🔰 مقایسه #آزادی‌بیان و #تاثیررسانه در «ایران و انگلیس(غرب)» از #علی‌علیزاده بریتانیا پای صندوق رای است. 🔸یکسو دلقکی ملی‌گرا ایستاده. پوپولیستی حامی منافع بانکها و سرمایه داران و اشراف. اشرافی که خود از آنها برآمده. با ذهنی استعماری که قهرمانش چرچیل است و بی‌رودروایسی برای روزهای امپراطوری که انگلیس جهان را غارت میکرد ابراز دلتنگی میکند. ترامپی انگلیسی که هر روز با یک سوتی جدید رسانه‌ها را سرگرم میکند. 🔹در سوی دیگر عدالتخواهی با چهل سال سابقه روشن مبارزه علیه تبعیض در داخل و مبارزه علیه سلطه‌ و امپریالیسم. با سابقه دفاع از جنبش ضد اپارتاید در افریقای جنوبی. دفاع از حقوق فلسطینی‌ها. مقابله با حمله به عراق و افغانستان، مقابله با تحریم علیه ایران. مقابله با مسلمان ستیزی در انگلیس. مقابله با پولی شدن دانشگاه‌ها. مقابله با حقوق نابرابر زنان در انگلیس. 🔸 جرمی کوربینی که در چهار سال گذشته به بازی رسانه‌ تن نداد و گفت میخواهد سیاست‌ها، ارزشها و اصولش مرکز توجه باشد نه شخص خودش. و در این انتخابات هم به جای رفتن به حاشیه‌ها تمرکزش را گذاشت روی بهبود معیشت طبقات متوسط و محرومان و مبارزه با نئولیبرالی شدن سیستم آموزشی و سیستم خدمات درمانی. حالا در این انگلیس که آزادی بیان و آزادی تجمع هم مطلق وجود دارد و چهارصد سال هم فرهنگ دموکراسی دارند و سیصد سال از اولین انتخاباتشان میگذرد حدس میزنید همان فقرا و طبقات متوسط به چه کسی رای میدهند؟ 🔹نظر سنجی‌ها میگوید محافظه کاران به رهبری بوریس جانسون صاحب اکثریت میشوند. شکست کوربین دلایل متعدد دارد. مهمترینش اینکه کوربین برغم بسیج صدها هزار جوان در قالب جنبش اجتماعی مومنتوم، نتوانست از سد سانسور امپراطوریهای رسانه‌ای سرمایه‌‌داران بگذرد. کوربین به رسانه‌هایی باخت که دفاع او از مظلومان فلسطین را یهودستیزی تصویر کردند و به خورد افکار عمومی انگلیس دادند و سه سال تمام او را با اتهام دروغین یهودستیزی فلج کردند. اتهامی که بهانه‌شان بود برای حذف کسی که به سیستم قدرت متعلق نبود و میتوانست منافع طبقات حاکم را به صورت جدی به خطر بیاندازد. 🔸بسیاری که خود را انقلابی می‌نامند در این چند سال به من حمله کرده‌اند و گفته‌اند چون در لندن حکومت انگلیس را نقد میکنم و دستگیر نمیشوم پس نفوذی انگلیس هستم. این توهم بیمارگونه محصول رواج سخیف‌ترین شکل غرب‌ستیزی در ایران امروز است. محصول سالها دروغگویی درباره غرب توسط رسانه‌های به ظاهر انقلابی. خیر! من میتوانم همین الان جلوی کاخ ملکه بروم و با بدترین فحشها شخص ملکه را خطابش کنم و اتفاقی هم نیفتد و پلیس هم از کنار من بگذرد. میتوانم جلوی پارلمان هم بروم و به نخست وزیر فحش بدهم یا پلاکاردی بگیرم و هولوکاست را زیر سوال ببرم. 🔹هرکس صورت و فرم ازادی بیان را در غرب با جایی مثل ایران مقایسه کند و بگوید هر دو کشور یکسان از عدم ازادی بیان رنج میبرند یا نادان است یا دروغگو. در انگلیس قاضی مقیسه و قاضی صلواتی وجود ندارد، روزنامه‌ای بسته نمیشود و آزادی حقوقی و شکلی وجود دارد. در ایران نه. مساله اما چیز دیگری است. 🔸مساله اینست که در غرب آزادی بیان شما به هیچ نمی‌ارزد. به هیچ. میتوانید جلوی پارلمان و کاخ ملکه و کاخ سفید آنقدر داد بزنید تا گلویتان خسته و زیر پایتان علف سبز شود. نه شما نه فریادتان به هیچ نمی‌ارزید. 🔹 در غرب برای شنیده شدن فریادتان نیازمند بلندگوها و رسانه‌هایی هستید که هزینه اولیه‌ هرکدام چند میلیارد دلار است. باید به بلندگوی یکی از جناحهای سرمایه‌ وصل باشید. به بی‌بی‌سی به سی‌ان‌ان به فاکس. در غرب توده‌ها، مستضعفان و بیقدرتان بواسطه خود رسانه‌ها سرکوب میشوند نه دادگاه انقلاب و امنیتی‌ها. همهمه و نویز تولید شده توسط رسانه‌ اغنیا مانع اصلی شنیدن فریاد مردم است. 🔸در غرب آزادی بیان بزرگترین دشمن آزادی بیان است کانال علی علیزاده در تلگرام و بله @jedaal https://www.instagram.com/p/B5-kHCaB0yP/