#قسمت بیست‌ویکم 🎬 من یمنی‌ام 🔥ششم فروردین سالروز شروع جنگ یمنه، جنگی که ۸ سال طول کشیده (به اندازه دفاع مقدس ما) وضعیتشون خیلی بده. رسانه‌های دنیا هیچ اسمی ازشون نمیبرن. برعکس اوکراین، هیچ کس براشون شمع روشن نمیکنه؛ هیچکس براشون هشتگ نمیزنه و هیچکس از مجموعه های بین‌المللی براشون درخواست کمک نمیکنه. 😞. 🤔 میگن چراغی که به خانه رواست به مسجد حرامه! اولا که این یه حرف اشتباهه و نباید جایی بگیمش 😣 دوما همین کسایی که این حرف رو میزنن حاضرن پولاشون رو بریزن تو حلق ترکیه ای ها برای کنسرت یا واسه سگای ولگرد وحشی خرج کنن اما چون بچه های یمنی چشم رنگی نیستن این چراغ خونه بهشون حرام میشه!! فازشون چیه؟! 😠 🌷 خلاصه که ندای هل من ناصر این بچه های مسلمون رو بشنویم و کمکشون کنیم چون هر 10 دقیقه یک کودک بخاطر این جنایت میمیره و این حتی برای کسایی که دیدشون انسانیته باید مهم باشه! دیگه ما که مسلمون ایرانی هستیم جای خود داریم. 💳 شماره کارت رسمی کمک به کودکان یمن:

6273-8170-1007-2290

(روی شماره کارت بزنید کپی میشه) نزد بانک سپه به نام گروه جهادی اویس قرنی ❤️ خوشحال میشم نظرتون رو در راستای ارتقاء کارهای بعدی به آیدی زیر ارسال کنین: 🌐@admin_nimvajabee

#خاطرات_تلخ که با احساس حضور او شیرین خواهد شد #قسمت هفتم موقع مراسم دفن صادق در بهشت زهرا ديدم عذاب وجدان دارم و إقرار به مردم كمي عذاب وجدانم را كم مي كنه ميكروفون رو گرفتم و چند دقيقه اي صحبت كردم مقدار ي از صادق تعريف كردم از صادق زياد توقع داشتم برحسب مقدار هوشش ميگفتم هوش كه نعمت خداست ارزش ما به تلاشمون هست با وجودي كه هر سال شاگرد اول مي شد هيچ وقت براش جايزه نمي گرفتم البته خودش هم نميخواست مي ترسيدم اگر زياد ازش تعريف كنم متكبر بشه و به ديگران به ديده تحقير نگاه كنه اخه واقعا خیلی از لحاظ هوشی فرق داشت معلم كلاس پنجمش گفته بود هوش فوق العاده اي داره نمي دونم چقدر از اين هوش بهره برداري مي كنيد در مورد مظلوميتش هم صحبت كردم در مورد مهربونيش تعريفهايي كه در عين حال كه واقعيت بود اما خودش از من نشنيده بود الان دقيق يادم نيست چي گفتم اما من صحبت مي كردم و جمعيت بلند گريه مي كردند خیلی جمعیت اومده بود چون نوجوان بود و بدجور مرده بود ، همه اومده بودند هر كس كه مي شناخت حتي افرادي كه من تا حالا نديده بودم همكاراي بانكي شوهرم همكارايهاي برادرشوهرم فاميلهاي ما از قم و تهران با نسبتهای دور و نزدیک اگر تب چهل درجه داشت بايد ميرفت مدرسه مي گفت نرم عقب ميوفتم مثلا جايي بوديم تكليفش رو انجام نداده بود صبر مي كرد باباش خوابش ببره بعد ساعت ١-٢ يه چراغي از حمام و دستشويي روشن مي كرد و يواشكي تكاليفش رو انجام ميداد میخواست باباش متوجه نشه تکالیفی که مربوط به طی هفته بود و می دونست پنج شنبه جمعه انجام میداد اگر يه موقعي عصباني مي شدم ميخواستم بزنم فرار نمي كرد بهش گفته بودم مادرجون اگر من عصباني شدم و خواستم بزنمت واينسا فرار كن من ميگرن دارم ازش مي خواستم تا سر منو ماساژ بده اگر موقع خوابش بود صبر می کرد باباش خوابش ببره بعدم سر منو يك ساعت ماساژ ميداد تا بهتر بشه و دستش درد مي گرفت و اصلا نمي گفت دستم درد مي گيره بعدها پسر دوم و سوم مي گفتند كاره سختي هست و دست درد مياد مي دادم و نمیشه تحمل کرد اخه می گفتم دستت رو مشت کن و با مفصلهات سفت بکش روی سرم به این دوتا گاهی می گفتم با قاشق به سرم بكشند جايی که من دوست نداشتم و موجب نگرانيم مي شد هرچند دوست داشت بره نمي رفت مي گفت نميخوام شما نگران باشي اين أواخر حسابی مرد شده بود خيلي مودبانه در مقابل پدرش از من حمايت مي كرد بيشتر از قبل بأمن صحبت مي كرد و گرم مي گرفت و بگو بخند مي كرد و يه بار به شوخي بهش گفتم مادر چقدر ميخندي حرف ميزني ؟خونه روشني مي كني ؟ و واقعاً داشت خونه روشني مي كرد خیلی صحبت می کردیم در ارديبهشت موقع نمايشگاه كتاب با هم به نمايشگاه رفتيم و كلي صحبت كرديم صحبتهاي معنوي و اخلاقي صحبتهايي كه منو از هر دوستي و همصحبتی بي نياز مي كرد كتاب سياحت غرب و سياحت شرق رو داده بودم خونده بود و تصميم گرفته بود. همه ي قران رو حفظ كنه مي گفت با اين كتاب فهميدم كه اون دنيا چقدر حفظ قران به درد ميخوره البته کلاس دوم جز سی رو حفظ کرد و در مسابقه ای مدرسه بهش دوچرخه داد او رفت بدون اينكه فرصت كنه يك صفحه جدید حفظ كنه کانال روانشناسی باموضوعات همسرداری وتربیت فرزند،رشدفردی با ویسها و کلیپهای مرتبط👇 @Ravanshenasee