❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️ #عـاشـقـانــہ‌دو‌مـدافـع #قسمت_23 شما تشریف ببرید من الان میام البته اگه اشکالی نداشته باشه.... متعجب از ماشین پیاده شد و گفت: - خواهش میکنم سویچ ماشین هم خدمت شما باشه اومدید بی زحمت درو قفل کنید. اینو گفت و ازم دور شد. تو آیینه ماشین نگاه کردم رنگم پریده بود احساس میکردم پاهام شل شده اسماء تو باید قوی باشی همه چی تموم شده رامینی دیگه وجود نداره به خودت نگاه کن تو دیگه اون اسماء سابق و ضعیف نیستی. _ تو اونو خاطراتشو فراموش کردی تو الان بامردی اومدی اینجا که امکان داره همسر آیندت باشه نباید خودتو ضعیف نشون بدی نباید متوجه این حالتت بشه از ماشین پیاده شدم خدایا خودت کمکم کن احساس میکردم بدنم یخ کرده ماشین قفل کردم و رفتم داخل پارک پارک اصلا تغییر نکرده بود از بغل نیمکتی که همیشه مینشستیم رد شدم. قلبم تند تند میزد... یه دختر و پسر جوون اونجا نشسته بودن به دختره پوز خندی زدم و تو دلم گفتم: بیچاره خبر نداره چه بلایی قراره سرش بیاد داره برای خودش خاطره میسازه،این جور عاشقیا آخر وعاقبت نداره... سجادی چند تا نمیکت اون طرف تر نشسته بود تا منو دید بلند شد و اومد سمتم - خوبید خانم محمدی؟ ممنون - اتفاقی افتاده؟ فقط یکم فشارم افتاده - میخواید ببرمتون دکتر؟ احتیاجی نیست - خوب پس اجازه بدید براتون آبمیوه بگیرم احتیاجی نیست خوبم - آخه اینطوری که نمیشه حداقل... پریدم وسط حرفشو گفتم آقای سجادی خوبم بهتره بشینیم حرفامونو بزنیم. بسیار خوب بفرمایید ذهنم متمرکز نمیشد،آرامش نداشتم این آیه رو زیر لب تکرار میکردم(الا بذکر الله تطمئن والقلوب) کمی آروم شدم و گفتم:خوب آقای سجادی اگه سوالی چیزی دارید بفرمایید _ والا چی بگم خانم محمدی من انتخابمو کردم الان مسئله فقط شمایید پس شما هر سوالی دارید بپرسید ببینید آقای سجادی :برای من اول از همه ایمان و اخلاق و صداقت همسرم ملاکه چون بقیه چیز ها در گرو همین سه مورده. با توجه به شناخت کمی که ازتون دارم از نظر ایمان که قبولتون دارم درمورد اخلاقم باید بگم که فکر میکردم آدم خشن و خشکی باشید یجورایی ازتون میترسیدم... ولی مثل اینکه اشتباه میکردم - سجادی خندید و گفت: - چرا این فکرو میکردید خوب برای این که همیشه منو میدیدید راهتونو عوض میکردید، چند بارم تصادفا صندلی هامون کنار هم افتاد که شما جاتونو عوض کردید. همیشه سرتون پایین بود و اصلا با دخترا حرف نمیزدید حتی چند دفعه چند تا از دخترای دانشگاه ازتون سوال داشتن اما شما جواب ندادید... بعدشم اصولا دانشجوهایی که تو بسیج دانشگاه هستن یکم بد اخلاقن چند دفعه دیدم به دوستم مریم بخاطر حجابش گیر دادن اگر آقای محسنی دوستتونو میگم،اگه ایشون نبودن، مریمو میبردن دفتر دانشگاه نمیدونم چی در گوش مأمور حراست گفتن که بیخیال شدن. سجادی دستشو گذاشت جلوی دهنش تا جلوی خندشو بگیره و تو همون حالت گفت: محسنی؟؟ - بله دیگه _ آهان خدا خیرشون بده ان شاالله مگه چیه هیچی،چیزی نیست، ان شاالله بزودی متوجه میشید دلیل این فداکاریارو اخمهام رفت توهم و گفتم - مثل قضیه اون پلاک خیلی جدی جواب داد... _ چیزی نگفتم تعجب کرده بودم از این لحن دستی به موهاش کشید و آهی از ته دل - خانم محمدی دلیل دوری من از شما بخاطر خودم بود. - من به شما علاقه داشتم ولی نمیخواستم خدای نکرده از راه دیگه ای ✍ خانم علی آبادی ادامه دارد...     🌍@kashkoolmazhabimehrab ❤️ 🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️

#رمان_قبله_من #قسمت_23 ❀✿ محمد مهدے پناهے باوجود ریش نه چندان ڪوتاه و یقه ے بسته اش، درنظرم امل و عقب مانده نبود!! جذب تیپ و منش عجیبش شدم. ذهنم را به بازے گرفتم و در مدتی ڪم از او شدیدا خوشم آمد. تأهل او باعث شد خودم را به راحتے توجیه ڪنم: "من فقط به دید یه استاد یا پدر دوسش دارم!" اواسط دے ماه، یڪے از هم ڪلاسے هایم ڪه دخترے فوضول و پرشور بود خبر آورد ڪه از خود آقاے پناهے شنیده: نمیخوام بچه ها بفهمن از شیدا جدا شدم! نمیدانم چرا باشنیدن این خبر خوشحال شدم! میگفت ڪه استاد درحالے ڪه باتلفن صحبت مے ڪرد با ناراحتے این جملات را بیان ڪرده. بعد از آن روز فڪرم حسابے مشغول شد! همه چیز برایم به معناے " محمدمهدے " بود! یڪ مرد مذهبے و بااخلاق ڪه چهره ے معمولے اش از دید من جذاب بود! به مرور به فڪرم دامن زدم و رویاهاے محال را درذهنم ردیف ڪردم، نمے فهمیدم ڪه همراه باچادرم ڪمے حیا را هم ڪنار گذاشتم! در ڪلاس به عقب رفتن مقنعه ام توجهے نمے ڪردم و بعد از فهمیدن ماجراے طلاق از شیدا، از زیبا دیده شدن هم لذت مے بردم! بے اختیار دوست داشتم ڪه ڪمی خودنمایے ڪنم. خیلی خلاصه: دوس داشتم محمدمهدے نگام ڪنه!!" ❀✿ لبهایم را روے هم فشار مے دهم و به اشڪهایم فرصت آزادے مے دهم. لعنت به من و حماقت هجده سالگے! چرا ڪه هرچه ڪلمات را واضح تر ثبت ڪنم، بیشتر از خودم متنفر مے شوم، نمیتوانم جلوے تصویرها را بگیرم! تمام آن روزها مقابل چشمانم رژه مے روند... ❀✿ به بهانه ے درس و تست و معرفے ڪتابهاے ڪنڪور شماره ے استاد را گرفتیم. هربار دنبال یڪ سوال مے گشتم تا از خانه به تلفن همراهش زنگ بزنم و او باجدیت جواب بدهد! بگوید: بله! و من هم با ذوق بگویم: سلام! محیام استاد! مرور زمان ڪلمه ے بله ے پناهے به جانم محیا تبدیل شد! برایم هیچ گاه سوال نشد ڪه چرا مردی ڪه مذهبے است به راحتے به شاگرد جوانش مے گوید: جانم! سرم را به حالت تاسف تڪانے مے دهم وچشمانم را مے بندم... خاطرات برخلاف خواسته ام دوباره برایم تداعے مے شوند.