استاد پناهیان 🌱 فرصتی برای «رهایی از یأس» و «باور مهربانی خدا» ➖ برای ما که از عالم حضور و تقرّب دوریم، رمضان فرصتی است که خدا خواسته است به‌واسطۀ ضیافت، خود را به او نزدیک‌تر بیابیم. ➖ ما پس از هر معصیتی، فکر می‌کنیم از نظر خدا افتاده‌ایم و او دیگر ما را دوست ندارد، با هر گناه، خود را از رحمت خدا «مأیوس» می‌کنیم و راه بازگشت را به روی خود می‌بندیم. ➖ مهمانی رمضان می‌تواند باور ما را نسبت به مهربانی خدا و امید ما را به بهتر شدن، بیشتر نماید. 🌙 #رمضان

#کلام_بزرگان 🌱 🔹در چنین روزی که آخرین روز ماه شریف شعبان و طلیعه #ماه_مبارک_رمضان است و در آخرین ساعات این ماه به سر می‌بريم، از خدای متعال درخواست می‌کنیم اگر تا این ساعت آمرزيده نشدیم، به برکت دوستان خدا و بندگان پاک و شایسته‌اش، قلم عفو بر گناهان ما بکشد و آمرزیده وارد ماه شریف رمضان بشویم. #علامه_مصباح_یزدی #عمار_انقلاب

#زنگ_تفریح🌵 معلم به شاگرد : من دویدم، تو دویدی، او دوید، مال چه زمانیه؟ شاگرد: مال زمانی كه دارن اذان مغرب میگن.🐾😄 پیشاپیش ماه رمضان مبارک🎍🎍🎍 @karan_be_karan

تم ماه رمضان💜 امیدوارم خوشتون بیاد☂ 🔮#ماه_رمضان 🔮#ماه_بندگی 🔮کانال اقیانوس 🔮https://eitaa.com/joinchat/2289500231C85b37988fe

🤲🏻 خدایا در ماه مبارک رمضان برايمان بنويس: قلـــب بی گـناه ذهن قرآنی فـکر ربانــی زبــان ذاکـــر قلــب خاشــع نفــس با اطمینــان روح بلــند همـــت توبه ی نصــوح از همــه گناهـــان و نیــکیِ روزه هــا و نمـازهایــمان 🎉حلول ماه مبارك رمضان مبارك🎉 #ماه_رمضان اَللّهُــــمَّ_عَجـِّــل_لِوَلیِّــــکَ_الفَـــــرَج🎋

رفقا میگم حیف نیست ۱۵۰ تایی نشیم

آسمان هرچقدر دور . . . شب هرچقدر تار . . . هلال مـ🌙ـــاه عاشقی ات، دست یافتنی ست! امشب اهالی زمین، حوالیِ آغوش تواَند... ـ أللّهمّ أهلّه علينا بالأمن و الإيمان، و السّلامة و الإسلام، ربّى و ربّك اللّه عزّ و جل.  #Ramadan #رمضان_مبارک 🌜 @Ostad_Shojae

