eitaa logo
کشکول بصیرت
825 دنبال‌کننده
57.9هزار عکس
52.2هزار ویدیو
653 فایل
فَبَشِّرْ عِبَادِ¤ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَاب (زمر۱۷/۱۸) رویکرد: بصیرت افزایی،روشنگری،تحلیل مسائل روز
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
وقتی پزشک هم دیگر طاقت نیاورد. ..😭😭 حال و هوای امام رضایی در بیمارستان کامکار قم... توزیع نبات تبرکی حرم امام رضا @IslamlifeStyles
🔸 اگر از دینداری لذت نمی‌بری، یعنی دینداری‌ات ایراد دارد! 🔸 بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱) 🔻 ما برای زندگی نیاز به نشاط داریم. اما این نشاط را از کجا باید بگیریم؟ از آن جایی که بیشتر به ما نشاط بدهد و آن «دین» است. علی(ع) می‌فرماید: دین، سرور است «الدِّینُ حُبُورٌ» 🔻 البته ما لذت دنیا را نفی نمی‌کنیم، اما دنبال لذت و نشاط خیلی بالاتری هستیم که این نوع لذت، با دینداری و بندگی به‌دست می‌آید. بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است. 🔻 اهل معنویت باید چندین برابر افراد معمولی از زندگی‌شان لذت ببرند و برای درس‌خواندن، کار کردن و فعالیت‌های زندگی‌، نشاط و انرژی مضاعف داشته باشند. 🔻 اگر از دینداری لذت نبریم و سرِ حال نیاییم، یا در دینداری ما ایرادی هست و بیراهه رفته‌ایم، یا اینکه هنوز در اول راهیم. اگر به هر دلیلی، خودمان را به دینداری متقاعد کنیم، اما از آن لذت نبریم و نشاط پیدا نکنیم، دینداری ما توأم با عُجب و غرور خواهد شد. 🔻 چرا انسان دچار ریا می‌شود؟ چون از متنِ عبادتش لذت نمی‌برد، لذا دنبال حاشیۀ آن می‌رود و می‌‌خواهد از تشویق دیگران لذت ببرد. اگر تهِ دلش از عبادت لذت می‌برد، دیگر لازم نبود تظاهر کند یا قیافه بگیرد. 🔻 کسانی که از دینداری خود لذت نمی‌برند، دیگران را نسبت به دین، زده می‌کنند، دعوای بیجای «دین و دنیا» پیش می‌آورند و سوءتفاهم‌های فراوان در جامعه نسبت به دینداری پدید می‌آورند. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۶ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3961 @Panahian_ir
🔸قدم اول برای رسیدن به حال خوش معنوی چیست؟ 🔸آیا اشک، همیشه نشانۀ حال خوش معنوی است؟ 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۶) 🔻 معمولاً اگر کسی در عبادتش خیلی گریه کند، مردم می‌گویند «او حال خوش معنوی دارد» درحالی‌که هر گریه‌ای نشانۀ حال خوش معنوی نیست؛ این گریه باید ناشی از یک قلب شاد باشد. 🔻 در واقع، مردم حال خوش معنوی را مساوی با «غم معنوی» می‌دانند؛ نه یک «شادیِ عمیق»! درحالی‌که حال خوش معنوی، به داشتن یک سلسله شادی‌های بسیار عمیق و معنادار، وابسته است! 🔻 حال خوش معنوی می‌تواند با اشک و گریه توأم باشد، اما این گریه ناشی از غم نیست، بلکه مثل گریۀ بچه‌ها، گریۀ بدون غم و غصه است. چرا بچه‌ها سرزنده‌ و سرحال هستند؟ چون نگران فردا نیستند و مطمئن هستند که هروقت گرسنه شدند، پدر و مادر برایشان غذا می‌آورند. 🔻 حال خوش معنوی یعنی «اطمینان» و «نداشتن نگرانی»! قدم اول برای رسیدن به حال خوش معنوی این است که به خدا اطمینان پیدا کنی. «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» یعنی اینکه با ذکر خدا آرام شو، تا نگرانی‌هایت برطرف شود. 🔻 حال خوش معنوی وجوه مختلفی دارد که تهِ همه‌اش شادی و سرور است؛ یکی «نداشتن نگرانیِ بیهوده»، یکی «داشتن حالت شکر» و یکی هم «دیدن و درک زیبایی‌هایی که خدا آفریده است» 🔻 حال خوش معنوی یعنی پناه‌جویی به خدا و لذت بردن از اینکه احساس کنی در پناه خدا هستی! این لذت- از یک مرحله‌ای به بعد- اشک آدم را هم جاری می‌کند. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۱ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3976 @Panahian_ir
