#ماشین جلویی خیلی آهسته پیش می‌رفت و با اینکه مدام بوق می‌زدم، به من راه نمی‌داد.... داشتم #خونسردیم را از دست می‌دادم که ناگهان چشمم به‌‌ نوشته کوچکی روی شیشه‌ عقبش افتاد: راننده #ناشنواست، لطفا صبور باشید... مشاهده این نوشته همه چیز را تغییر داد... بلافاصله #آرام گرفتم، سرعتم را کم کرده و چند دقیقه با تأخیر به خانه رسیدم اما مشکلی نبود.... ناگهان با خودم زمزمه کردم: آیا اگر آن نوشته پشت شیشه نبود، من صبوری به خرج می‌دادم؟ راستی چرا برای #بردباری در برابر مردم به یک نوشته نیاز داریم!؟ اگر مردم، نوشته‌هایی به پیشانی خود بچسبانند، با آنها صبورتر و مهربان خواهیم بود؟ نوشته‌هایی همچون: "کارم را از دست داده‌ام" "در حال مبارزه با #سرطان هستم" "در مراحل #طلاق، گیر افتاده‌ام" "عزیزی را از دست داده‌ام" "احساس بی ارزشی و #حقارت می‌کنم" "در شرایط بد مالی و #ورشکستگی قرار دارم" “بعد از سال‌ها درس خواندن، هنوز #بیکارم” “#مریضی در خانه دارم” و صدها نوشته دیگر شبیه اینها...... همه درگیر مشکلاتی هستند که ما از آن چیزی نمی‌دانیم.... بیائیم نوشته‌های نامرئی همدیگر را خوب درک کرده و با #مهربانی به یکدیگر #احترام بگذاریم چون همه چیز را نمی‌شود فریاد زد ... انشالله در فکر هم،به یاد هم،با هم سالی نو و نوتر برای هم بسازیم...