شرایط #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر (۳)
اگر فرد از حکم مسئله اطلاع نداشته باشد، ابتدا باید او را راهنمایی کرد و حکم مسئله را به او گفت و راهنمایی کردن، غیر از امر کردن است! وقتی جاهلی را ارشاد میکنیم باید او را از حکم مسائلی که به آن ابتلا دارد، آگاه کنیم و در این ارشاد نباید کوچکترین اهانتی به وی شود.
دقت شود که فرمودند «احتمال تأثیر»، نفرمودند «اطمینان به تأثیر»! ضمناً تأثیر هم لازم نیست که در همان لحظه باشد؛ بلکه شاید در آینده تأثیر داشته باشد و حتی شاید این تأثیر برای شخص خلافکار نباشد اما برای دیگران باشد. اگر بخواهیم دقیق باشیم و به وظیفه عمل کنیم، مواردی که هیچ تأثیری ندارد، بسیار کم است. ممکن است با امر و نهی یک نفر اثری حاصل نشود، ولی اگر چندین نفر امر و نهی کنند، مؤثر باشد.
شرایط #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر (۵)
کریمی- بیان احکام
شباهت « #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر» با « #حج»
در #حج بر همۀ مکلفین واجب است شرایط استطاعت را بدانند تا هر موقع که مستطیع شدند، به حج بروند. البته تا وقتی که کسی مستطیع نشده، بر او واجب نیست تا احکام مناسک حج مثل طواف و ... را بیاموزد؛ اما در هر صورتی باید شرایط استطاعت را بداند. #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر هم در این خصوص مانند حج است. بر همه لازم است تا شرایط وجوب امر به معروف و نهی از منکر را بدانند.
#امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر در مسائلی که فقها اختلاف نظر دارند
گاهی تمام فقها به وجوب یا حرمت عملی فتوا میدهند و این نظر بین تمام آنها مشترک است (حالت اول) و گاهی بین فقها در مورد وجوب یا حرمت عملی اختلاف نظر دارند (حالت دوم)؛
در حالت اول اگر ببینیم فردی مرتکب حرام شده یا واجب را ترک کرده، حتی اگر بدانیم به مسئله جاهل است، لازم است ابتدا مسئله برای وی تبیین شود و اگر باز هم فرد به عمل خود ادامه داد، لازم است امر به معروف و نهی از منکر شود.
اما در حالت دوم امر به معروف و نهی از منکر زمانی واجب است که یقین کنیم، فرد مکلف طبق وظیفۀ خود و طبق فتوای مرجع تقلید خود عمل نمیکند؛
توضیح حالت دوم: باید یقین کنیم او در حال ترک عملی است که طبق فتوای مرجعش واجب است یا یقین کنیم در حال انجام کاری است که طبق فتوای مرجعش حرام است.