🔸خدایی که فقط دستور می‌دهد و به فکر شادکردن من نیست را قبول ندارم! 🔸فراتر از عدل خدا که به آن شدیداً نیاز داریم، فضل خداست 🔸فضل خدا نقطۀ رهایی و شادی انسان است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۷) 🔻 اگر کسی پرسید «چرا دین‌داری می‌کنی؟» بگو «برای اینکه می‌خواهم شادتر زندگی کنم»؟! وقتی می‌گویی «من به این دلیل از خدا اطاعت می‌کنم که می‌خواهم به خدا مقرب بشوم» فقط نیمی از حقیقت را گفته‌ای! خُب بگو وقتی مقرب شدی، بعدش چه اتفاقی می‌افتد؟ بگو که خوشحال می‌شوی، لذت می‌بری و نشاط پیدا می‌کنی. 🔻 مگر می‌شود خدا بنده‌اش را به چیزی دستور بدهد که آخرش نشاط نباشد؟! من نمی‌توانم این خدا را قبول کنم! خداوند، هم دستور داده که خوشحال باشیم و هم منشأ این خوشحالی را درواقع «حال خوش معنوی» قرار داده و می‌فرماید: «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا» مؤمنین به فضل و رحمت خدا-و به همین‌ها- باید خوشحال بشوند. 🔻 اما منظور از فضل خدا چیست؟ این جهان، جهان بسیار حساب‌شده، ضابطه‌مند و منظمی است و انسان هم نظم و عدالت و قانونمند بودن را دوست دارد؛ اما همین انسان، برای پرواز و اوج گرفتن، به چیزی فراتر از عدالت، نظم و قانون احتیاج دارد و آن فضل خداست. در ادعیه هم گاهی فضل خدا را در مقابل عدل خدا طلب می‌کنیم. 🔻 انسان‌ها اگر مدام در حساب و کتاب و ضابطه باشند، خسته می‌شوند، لذا گاهی دوست دارند از اینها رها باشند. خدا هم این گرایش ما به «رها بودن از ضوابط» را می‌داند، لذا یک‌جایی را برای پرواز و رهایی ما قرار داده. جایی که خدا فراتر از «عدل» با بنده‌اش رفتار می‌کند، آن جایی است که با «فضل» خودش رفتار می‌کند، یعنی فوق ضوابط، با ما رفتار می‌کند. 🔻 فضل خدا نقطۀ رهایی و شادی انسان است. اما خیلی از مردم، فضل خدا را رها کرده‌ و آن لحظه‌هایی که می‌خواهند از نظام عادلانۀ خلقت فرار کنند، به مفهوم آزادی به‌معنای هرزگی و ارضای هوای نفس،‌ رو می‌آورند، هرچند می‌دانند که در این نوع آزادی، به خودشان لطمه می‌زنند. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۲ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3980 @Panahian_ir
🔸چرا دنیا بیشتر از آخرت، آدم‌ها را جذب می‌کند؟ 🔸آیا چون دنیا نقد است و آخرت نسیه؛ به دنیا بیشتر علاقمند می‌شویم؟! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۰) 🔻 بخش اعظمی از لذت‌ها روحی هستند. در میان لذت‌های روحی کدام لذت قوی‌تر است؟ جایی که شما از عنصر «یاد و خیال» و از عنصر «شوق» در مسیر رسیدن، استفاده می‌کنید، لذت بیشتری دارد. 🔻 در ادبیات عاشقانه هم می‌گویند که وقتی عاشق به معشوق برسد همه‌چیز تمام است؛ اصل لذتش برای آن مدتی است که داشته به عشقش می‌رسیده، یعنی آن یاد و خیال، بزرگ‌ترین لذت انسان را تشکیل می‌دهد. 🔻 بهشت از نظر امکانات خیلی بهتر از دنیاست، اما چرا آخرت، ما را جذب نمی‌کند، ولی دنیا ما را جذب می‌کند؟ آیا به‌خاطر این است که دنیا نقد است و آخرت نسیه؟! نه، اتفاقاً چون دنیا نقد است، باید زودتر از چشمت بیفتد، چون می‌بینی که تهش چیزی نیست! 🔻 پس چرا ما این‌قدر به دنیا علاقه داریم؟ آنچه ما را بیشتر به دنیا علاقه‌مند می‌کند ذکر و یاد و خیال رسیدن به دنیاست؛ نه خودِ دنیا! مثلاً خیال اینکه «من بروم دانشگاه و مدرک دکتری بگیرم و به من بگویند آقای دکتر! چه کِیفی دارد!» 