد جنسی زلیخا با یوسف (ع)، آن چنان با اشاره و کنایه سخن می گوید، و رسول اکرم (ص) در مقام ابلاغ یکی از رهنمون های دینیِ نسبت به مساله استنجای زنان و نیز حضرت امیر (ع) برای دریافت حکم شرعی مذی از طریق دوست خود؛ یعنی مقداد کمک می گیرد تا مرزهای ادب، شرم و اخلاقِ نزیه به صورت شایسته رعایت گردد، چگونه می توان پذیرفت که اهل بیت (ع) در مقام مزاح در زمینه مسایل جنسی مطالبی بس زشت و زننده را بر زبان جاری کنند که نتوان آنها را حتی برای کهنسالان بازگو کرد؟! از این جهت باید تاکید کرد که ابراز مطالب ناصواب هر چند از روی خیرخواهی باشد، مصداق این روایت نبوی است: «من أفتى الناس بغير علم كان ما يفسده أكثر مما يصلحه» 🔹 در پایان به عنوان یک برادر خیرخواه دینی به فاضل محترم جناب آقای رائفی پور توصیه می کنم که در موسسه خود به ویژه در طرح مباحث دینی از شماری از فاضلان متضلع حوزه بهره گیرد تا این دست از اشتباهات به کمترین نصاب خود منتهی گردد. پیداست که تنها خداوند و اولیای او هستند که از گونه خبط و خطا به طور کامل دوراند! از خداوند مهر گستر می طلبیم که به توفیقات روز افزون امثال ایشان و همه کسانی که در مسیر تبلیغ دین و فرهنگ دینی تلاش می کنند، بیافزاید! بمنه و کرمه علی نصیری قم، موسسه معارف وحی و خرد سه شنبه بیست و هفتم دی ماه 1401 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

#معرفی_کتاب #نقد_مکتب_تفکیک درباره تفسیر دین و آموزه‌های آن، رهیافت‌های مختلفی از صدر اسلام مطرح شده است؛ یک رهیافت بیشتر به نقل و از جمله روایات اهتمام دارد، سرآغاز این جریان در اهل حدیث و ظاهرگرایان از اهل سنت در سده‌های نخست هجری است. مصداق بارز این رهیافت در تشیع معاصر، مکتب اخباری‌گری در حوزه فقه و مکتب تفکیک در حوزه عقاید است؛ برخی از دیدگاه‌های تفکیکیان در مسائل کلامی نه تنها با عقل بلکه با خود آیات و روایات نیز هم‌خوان نیستند.  خرید کتاب:  https://poiict.ir/?p=23254 💠 کانال تخصّصی کلام اسلامی @kalameslami 🔅🔅🔅 https://eitaa.com/joinchat/1768095837C159b256e9a

🔶 فهرست و مقدمه کتاب 👆

سخنرانی: سید یدالله یزدان‌پناه همایش ملی: «حکمت عملی؛ چیستی، مبانی و روش‌ها» 🗓دوشنبه ۲۶ دی‌ماه1401 https://eitaa.com/hekmatfalsafe

#معرفی_کتاب #علم_دینی #آیةالله_جوادی_آملی اطلاعات بیشتر: https://esra.ir/fa/web/news/w/964239 💠 کانال تخصّصی کلام اسلامی @kalameslami 🔅🔅🔅 https://eitaa.com/joinchat/1768095837C159b256e9a

🎥 جلب رحمت الهی در ماه رجب 🎙 آیة الله مظاهری 🆔 @almazaheri

⚠️نشست علمی "جایگاه عقل فلسفی در علم کلام، از نگاه مکتب تفکیک" با حضور حجت الاسلام بیابانی اسکویی (از نظریه پردازان مکتب تفکیک) (همراه پرسش و پاسخ) 🔸زمان؛ بعد از نماز عشا 🔸مکان؛ پردیسان، موسسه امام صادق علیه السلام، زیرهمکف، نمازخانه  آیت الله سید جعفر سیدان : ” … الان کسی به مانند آقای بیابانی بر آراء و نظرات میرزا اصفهانی احاطه ندارد …“ زندگینامه آقای بیابانی: https://yun.ir/vmzujd @kalamcenter ........ 🌿@kalamcenter 🌿@tabiin_ir