تنها راه نجات، یادداشت نڪردنشان است! ❀✿ بادست گلویم رامے فشارم و چندبار سرفه میڪنم. باناله روے تخت دراز مے ڪشم و ملافه را تاسینه ام بالا مے ڪشم. به سقف خیره مے شوم و از درد پهلوهایم لب پایینم را مے گزم. سرما آخر به جانم افتاد و باعث شد تا چهار روز به مدرسه نروم! مے توانم به راحتی بگویم: "دلم براے محمدمهدے تنگ شده" با تجسم نگاه هاے جدے ازپشت عینڪش، لبخند ڪجے مے زنم و یڪ بار دیگر سرفه مے ڪنم. تمام وجودم درتب مے سوزد اما روے پیشانے ام دانه هاے درشت عرق سرد نشسته است. مادرم در حالیڪه یڪ ظرف پلاستیڪے راپراز آب ڪرده، با عجله به اتاقم مے آید و بالاے سرم مے ایستد. موهاے ڪوتاهش ڪمے بهم ریخته و رنگش پریده! امان ازنگرانے هاے بیخودش! دستمال سفید ڪوچڪے را در آب خیس مے ڪند و روے پیشانے اام مے گذارد. بے اراده از سرماے آب ڪه مانند یڪ شوڪ به درونم مے دود، دستهایم را مشت مے ڪنم و بلافاصله بعد از چندلحظه به حالت اول بازمیگردم. مادرم ڪنارم روے تخت مے نشیند و محبتش را درغالب غر برایم میگوید: چقد گفتم لباس گرم بپوش!؟ حرف گوش نڪن باشه؟! قبلا میگفتے ڪاپشن زیر چادر پف میڪنه.خب الان ڪه چادر نمے پوشے! چرا اینقد لج بازے! ببین باخودت چیڪار ڪردے !ازدرستم عقب افتادے! ❀✿ 💟 نویسنــــــده: #میم_سادات_هاشمی @kashkoolmazhabimehrab 🌍

🦋💌🦋💌🦋💌🦋💌🦋💌🦋 پـــــنـاه🍃 #قسمت_23 چادر را با اکراه می اندازم روی زمین ولی هنوز دو دلم یاد حرف های افسانه می افتم " مگه یه چادر سر کردن چقدر سخته که اینهمه بخاطرش تو روی منو بابات وایمیستی ؟ تو از بس لجبازی روز به روز داری بدتر می شی و اگه اینجوری پیش بری آخرش آبروی این بابای مریضت رو می بری ! حالا من به درک ، بیا به دین و ایمون داشته و نداشته ی خودت رحم کن و وقتی مهمون میاد خونه یکم خودتو جمع و جور کن حداقل بخدا انقدرام که تو سختش می کنی بد نیستا !" تمام سال های گذشته انقدر این ها را شنیده بودم که مغزم پر بود اما حالا فرشته خواهش کرده بود ، لحنش شبیه توپیدن های افسانه نبود ، اینجا همه چیز آرامش دارد فقط کاش شهاب نبود ! روسری ام را گره می زنم و چادر را بر می دارم ، توی هوا بازش می کنم و غنچه های ریز و درشت مخملی اش دلم را می برد جلوی آینه می ایستم و به خود نیمه محجبه ام لبخند می زنم ! نمی دانم خودم را مسخره کرده ام یا نه با آثار آرایشی که هنوز از صبح مانده و موهایی که از زیر روسری به بیرون سرک کشیده اند ،چادر سر کرده ام ! دوست دارم عکس العمل شهاب را ببینم ، شیطنت وجودم بالا می زند در را باز می کنم و راه می افتم به سمت آشپزخانه صدایشان را می شنوم : _چرا زود اومدی ؟ +یه قرار داشتم بهم خورد ، چقدر خودتو تحویل می گیری _پس چی ! +چرا سبزی خوردن نداریم ؟ _آخه بی کلاس مگه با سالاد ماکارانی کسی سبزی می خوره ؟ +بی کلاس اونیه که سالادش مزه ی ماست میده بجای سس سفید و بلند می خندد ، من هم می خندم ! چون نظر خودم هم همین بود با ورودم به آشپزخانه غافلگیرش می کنم خنده اش جمع می شود ، نگاه متعجبش بین من و فرشته تاب می خورد .