🔻 ذکر و یاد، این‌قدر قوی در جان انسان اثر می‌گذارد که دنیای نقد هم اگر بخواهد محبوب ما بشود با ذکر و یادش، پیش ما عزیز می‌شود نه به‌خاطر نقد بودنش! حالا یک پیشنهاد دارم: بیایید با ذکر و یاد خدا و آخرت و بهشت، لذت ببریم! 🔻 علی(ع) فرمود: «ذکر خدا مایۀ سرور آدم متقی است» آدمِ باتقوا کسی است که فهمیده دنیا واقعاً حال نمی‌دهد، آن‌وقت خدا عشق و ذکر خودش و اولیاء خودش را به او می‌دهد تا واقعاً لذت ببرد و کاری می‌کند که او از همین دنیای بی‌مزه هم-به عشق خدا- لذت ببرد. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۵ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4008 @Panahian_ir
🔸اندوه‌زدایی از دل، مقدمۀ رسیدن به نشاط و سرور است 🔸هر روز صبح که بلند شدی، اول از دلت اندوه‌زدایی کن! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۲) 🔻 برای رسیدن به نشاط و حال خوش معنوی، باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم. ما بسیاری از عوامل نشاط معنوی را داریم، اما مشکل اینجاست که با بدحالی به‌سراغ این عوامل می‌رویم و لذا این عوامل نشاط، اثر لازم را بر ما ندارند. 🔻 در مقابل اندوه و عوامل ناشادی‌، دو نوع برخورد می‌توان داشت؛ برخورد عقلانی و برخورد ایمانی. در برخورد عقلانی، به خودت ثابت می‌کنی «این مسائل مهم نیست؛ چرا غصه‌اش را می‌خوری...» و در برخورد ایمانی می‌گویی «تازه خدا هم هست! خدا این مشکلات را برطرف می‌کند...» 🔻 یکی از اصلی‌ترین عوامل اندوه‌زدا این است که اعتقادت به خدا را مرور کنی و با این‌کار، اعتقاد خودت را تقویت کنی. ذکر هم در واقع، مرور ایمان و اعتقادات انسان است. 🔻 اندوه، نگرانی و ترس، به‌طور طبیعی و دائمی در دل انسان پدید می‌آید و مثل علف هرز در دل انسان رشد می‌کند، لذا جلوگیری از اندوه، به یک برنامۀ دائمی نیاز دارد و هر روز باید از دل‌مان اندوه‌زدایی کنیم. 🔻 هر روز صبح که بلند شدی، اول از دلت اندوه‌زدایی کن! اتفاقاً در تعقیبات نماز صبح، اذکاری هست که برای رفع اندوه از دل بسیار مؤثر است؛ مثلاً این تعقیباتی که امام جواد(ع) توصیه فرموده‌اند: «حَسْبِیَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبِینَ‏...» 🔻 امام رضا‌(ع) می‌فرماید: به‌خاطر برخی مسائل غمگین شده بودم، پدرم به من فرمود: خدا را صدا بزن تا غم از دلت برود، و ذکر «یَا رَءُوفُ یَا رَحِیم» را زیاد بگو! (دعوات راوندی/۴۵) 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۷ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4026 @Panahian_ir
🔸 هر اندوه بیهوده‌ای را با تعقل و تفکر می‌توان برطرف کرد 🔸 غیرعاقلانه‌ترین غم چیست؟ 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۳) 🔻 اگر می‌خواهی حال خوش معنوی پیدا کنی با عقل خودت، اقدام به اندوه‌زدایی کن؛ یعنی خوب فکر کن و اندوه‌های بیخود را از دلت بیرون بریز! اگر خوب فکر کنی، خواهی گفت: «اصلاً من چرا ناراحت بودم؟! چرا غصه می‌خوردم؟!» 🔻 مثلاً به خودت بگو: «۱. این مشکل برطرف خواهد شد، ۲. هستند کسانی که بیشتر از تو مشکل دارند، ۳. این یک امتحان الهی است، ۴. خدا از اینکه تو داری زجر می‌کشی ناراحت است و برایت جبران خواهد کرد، ۵. یک زمانی می‌رسد که اصلاً این غصه‌ها از یادت می‌رود و...» 