#استدلال_عقلی #برهان_صدیقین حکمای اسلامی کوشیده‌اند به استدلالی عقلی راه یابند که در آن استدلال، مخلوقات، واسطه اثبات نباشند. بوعلی سینا برهان معروف خود را که از راه تقسیم موجود به واجب و ممکن و نیازمندی ممکن در وجود به مرجح و امتناع دور و تسلسل علل، وارد شده است «برهان صدیقین» می‌خواند و مدعی است این برهان بر سایر براهین شرافت دارد؛ زیرا اشیاء و مخلوقات، واسطه برای اثبات حق قرار نگرفته است. در برهان بوعلی اشیاء، واسطه اثبات ذات واجب قرار نگرفته‌اند آنچان‌که متکلمان و ارسطوئیان اشیاء را از این جهت که حادث یا متحرکند، واسطه قرار داده‌اند. آنچه در برهان بوعلی وجودش مسلم و قطعی گرفته شده است، مطلق موجود است که نقطه مقابل آن، انکار هستی به طور مطلق است. پس از آن‌که در اصل وجود موجودات تردید نکردیم؛ یعنی همین‌قدر که سوفسطائی نشدیم، یک تقسیم عقلی به کار می‌بریم که موجود یا واجب است و یا ممکن، شق سوم محال است. سپس نیازمندی ممکن را به مرجح که بدیهی اولی است، مورد استناد قرار می‌دهیم، آن‌گاه با امتناع دور و تسلسل که مبرهن است، نتیجه نهایی را می‌گیریم. چنان‌که پیداست در این برهان، مخلوقات و موجودات جهان، واسطه اثبات قرار نگرفته است؛ یک محاسبه صِرفا عقلانی ما را به نتیجه رسانیده است. 📖 اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج ۵، ص ۱۲۰. 💠 کانال تخصّصی کلام اسلامی @kalameslami 🔅🔅🔅 https://eitaa.com/joinchat/1768095837C159b256e9a

🔶 از هر کسی که می‌خواهی شفاعت کن! جناب عبدالعظیم حسنی روایتی را از حضرت امام هادی علیه السلام نقل می‌کند که یک فراز آن را به مناسبت شهادت ایشان تقدیم می‌کنم: «لَمَّا كَلَّمَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ مُوسَى... قَالَ إِلَهِي فَمَا جَزَاءُ مَنْ دَعَا نَفْساً كَافِرَةً إِلَى اَلْإِسْلاَمِ قَالَ يَا مُوسَى آذَنُ لَهُ فِي اَلشَّفَاعَةِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ لِمَنْ يُرِيدُ...» هنگامی که خدای سبحان با حضرت موسی سخن گفت (ایشان چند سؤال از پروردگار متعال پرسید؛ از جمله این سؤال) خدایا جزای کسی که یک نفر کافر را به اسلام دعوت کند، چیست؟ خدای سبحان در جواب فرمود: به او در روز قیامت اجازه می‌دهم که از هر کسی که خواست، شفاعت کند. 📖 الأمالی (صدوق)، ج ۱، ص ۲۰۷ (مجلس سی و هفت). 💠 کانال تخصّصی کلام اسلامی @kalameslami 🔅🔅🔅 https://eitaa.com/joinchat/1768095837C159b256e9a

🔵کتاب “خداباوری در گذر اندیشه‌ها” منتشر شد. 🔸فراگیری گسترده و زنده مباحث خداشناسانه در تاریخ اندیشه بشر، نشان از اهمیت و جایگاه این بحث خطیر در حیات فردی و اجتماعی بشر دارد و ازاین‌رو تأملات فلسفی بیش و پیش از هر چیز در حوزه مباحث و مسائل دینی، متوجه مقوله خداباوری بوده است. بی‌تردید چالش‌ها و کاوش‌های فراروی این براهین در سده‌های گذشته، زمینه پویایی و قوت مباحث خدااندیشی را فراهم نموده و جذّابیّت و کشش این حوزه معرفتی را دو چندان نموده است. 🔸مجموعه حاضر، حاصل مباحثات و گفتگوهای اساتید برجسته فلسفه دین در موضوعات مختلف و مرتبط با مقوله «وجود خدا» است که در جلسات متعدد گروه فلسفه دین مجمع عالی حکمت اسلامی مورد بررسی قرار گرفته است. در هر یک از موضوعات ابتدائاً یکی از اساتید به طرح بحث در موضوع پرداخته است و سپس در ادامه با پرسش و پاسخ‌ها و نکته‌سنجی‌های ژرف‌نگرانه سایر اساتید، مباحث بسط و غنا و تفصیل بیشتری یافته و ابعاد موضوع روشن‌تر شده است. 🔹این کتاب توسط انتشارات حکمت اسلامی منتشر و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. 🌐https://hekmateislami.com/?p=14067 @hekmateislami