بعد از چند ثانیه تازه به خودش می آید، بلند می شود و با متانت سلام می کند ،انگار نه انگار یک دقیقه پیش مشغول شوخی کردن بود ! جوابش را می دهم ، چادر از روی سرم سر می خورد ، محکم زیر گلویم می چسبمش . یاد بچگی ها می افتم و شاه عبدالعظیم رفتن و چادرهای دم حرم _نگفتی مهمون داری که مزاحم نشم +امان ندادی که قربونت برم ! پناه جون رو به زور برای ناهار نگه داشتم _بله ... خوش اومدن زیرلب مرسی می گویم و می نشینم . او اما هنوز ایستاده ،دستی به صورتش می کشد ، فرشته می پرسد : +پس چرا نمی شینی داداش؟ حرصم می گیرد ؛ فکر می کنم که حتما باز می خواهد فرار کند از دهانم می پرد : +فرشته جون حتما آقای سماوات باز تماس کاری دارن ! و عمدا فامیلی اش را غلیظ می گویم انگار مردد است ، سکوت کرده ایم و من زیر چشمی نگاهش می کنم تا به هر تصمیمی که می گیرد نیشخند بزنم ! اما در کمال تعجبم سر جایش می نشیند ✍ الـهــــام تــیــمــورے ادامه دارد... 🌍 eitaa.com/kashkoolmazhabimehrab

♡﷽♡ #قــاب_خــاتـــم #قسمت_23 •┈┈••✾•☕️🍭☕️•✾••┈┈• چند دقیقه ای گذشت اما دنیا هنوز گریه میکرد و صدای هق هق مظلومانه اش دلم و ریش میکرد روبه روش روی زانوم نشستم و با دستم صورتشو نوازش کردم و اشک هاشو پاک‌کردم: الهی دیبا دورت بگرده گریه نکن،تموم شد ببین هیچی نشده داشتم دلداریش میدادیم که دستی بطری آب و به طرفم‌گرفت،همون‌ناجی مغرور و کمی بی حوصله البته: ترسیده،یکم از این آب بدید بخوره به بطری آبی که تهش چیزی شبیه حلقه یا انگشتر بود خیره شدم نگاه پر از ابهاممو دید بی حوصله گفت گفت: آشغال نیست توش اینطوری نگاش میکنی! طلاعه،شستمش بعد انداختم توآب یکم‌بدید بخوره خندم‌گرفته بود تو اون گیر وداد برای دنیا آب طلا درست کرده بود... انگار که متوجه خندم شده باشه با اخم گفت چیش خنده داره؟ +عذر میخوام برام جالب بود که یاد آب طلا افتادید! به جای اینکه جوابمو بده گفت یکم‌ دیگه آب خورد حلقه رو دربیارید برای یکی از خانوماس، باید بدم‌بهش دنیاآروم‌گرفته بود،دستمو جلوی بطری گرفتم‌و آب توشو خالی کردم و حلقه افتاد کف دستم حلقه ظریفی که یه ردیف نگین‌نازک و درخشان توش کار شده بود داشتم به حلقه نگاه میکردم‌که صداشو دوباره شنیدم: اگه دید وبازدیدتون تموم شد حلقه روبدید خانوم‌ منتظرن حلقه رو گذاشتم‌کف دستش و از خانوم‌ جوونی که صاحبش بود تشکر کردم... بعد از گذشت بیست دقیقه یا نیم ساعت پلیس رسید و قضیه رو جویا شد قبل اینکه دهن باز کنم خودش شروع کرد: سرکار این چه وضعشه؟چرا پارک‌باید انقدر نا امن باشه یه خانم نتونه با خیال راحت توش راه بره؟؟این اولین بار نیست همچین اتفاقاتی اینجا میوفته... مامور پلیس:شما چه نسبتی با خانوم دارید؟؟! اینبار خودم جواب دادم وگفتم ایشون هیچ‌نسبتی با من ندارن جناب! ولی واقعا اگه ایشون نبودن من نمیدونم الان چه بلایی سرم اومده بود... #بانو‌میم #ادامه‌دارد 🌍 eitaa.com/kashkoolmazhabimehrab