eitaa logo
کشکول مجازی
110 دنبال‌کننده
40.2هزار عکس
36.8هزار ویدیو
768 فایل
📥 موضوعات متنوع و مختلف 🤔 موضوعاتی که شاید ربطی به هم نداشته باشند در اینجا ذخیره و مطالب بعد از ارسال در کانال اصلی، از اینجا پاک خواهد شد. در صورت تمایل، در کانال اصلی ما عضو شوید👇 🖱️ https://eitaa.com/joinchat/2307129358C448afc1e38
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸 در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد! ❖ مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب دربارۀ توبه و اعتراف به اشتباه و جبران آن می‌نویسد: 📝... بنی‌خان قزوینی، پدر سپهسالار -صاحب مدرسۀ معروفه در طهران- مهمانی بر او وارد شده بود. دستور داد که نهایت دقّت را در امر طبخ بنمایند. از قضا، این سفارش او نتیجه به عکس داد؛ طبّاخ دست و پای خود را گم کرد و شام خراب شد. از ترس خود، همین که شام را داد، فرار کرد. بنی‌خان دید که مطبوخ به عکسِ منظور او شده، طبّاخ را خواست. گفتند اینجا نیست. گفت هر جا باشد، پیداکرده، بیاورید. رفتند، آوردند. پرسید: کجا رفته بودی؟ گفت: رفته بودم به منزل. گفت: این وقت، چه وقت منزل رفتن بود؟! گفت: رفته بودم شام بخورم. فرمود: مگر اینجا شام نبود؟ گفت: چرا بود؛ ولی خوردنی نبود! این حرف، مثل اینکه آبی بود که روی آتش غضب او ریخت؛ خندید و نوازش کرد و انعامی هم که وعده داده بود به او داد. «در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد» پا که لرزید و خطا که سر زد، باید اندیشۀ چاره کرد و راهی در دل مولا یافت والّا، آن کارِ خطا اصلاح نمی‌شود؛ بلکه آن هم خطایی می‌شود روی خطای اوّل! @zanjani_net
🔸«قوه عقل»، معیار سنجش قضایای غیبی مرحوم آیت‌الله العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب "" می نویسد: .... گرچه اشخاصى كه خودشان را منوّر الفكر خيال مى كنند، اين‏گونه قضايا (امدادهای غیبی) را باور نمى كنند؛ چنان كه مردمان ساده‏ لوح نيز از اين‏گونه قضايا از هر كه بشنوند باور مى ‏كنند، ولو در پاى معركه درويش باشد؛ ولكن هر دو، ناشى از فقدان تمیيز است. منتها اوّلى، راست را قاطى دروغ كرده، هر دو را ردّ مى ‏كند و دومى، دروغ را قاطى راست كرده، هر دو را قبول مى‏ كند؛ ولكن اهل تميیز، راست را از دروغ تمیيز مى‏دهد، نه همه را قبول و نه همه را ردّ مى ‏كند. نگارنده، پايه اين‏گونه قضا را مادامى كه به جاى سفت نرسانم، بنا بر روى آن نمى‏گذارم؛ چون خيلى ساده و بسيط نيستم كه هر حرف را باور كنم. بعضى گمان مى‏كنند كه ميزان عقل، همان انكار و زير بار نرفتن است. ولى اين اشتباه است. بايد گوينده را نگاه كرد كه چگونه شخصی است؛ آيا احتمال جعل چنين قضيّه‌ای در حقّش مى ‏رود يا نه؛ و همچنين، نويسنده، كه آيا احتمال جعل چنين نسبت، درباره‏اش مى‏رود يا نه. و إلّا، از درِ انكار آمدنِ محض، اين، ميزان عقل نيست. ميزان عقل در عرف، همان تمیيز دادن نيک از بد، و راست از دروغ، و صواب از خطا است. @zanjani_net