🏴بانوان جهادی هیئت شهیده ‌های انقلاب مراسم عزاداری دهه اول #محرم را در بوستان‌های قم برگزار می‌کنند تا ضمن رعایت پروتکل‌های بهداشتی نگذارند پرچم عزای #امام_حسین (علیه السّلام) بر زمین بماند. @khabarnews 👈«اخبار مهم در «ایتا

🏴سخنان استاد "حسن رحیم‌پور ازغدی" درمورد #مداحان و #روضه‌ خوانی👈 اگر مداحان نبودند ماجرای #کربلا فراموش میشد.. @khabarnews 👈«اخبار مهم در «ایتا

🔺افشاگری حسن عباسی #حسن_عباسی @khabarnews 👈«اخبار مهم در «ایتا

🔺گزارش شبکه هندی از عمق نفوذ استراتژیک ایران در هند @khabarnews 👈«اخبار مهم در «ایتا

🏴نظر شهید مطهری درباره سفر تفریحی در ماه #محرم: اهانت به #حسین بن علی(ع) است که این ایام را دنبال تفریح و تفنن برویم... @khabarnews 👈«اخبار مهم در «ایتا

🔺مجید انصاری فعال فتنه‌ ۸۸ رو به عنوان کارشناس آوردن🤔 @khabarnews 👈«اخبار مهم در «ایتا

✍ بسم الله الرحمن الرحیم وبه نستعین و هو خیر ناصر ومعین ✋السلام‌علیک‌یااباعبدالله وعلی الارواح التی حلت بفنائک... ✋السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین وعلی اولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین.. و ✋صلی الله علی الباکین علی الحسین علیهم السلام🥀 #شب_نهم 🏴 شب تاسوعای حسینی🏴 #محرم 1442 🥀

🏴👌امشب شب عزاداری برای #علمدار کربلاست، خوب است یادی کنیم از علمدار امام خامنه ای ره، 🌷سردار شهید #حاج_قاسم_سلیمانی. ان شاالله الساعه در جوار اقا و مولای دو عالم حضرت سیدالشهدا علیه السلام متنعم باشند.. 🥀👇در ادامه نمی از دریای بیکران قمر بنی هاشم را بنوشیم..

حضرت عباس «ع» : درسال 26 هجري قمري، حضرت عباس «ع» پايه عرصه گيتي نهاد. مادر گراميش فاطمه، دخت حزام بن خالد بن ربيعه بن عامر كلبي و كنيه اش «ام البنين» بود.   چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه «س» بود، كه اميرالمومنين از برادرش عقيل، كه به اصل و نسب قبايل آگاه بود، تقاضای كرد زني را از دودماني شجاع براي او خواستگاري كند و عقيل، فاطمه كلابيه «ام البنين» را براي آن حضرت خواستگاري كرد و ازدواج صورت گرفت.   اميرالمومنين «ع» از اين بانوي گرامي، صاحب چهار پسر به نامهاي عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد.عباس «ع» ازبرادران ديگرش بزرگ تر بودو هر چهار برادر به امام خويش، حسين «ع» وفادار بودند ودر روز عاشورا در راه آن امام جان خودرا نثار كردند.   ارادت قلبي ام البنين «س» به خاندان پيامبر «ص» آن قدر بود كه امام حسين «ع» را از فرزندان خود بيشتر دوست مي داشت؛ بطوري كه وقتي به اين بانوي گرامي خبر شهادت چهار فرزندش را دادند فرمود:   مرا از حال حسين «ع» باخبر سازيد و چون خبر شهادت امام حسين «ع» به او داده شد، فرمود رگ‌هاي قلبم گسسته شد، اولادم و هر چه زير اين آسمان كبود است، فداي امام حسين «ع».   مختصری از ایشان👇 نام : عباس بن على بن ابیطالب علیه السلام. کنیه: ابوالفضل و … لقب: قمر بنى هاشم ؛ باب الحوائج ؛ طیار، اطلس، سقا و … تولد: 4 شعبان سال 26 هجرى در مدینه طیبه «اقوال دیگر نیز در تاریخ آمده است». پدر: مظهر العجائب، اسد الله الغالب، امیرالمؤ منین على بن ابى طالب «ع». مادر: فاطمه کلابیه، مشهور به ام البنین صلوات الله علیه. نام همسر و سن ازدواج: در سن 20-21 سالگی و برخی روایات 18 سالگی؛ لُبابه، دختر عبدالله بن عباس فرزندان: پنج یا شش فرزند، فرزندان پسر به نام هاي‌: عبیدالله و فضل و حسن و قاسم و محمد و دختری به نامه حدیقه‌النسب یا حدائق الانس. سمت در کربلا: پرچمدار و فرمانده ارتش سیدالشهداء امام حسین «ع» و سقاى تشنه لبان. خلیفه غاصب زمان به هنگام شهادت: یزید بن معاویه لعنة الله علیه. شهادت: محرم الحرام سال 61 هجرى، در کربلاى معلى، کنار نهرعلقمه. قاتل: حکیم بن طفیل سنبسى. عمر مبارک: 34 الی 35 سال