🔻 علی(ع) می‌فرماید: ریشه و اصل عقل، قدرت است و ثمره و میوۀ عقل هم شادی است «أَصْلَ الْعَقْلِ الْقُدْرَةُ وَ ثَمَرَتَهَا السُّرُورُ» یعنی اگر کسی عقل داشته باشد و از عقلش درست استفاده کند، به سرور می‌رسد و شاد می‌شود. 🔻 غیرعاقلانه‌ترین غم چیست؟ غم در اثر حسادت! فکر کن «آن کسی که به او حسادت می‌کنی، اصلاً به تو چه‌کار دارد که از موفقیتش ناراحت شده‌ای؟! مگر روزیِ تو را به او داده‌اند؟! این غصه، به چه دردِ تو می‌خورَد؟!» 🔻 یکی از روش‌های برطرف کردن غم، فکر کردن دربارۀ مرگ است. به ما توصیه شده که با یاد مرگ، اندوه را از دل ببریم و به سرور برسیم «ذِکْرُ الْمَوْتِ مَسَرَّةُ کُلِّ زَاهِدٍ وَ لَذَّةُ کُلِّ مُؤْمِنٍ» کسی که زیاد به مرگ بیندیشد، غم از دلش می‌رود. 🔻 اندوه بیهوده یعنی کفر، ناسپاسی و بی‌خدایی! با عقلت، این اندوه‌ها را از دلت بیرون بریز تا به حال خوش معنوی برسی؛ این یک راه مهم برای رسیدن به سرور معنوی است. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۸ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4029 @Panahian_ir
🔸مهم‌ترین عامل نشاط معنوی «عشق به مولا و امام» است 🔸اگر حالت خوب نیست، لابد محبت به اهل‌بیت(ع) در دلت کم است! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۴) 🔻 یکی از عوامل بسیار مهم (بلکه مهم‌ترین عامل) برای نشاط و سرور مؤمن «داشتنِ امام، برخورداری از محبت امام، عشق به امام و پذیرفتن ولایت أمیرالمؤمنین(ع)» است. 🔻 پیامبر(ص) می‌فرماید: رستگاری، پیروزی، سرور، برکت، عافیت، بشارت، رضایت، قرب به خدا، نصرت الهی و... همۀ اینها-که از جنس نشاط است- برای کسی است که علی‌(ع) را دوست دارد (محاسن/۱ /۱۵۲) شاید بگویی: «من علی(ع) را دوست دارم ولی این‌قدر حال نمی‌کنم!» خُب برای اینکه کم دوست داری! 🔻 هرکسی اهل محبت اهل‌بیت(ع) باشد، از دینداری خودش بیشتر لذت می‌برد، از عبادت‌های خودش، از زیارت خانۀ خدا، از قرآن خواندن و... بیشتر لذت می‌برد. اگر حالت خوب نیست، لابد محبت اهل‌بیت(ع) در دلت کم است، لابد ولایتت محکم نیست. 🔻 امام رضا‌(ع) دربارۀ آیۀ «بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا» فرمود: اصل معنای این فضل و رحمت خدا (یا مهم‌ترین مصداقش) که باید به آن مسرور بشوید، ولایت پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است. (کافی/۱ /۴۲۳) 🔻 محبت به مولا و عشق به امام بسیار فراتر از این عشق‌های زمینی است! این عشق‌ها-چه حلال و چه حرام- مگر چقدر است؟! عشق مادر به فرزند، عشق به پدر و مادر، یا عشق به همسر، مگر چقدر است؟! آیا این‌قدر هست که حاضر باشی در راه معشوق، قطعه قطعه بشوی؟! اما «عشق به امام» حداقلش این است که می‌خواهی در راهش فدا بشوی! ما در دفاع مقدس، تجلی عشق به اهل‌بیت(ع) را دیدیم که واقعاً عامل نشاط و قدرت رزمنده‌ها بود. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۹ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4030 @Panahian_ir
🔸همین‌که بتوانی عاشق بشوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است! 🔸 شدید‌ترین محبت کجا گیر می‌آید؟ 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۶) 🔻 ریشۀ اصلی نشاط، محبت بسیار شدید است. بعضی‌ها کلاً در زندگی‌شان چیزی را «خیلی» دوست ندارند، عاشق چیزی یا کسی نیستند و نمی‌توانند در دوری او اشک بریزند، اینها هیچ‌وقت به نشاط عمیق نمی‌رسند. 🔻 انسان برای عاشق‌شدن طراحی شده و اگر عاشق نباشد، مریض است و تعادل ندارد. کسی که نتواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، اندوهگین، نامتعادل، حسود و بخیل می‌شود. چنین کسی در واقع روان‌پریش است و متاسفانه خیلی‌ها تا حدّی از این روان‌پریشی رنج می‌برند! 