دين مسيحيت ـ به ويژه از ديدگاه مسائل معرفتي و شناختي ـ ادامه دين يهود است. منبع اصلي ديني و فرهنگي آن، عهد عتيق است که همان کتاب مقدس يهوديان است. بنا براين هر چه درباره دين يهود گفته شود، تقريباً در باره دين مسيحيت نيز صدق ميکند.
افزون بر آنچه در متون يهودي مورد اشاره قرار گرفت، در كتابهاي ويژه مسيحيت نيز، بشارتهاي بيشتر و روشن تري، در باره موعود آخرالزمان، نقل شده است؛ زيرا:
يکم. با ظهور حضرت مسيح(ع)، زمان در مقياس كلي، به ظهور حضرت مهدي(عج) نزديكتر شده است.
دوم. تحريف كمتري در اين آثار پديد آمده است؛ زيرا از دورة نزول آثار مقدس يهود، زمان بسيار بيشتري ميگذرد، تا دوره نزول کتاب مقدس مسيحيت. اين امر باعث شده، تا دست تحريف و پوشيده داري، در اين آثار، به اندازه آثار يهود فرصت كار نيابد؛ اگر چه دانشمندان مسيحي نيز در اين باره كوشش بسيار كردند و در تأييد يا ردِّ انجيلها، به اين مسائل نيز توجه داشتند و انجيل بَرنابا را كمتر تأييد ميكردند. [۱۰]
در اينجا، به چند كتاب ـ كه در آنها بشارت هايي در باره ظهور منجي آمده است ـ اشاراتي ميشود:
۱. انجيل متي
« و چون فرزند انسان در جلال خود خواهد آمد؛ با جميع ملائكه مقدسه بر كرسي بزرگي خود قرار خواهد گرفت. همه قبايل نزد وي جمع خواهند شد و آنها را از همديگر جدا خواهد کرد؛ چنان كه شباني ميشها را از بزها جدا کند...». [۱۱]
[۱۰] . محمد رضا حكيمي، خورشيد مغرب، صص۵۲ ـ ۵۸. (با تصرف)
[۱۱] . كتاب مقدس، انجيل متي، باب بيست و پنجم، ص۶۰، بند هاي ۳۱ـ۳۳.
منبع:
درسنامه مهدویت(اثر خدامراد سلیمیان)_جلد۱_درس اول:اندیشه موعود در ادیان ابراهیمی_اندیشه موعود در آیین یهود.
دادمه دارد...
🕊✨اللهم عجل لولیک الفرج✨🕊
🌹🌹بصیرت مهدوی🌹🌹
https://telegram.me/basiratmahdavy
🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊
🌹🕊
#درسنامه_مهدویت_قسمت_چهارم
صفحه:۳۲
انديشة «مهدويّت»، در اسلام ريشه قرآني دارد و اين کتاب آسماني، با قاطعيت تمام، پيروزي نهايي «حق» بر «باطل» را به تمامي انسانها نويد داده است. قرآن در بارة ظهور و قيام حضرت مهدي(عج) به صورت كلي بحث كرده و بشارت به تشكيل حكومت عدل جهاني و پيروزي صالحان داده است. مفسران شيعه و برخي از مفسران اهل سنّت، اين گونه آيات را ـ به استناد روايات اهل بيت: و نظرات دانشمندان اسلامي ـ مربوط به حضرت مهدي(عج) دانستهاند.
در اين درس از مجموع آيات قرآني ـ كه ناظر به اين موضوع است و صراحت بيشتري دارد تنها چند آيه نقل و بررسي ميشود.
اين درس در باره آياتي از قرآن مجيد است كه با استفاده از سخنان گهربار معصومين: ، در مورد حضرت مهدي(عج) ، تفسير، تأويل و يا تطبيق شده است.
ابتدا تعريف و مفهوم اين سه واژه ـ به صورت مختصر ـ بيان ميگردد:
۱. تفسير
«تفسير» از واژه «فَسَرَ»، به معناي روشن کردن و آشکار ساختن است و در «اصطلاح» عبارت است از: «زدودن ابهام از لفظ مشکل و دشوار که در انتقال معناي مورد نظر، نارسا و دچار اشکال است». ماده «فَسَرَ»، در باب «تفعيل» بيانگر مبالغه در دستيابي به معنا است. از اين رو تفسير، تنها کنار زدن نقاب از چهرة لفظ مشکل و نارسا نيست؛ بلکه شامل زدودن ابهام موجود در دلالت کلام، نيز ميشود.
تفسير، در جايي است که گونهاي ابهام، در لفظ وجود دارد و اين موجب ابهام در معنا
منبع:
درسنامه مهدویت(اثر خدامراد سلیمیان)_جلد۱_درس اول:اندیشه موعود در ادیان ابراهیمی_اندیشه موعود در آیین یهود.
دادمه دارد...
🕊✨اللهم عجل لولیک الفرج✨🕊
🌹🌹بصیرت مهدوی🌹🌹
https://telegram.me/basiratmahdavy
🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊
🌹🕊
#درسنامه_مهدویت_قسمت_پنجم
صفحه:۳۳
دلالت کلام ميشود و براي زدودن آن، کوشش فراواني لازم است. [۱۵]
از آنجايي كه فهم پارهاي از آيات قرآن، بر عموم مردم پوشيده است، ناگزير نيازمند بيان و پرده برداري است و اين مهمّ بر عهدة كساني است كه صلاحيت و توانايي چنين امري را دارند و مورد تأييد خداوند متعالاند.
۲. تأويل
تفسير و تأويل، در گذشته دو لفظ مترادف بود؛ لذا طبري در تفسير جامع البيان آن دو را به يک معنا گرفته و در موقع تفسير آيات گفته است: «القول في تأويل الاية». در اصطلاح متأخران، «تأويل» به معناي مغاير با تفسير و شايد اخص از آن به کار رفته است.
تأويل از «اَول»، به معناي باز گشت به اصل است. تأويل يک چيز؛ يعني، برگرداندن آن به مکان و مصدر اصلي خودش و تأويل لفظ متشابه؛ يعني، توجيه ظاهر آن، به طوري که به معناي واقعي و اصيل خودش باز گردد. [۱۶]
اين واژه در قرآن به سه معنا آمده است:
۲ـ۱. توجيه ظاهر لفظ يا عمل متشابه؛ به گونهاي صحيح که مورد قبول عقل و مطابق با نقل باشد. [۱۷]
۲ـ۲. تعبير خواب؛ تأويل به اين معنا، هشت بار در سوره يوسف آمده است.
۲ـ۳. فرجام و حاصل کار؛ بر اين اساس تأويل يک موضوع؛ يعني، آنچه که آن موضوع، بدان منتهي ميشود. [۱۸]
م