دوران كودكي حضرت ابوالفضل العباس «ع»: در روزهاى كودكى عباس، پدر گرانقدرش چون آيينه معرفت، ايمان، دانايى و كمال در مقابل او قرار داشت و گفتار الهى و رفتار آسمانى‏اش بر وى تاثير مى‏ نهاد. او از دانش و بينش على«ع» بهره مى ‏برد.   حضرت درباره تكامل و پويايى فرزندش فرمود: آن ولدى العباس زق العلم زقا; همانا فرزندم عباس در كودكى علم آموخت و به سان نوزاد كبوتر، كه از مادرش آب و غذا مى‏ گيرد، از من معارف فرا گرفت.   در آغازين روزهايى كه الفاظ بر زبان وى جارى شد، امام«ع» به فرزندش فرمود: بگو يك. عباس گفت: يك حضرت ادامه داد: بگو دو عباس خوددارى كرد و گفت: شرم مى‏ كنم با زبانى كه خدا رابه يگانگى خوانده ‏ام، دو بگويم.   پرورش در آغوش امامت و دامان عصمت، شالوده ‏اى پاك و مبارك براى ايام نوجوانى و جوانى عباس فراهم كرد تا در آينده نخل بلند قامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگى باشد.   گاه كه على«ع» با نگاه بصيرت‏ آميز خود آينده عباس را نظاره مى‏ كرد، با لبختدى رضايت ‏آميز، سرشك غم از ديدگان جارى مى‏ كرد و چون همسر مهربانش از علت گريه مى‏پرسيد، مى‏ فرمود: دستان عباس در راه يارى حسين«ع» قطع خواهد شد.   آنگاه از مقام و عظمت پور دلبندش نزد خداوند چنين خبر مى ‏داد: پروردگار متعال دو بال به او خواهد داد تا به سان عمويش جعفر بن ‏ابى‏طالب در بهشت پرواز كند. محبت پدرى گاه على«ع» را بر آن مى‏ داشت تا پاره پيكرش را ببوسد ؛ ببويد و با آداب و اخلاق اسلامى آشنا سازد.   از اينرو لحظه ‏اى عباس را از خود دور نمى ‏ساخت. فرزند پاكدل على«ع» در مدت 14 سال و چهل و هفت روز، كه با پدر زيست، هميشه در حرب و محراب و غربت و میهن در كنار او حضور داشت.   در ايام دشوار خلافت، لحظه ‏اى از وى جدا نشد و آنگاه كه درسال‏37 هجرى قمرى جنگ صفين پيش آمد، با آن كه حدود دوازده سال داشت، حماسه‏ اى جاويد آفريد.  

امام صادق علیه‌السلام از برترین صفات مجسم در عمویش که مورد شگفتى اوست چنین نام مى‌برد: 1- «تیزبینى» تیزبینى، پیامد استوارى رأى و اصالت فکر است و کسى بدان دست پیدا نمى‌کند، مگر پس از پالودگى روان، خلوص نیت و از خود راندن غرور و هواهاى نفسانى و عدم سلطه انها بر درون آدمى.   تیز بینى از آشکارترین ویژگی‌هاى ابوالفضل العباس علیه‌السلام بود. از تیزبینى و تفکر عمیق بود که حضرت به تبعیت از امام هدایت و سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام برخاست و بدین وسیله به قله شرف و کرامت دست یافت و خودرا بر صفحات تاریخ، جاودانه ساخت.   پس تا وقتى ارزشهاى انسانى پایدار است و انسان انها را بزرگ مى‌شمارد، در برابر شخصیت بى مانند حضرت که بر قله‌هاى انسانیت دست یافته است سر بر زمین مى‌ساید و کرنش مى‌کند.   2- «ایمان استوار» یکى دیگر از صفات بارز حضرت، ایمان استوار و پولادین اوست. از نشانه‌هاى استوارى ایمان حضرت، جهاد درکنار برادرش بود که هدفش جلب رضایت پروردگار متعال به شمار مى‌رفت و همانطور که در رجزهایش روز عاشورا بیان داشت از این جانبازى کمترین انگیزه مادى نداشت و همین دلیلى گویاست بر ایمان استوار حضرت.   3- «جهاد» با حسین علیه‌السلام فضیلت دیگرى که امام صادق علیه‌السلام براى عمویش، قهرمان کربلا، عباس علیه‌السلام نام مى‌برد، جهاد تحت فرماندهى سالار شهیدان، سبط گرامى پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و آقاى جوانان بهشت است.   جهاد در راه آرمان برادر، بزرگ ترین فضیلتى بود که حضرت ابوالفضل بدان دست یافت و نیک از عهده آزمایش به درآمد ودر روز عاشورا قهرمانی‌هایى از خود نشان داد که در دنیاى دلاورى و شجاعت بى مانند است …   * حضرت ابوالفضل «ع» در بیان حضرت مهدی علیه‌السلام حجت خدا و بقیة الله الاعظم، امام زمان «عج» در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس «ع» چنین مى‌گوید: «درود بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، همدرد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بودو از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایى» را نفرین کند…» «المزار، محمد بن مشهدى، از بزرگان قرن ششم»   امام عصر – عجل الله تعالى فرجه – صفات والاى ریشه‌دار در عمویش، قمر بنى هاشم و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى‌شمارد و مى‌ستاید: 1- همدردى و همگامى با برادرش سید الشهداء «ع» در سخت‌ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ شد. 2- فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى و یارى امام هدایت و نور. 3- فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین «ع». 4- حفاظت از برادر مظلومش با خون خود. 5- کوشش براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ستمگر، مانع از رسیدن قطره‌اى آب به خاندان پیامبر «ص» شده بودند.  