به نام خدای مهربان #به_وقت_رمان ✍🏼 #دمشق_شهرِ_عشق قسمت بیست و پنجم 💠 منتظر پاسخم حتی لحظه‌ای صبر نکرد، در را پشت سرش آهسته بست و همه در و دیوار دلم در هم کوبیده شد که شیشه بغضم شکست. به او گفته بودم در #ایران جایی را ندارم و نمی‌فهمیدم چطور دلش آمد به همین سادگی راهی ایرانم کند که کاسه چشمانم از گریه پُر شد و دلم از ترس تنهایی خالی! 💠 امشب که به #تهران می‌رسیدم با چه رویی به خانه می‌رفتم و با دلتنگی مصطفی چه می‌کردم که این مدت به عطر شیرین محبتش دل بسته بودم. دور خانه می‌چرخیدم و پیش مادرش صبوری می‌کردم تا اشکم را نبیند و تنها با لبخندی ساده از اینهمه مهربانی‌اش تشکر می‌کردم تا لحظه‌ای که مصطفی آمد. ماشین را داخل حیاط آورد تا در آخرین لحظات هم از این #امانت محافظت کند و کسی متوجه خروجم از خانه نشود. 💠 درِ عقب را باز کردم و ساکت سوار شدم، از آینه به صورتم خیره ماند و زیر لب سلام کرد. دلخوری از لحنم می‌بارید و نمی‌شد پنهانش کنم که پاسخش را به سردی دادم و دیدم شیشه چشمانش از سردی سلامم مِه گرفت. در سکوتِ مسیر #داریا تا فرودگاه دمشق، حس می‌کردم نگاهش روی آینه ماشین از چشمانم دل نمی‌کَند که صورتم از داغی احساسش گُر گرفت و او با لحنی ساده شروع کرد :«چند روز پیش دو تا ماشین بمبگذاری شده تو #دمشق منفجر شد، پنجاه نفر کشته شدن.» 💠 خشونت خوابیده در خبرش نگاهم را تا چشمانش در آینه کشید و او نمی‌خواست دلبسته چشمانم بماند که نگاهش را پس گرفت و با صدایی شکسته ادامه داد :«من به شما حرفی نزدم که دلتون نلرزه!» لحنش غرق غم بود و مردانه مقاومت می‌کرد تا صدایش زیر بار غصه نلرزد :«اما الان بهتون گفتم تا بدونید چرا با رفتن‌تون مخالفت نمی‌کنم. ایران تو امنیت و آرامشه، ولی #سوریه معلوم نیس چه خبر میشه، خودخواهیه بخوام شما رو اینجا نگه دارم.» 💠 به‌قدری ساده و صریح صحبت می‌کرد که دست و پای دلم را گم کردم و او راحت حرف دلش را زد :«من #آرامش شما رو می‌خوام، نمی‌خوام صدمه ببینید. پس برگردید ایران بهتره، اینجوری خیال منم راحت‌تره.» با هر کلمه قلب صدایش بیشتر می‌گرفت، حس می‌کردم حرف برای گفتن فراوان دارد و دیگر کلمه کم آورده بود که نگاهش تا ایوان چشمانم قد کشید و زیرلب پرسید :«سر راه فرودگاه از #زینبیه رد میشیم، می‌خواید بریم زیارت؟» 💠 می‌دانستم آخرین هدیه‌ای است که برای این دختر #شیعه در نظر گرفته و خبر نداشت ۹ ماه پیش وقتی سعد مرا به داریا می‌کشید، دل من پیش زینبیه جا مانده بود که به جای تمام حرف دلم تنها پاسخ همین سؤالش را دادم :«بله!» بی‌اراده دلم تا دو راهی زینبیه و داریا پر کشید، #نذری که ادا شد و از بند سعد آزادم کرد، دلی که دوباره شکست و نذر دیگری که می‌خواست بر قلبم جاری شود و صدای مصطفی خلوتم را پُر کرد :«بلیط‌تون ساعت ۸ شب، فرصت #زیارت دارید.» 💠 و هنوز از لحنش حسرت می‌چکید و دلش دنبال مسیرم تا ایران می‌دوید که نگاهم کرد و پرسید :«ببخشید گفتید ایران جایی رو ندارید، امشب کجا می‌خواید برید؟» جواب این سوال در حرم و نزد #حضرت_زینب (سلام‌الله‌علیها) بود که پیش پدر و مادرم شفاعتم کند و سکوت غمگینم دلش را بیشتر به سمتم کشید :«ببخشید ولی اگه جایی رو ندارید...» 💠 و حالا که راضی به رفتنم شده بود، اگرچه به بهای حفظ جان خودم، دیگر نمی‌خواستم حرفی بزنم که دلسوزی‌اش را با پرسشم پس دادم :«چقدر مونده تا برسیم #حرم؟» فهمید بی‌تاب حرم شده‌ام که لبخندی شیرین لب‌هایش را بُرد و با خط نگاهش حرم را نشانم داد :«رسیدیم خواهرم، آخر خیابون حرم پیداست!» و چشمم چرخید و دیدم #گنبد حرم در انتهای خیابانی طولانی مثل خورشید می‌درخشد. 💠 پرده پلکم را کنار زدم تا حرم را با همه نگاهم ببینم و #اشکم بی‌تاب چکیدن شده بود که قبل از نگاهم به سمت حرم پرید و مقابل چشمان مصطفی به گریه افتادم. دیگر نمی‌شنیدم چه می‌گوید، بی‌اختیار دستم به سمت دستگیره رفت و پایم برای پیاده شدن از ماشین پیش‌دستی کرد. او دنبالم می‌دوید تا در شلوغی خیابان گمم نکند و من به سمت حرم نه با قدم‌هایم که با دلم پَرپَر می‌زدم و کاسه احساسم شکسته بود که اشک از مژگانم تا روی لباسم جاری شده بود. 💠 می‌دید برای رسیدن به حرم دامن صبوری‌ام به پایم می‌پیچد که ورودی حرم راهم را سد کرد و نفسش به شماره افتاد :«خواهرم! اینجا دیگه امنیت قبل رو نداره! من بعد از #زیارت جلو در منتظرتون می‌مونم!» و عطش چشمانم برای زیارت را با نگاهش می‌چشید که با آهنگ گرم صدایش به دلم آرامش داد :«تا هر وقت خواستید من اینجا منتظر می‌مونم، با خیال راحت زیارت کنید!»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد