حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) در قم، محل شفاعت است. روز قیامت از این نعمت، سؤال می‌کنند. روز قیامت از ما می‌پرسند: "مگر در دنیا به شما نگفتند که به زیارت حضرت معصومه(سلام الله علیها) بروید تا بهشتی شوید. راهِ به این آسانی را چرا نرفتید؟" آیا خداوند از کفرانِ این نعمت، می‌گذرد؟ #استاد_میرباقری 📢 معنی ندارد طلبه، روزی یک‌بار به حرم نرود 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «یکی از کارهایی که در سلوک طلبگی بسیار مؤثّر است توسّل است. معنی ندارد طلبه، روزی یک بار به حرم نرود و سلامی ندهد؛ نمی‌گویم حتماً باید یک ساعت بنشیند. انسان روزی سه وعده غذا می‌خورد، خب، یک وعده هم به حرم برود! در طول هفته صدها هزار نفر از اقصی‌نقاط کشور به جمکران می‌آیند؛ این بد است که بعضی از ما طلبه‌ها، اهتمام کافی و جدّی نداشته باشیم. روزی یک بار به حرم رفتن یا روزی یک بار زیارت عاشورا خواندن، مزاحمتی برای درس ایجاد نمی‌کند. بله، باید منظّمش کرد و برنامه‌ریزی کرد؛ آن حرفِ دیگری است و حرف درستی است. درس خواندن برای ما شاید واجب عینی باشد، ولی این واجب عینی مزاحم با عبادتمان نیست؛ با تنبلی و با بی‌نظمی مزاحم است، ولی با عبادتْ مزاحم نیست.» #تربیت_ولایی ☑️ @mirbaqeri_ir

📢 رنج‌های انسان به‌اندازۀ تعلّقات و توقّعات اوست. شما در زندگی، به هر اندازه‌ که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا می‌کند. برای مثال، اگر کسی توقّع داشت که وقتی به خانه می‌رود، با یک سُفرۀ آراسته مواجه شود، اگر مشکل کوچکی در خانه پیش آمده باشد، رنج می‌برد. در حالی که اگر توقّعش پایین بود، دائماً شاکر بود. 💠 آیت‌الله میرباقری: «رنج‌‌های انسان به‌اندازۀ توقّعات و تعلّقات اوست. شما اگر ازدواج می‌کنید در این ازدواج، به هر اندازه‌ای که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا می‌کند. یک استاد عزیزی می‌فرمود: «من وقتی خانه می‌روم، متوقع نیستم که همسر من در عالَم طبیعت باشد. وقتی می‌روم و در می‌زنم و او پاسخ می‌دهد، می‌گویم: الحمدلله که زنده و سالم است. وقتی می‌بینم روی باز دارد، می‌گویم: الحمدلله که در خانه مشکلی پیش نیامده است. سفره که می‌اندازد، می‌گویم: الحمدلله فرصت کرده و غذا هم پخته است. می‌بینم غذای لذیذی پخته، باز می‌گویم: الحمدلله...». همه‌اش می‌شود الحمدلله. اما اگر کسی خیال کرد که باید با یک سفرۀ آراسته مواجه شود، اگر یک مشکل کوچک در خانه پیش آمده باشد، رنج می‌بَرَد؛ در حالی که اگر توقّع پایین بود، دائماً لذّت می‌برد. بنابراین، توقّعات ماست که رنج‌های ما را شکل می‌دهد. وقتی آدم در این دنیا توقّعات زیادی داشت که امکان وصولش در این دنیا نیست، رنج می‌برد. این آدم‌ها دارای حرص و توقّعات فراوان از دنیا هستند و خیال می‌کنند دنیا دارالخلود است، که نیست! انسان وقتی به امری ـ که آن امر فانی است ـ تعلّق پیدا می‌کند، پیداست که همراه با بودنش هم رنج می‌برد؛ انسانی که دلخوش به بهار است، در بهار نگران پاییز است؛ لازم نیست پاییز بیاید؛ چون وقتی پاییز آمد، دائم محزون است، اما «إِنَّ أَوْلِیاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلاَ هُمْ یحْزَنُونَ». #تربیت_ولایی ☑️ @mirbaqei_ir کشکول کریمه @kashkoolkarime🕌