مقام علمي حضرت عباس «ع»: حضرت عباس «ع» در خانه ای زاده شد كه جايگاه دانش و حكمت بود. آن جناب از محضر اميرمومنان «ع» و امام حسن «ع» و امام حسين «ع» كسب فيض كردند و از مقام والاي علمي برخوردار شدند.   لذا از خاندان عصمت «ع» در مورد حضرت عباس «ع» نقل شده است كه فرموده اند: زق العلم زقا، يعني همانگونه كه پرنده به جوجه خود مستقيماً غذا مي دهد، اهل بيت «ع» نيز مستقيماً به آن حضرت علوم و اسرار را آموختند.   علامه محقق، شيخ عبدالله ممقاني، در كتاب نفيس تنقيح المقال، در مورد مقام علمي و معنوي ايشان گفته است: آن جناب از فرزندان فقيه و دانشمندان ائمه «ع» و شخصيتي عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاك بود. مقام حضرت عباس «ع» نزد ائمه «ع»: اگر بخواهيم مقام و منزلت حضرت عباس «ع» را از ديدگاه امامان معصوم «ع» دريابيم، كافي است به سخنان آن بزرگوار درباره حضرت عباس «ع» توجه كنيم.   در شب عاشورا، وقتي دشمن در مقابل كاروان امام حسين «ع» حاضر شد و درراس آن ها عمربن سعد شروع به داد و فرياد كرد، امام حسين «ع» به حضرت عباس «ع» فرمود:‌ برادر جان، جانم به فدايت، سوار مركب شو و نزد اين قوم برو و از ايشان سوال كن كه به چه منظور آمده اند و چه مي خواهند.   دراين ماجرا دو نكته مهم وجوددارد يكي آنكه امام به حضرت عباس مي فرمايد: من فدايت شوم. اين عبارت دلالت بر عظمت شخصيت عباس «ع» دارد، زيرا امام معصوم العياذ بالله سخني بي مورد و گزاف نمي گويد و نكته دوم آنكه، حضرت بعنوان نماينده خود عباس «ع» رابه اردوي دشمن مي فرستد.   روز عاشورا هنگامي كه حضرت عباس «ع» از اسب بر روي زمين افتاد، امام حسين «ع» فرمودند:‌«هم اکنون انكسر ظهري و قلت حياتي» يعني «اكنون پشتم شكست و چاره ام كم شد». اين جمله بيانگر اهميت حضرت عباس «ع» ونقش او در پشتيباني از امام حسين «ع» است.   امام زمان «ع»؛ در قسمتي از زيارتنامه ای كه براي شهداي كربلا ايراد كردند، حضرت عباس «ع» را چنين مورد خطاب قرار مي دهند: السلام علي ابي الفضل العباس بن اميرالمومنين المواسي اخاه بنفسه، الاخذ لغده من امسه، الفادي له،‌الوافي الساعي اليه بمائه، المقطوعه يداه لعن الله قاتله يزيد بن الرقاد الجهني و حكيم بن طفيل الطائي.   امام زين العابدين «ع» به عبيدالله بن عباس بن علي بن ابي طالب «ع» نظر افكند و اشكش جاري شد. سپس فرمود:‌هيچ روزي بر رسول خدا «ع» سخت تر ازروز جنگ احد نبود، زيرا در آن روز عموي پيامبر، شير خدا و رسولش حمزه بن عبدالمطلب كشته شد و بعد ازآن روز بر پيامبر هيچ روزي سخت از روز جنگ موته نبود، زيرا در آن روز پسر عموي پيامبر جعفر بن ابي طالب كشته شد سپس امام زين العابدين «ع» فرمود:   هيچ روزي هم چون روز مصيبت حضرت امام حسين «ع» نيست كه سي هزار تن در مقابل امام حسين «ع» ايستادند و مي پنداشتند، كه از امت اسلام هستند و هر يك از انها مي خواستند از طريق ريختن خون امام حسين «ع» به نزد پروردگار مي انداخت و ايشان را موعظه مي فرمود و كار را تا آنجا كشاندند كه آن حضرت را از روي ستم وجور و دشمني به شهادت رساندند.