🔻 البته آدم‌ها به‌سادگی نمی‌توانند عاشق بشوند؛ منظور ما عشق و محبت فوق‌العاده شدید است، نه در حد محبت پدر و مادر به فرزند، یا محبت به همسر! شاخص عشق این است که بیشتر از خودت، او را دوست داشته باشی و حتی خودت را هم برای او بخواهی! بعضی‌ها معنای عشق را نفهمیده‌اند لذا اسم هر عاطفه یا هر هوسی را عشق می‌گذارند! 🔻 اگر چیزی را بیشتر از خودت دوست داشته باشی، تمام وجودت غرق نشاط می‌شود، آنچه تو را عمیقاً شاد می‌کند، همین دوست داشتنِ عمیق است، نه رسیدن به محبوب! اصلاً همین‌که توانستی عاشق بشوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است! 🔻 این محبت بسیار شدید کجا گیر می‌آید؟ اگر مختصات آن را بررسی کنی می‌بینی که آدم فقط اهل‌بیت(ع) را می‌تواند این‌طور شدید دوست داشته باشد، (یعنی بیشتر از خودش، آنها را دوست داشته باشد) 🔻 ما به خدا تعلق داریم و فقط آن کسی که از همه بیشتر به خدا چسبیده و خدا خیلی دوستش دارد (یعنی ولیّ خدا) را می‌شود در حدّ اعلی، دوست داشت؛ بقیه را نمی‌شود این‌طوری دوست داشت. محبت به اولیاء خدا نتیجۀ محبت خداست و آورندۀ محبت خداست. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۲۱ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4033 @Panahian_ir
🔸 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است 🔸 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۸) 🔻 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است و فقط دین می‌تواند عالی‌ترین لذت را به آدم بدهد، چون عالی‌ترین لذت و شادی با شدید‌ترین محبت پدید می‌آید و فقط دین می‌تواند شدیدترین محبت را به آدم بدهد. 🔻 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! بی‌دینی یعنی: «من آن لذتِ خیلی بالا را نمی‌خواهم؛ همین لذتِ کوچک برایم بس است!» استغفار هم یعنی: «خدایا من نتوانستم از زندگی‌ام خوب لذت ببرم، عاشق نشدم، در خودپرستی مانده‌ام، اخلاقم بد شده و لذت نمی‌برم...» 🔻 آدم برای عاشقی آفریده شده و اگر عاشق نباشد، فاسد می‌شود؛ حتی اگر نماز و قرآن هم بخواند! در آموزش دین به نوجوان‌ها باید بگوییم که «دین می‌خواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمی‌شوی!» و بعد هم قصۀ عاشق‌های واقعی را برایشان بگوییم. 🔻 الان ما دین را به «عاشقی» ترجمه نمی‌کنیم و مثلاً به اعتقاد و ایمان و اخلاص، ترجمه می‌کنیم، لذا آدم‌های متقلب هم می‌توانند ادعای دین‌داری کنند که بعداً معلوم می‌شود اصلاً دین‌دار نبوده‌اند. 🔻 دین‌داریِ افراد را از مقدارِ عاشقی و لذتی که از دین‌داری خود می‌برند، می‌توان تشخیص داد و کسی که ناخالص باشد، اینجا خودش را نشان می‌دهد! 🔻 از برخی یاران پیامبر(ص) پرسیدند: شما از کجا می‌فهمیدید منافق کیست؟ گفتند: هرکسی عاشق علی(ع) نبود-و به ایشان بغض داشت- می‌فهمیدیم که منافق است (کفایه‌الاثر/۱۰۲) 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۲۴ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4054 @Panahian_ir
🔸 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است 🔸 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۸) 🔻 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است و فقط دین می‌تواند عالی‌ترین لذت را به آدم بدهد، چون عالی‌ترین لذت و شادی با شدید‌ترین محبت پدید می‌آید و فقط دین می‌تواند شدیدترین محبت را به آدم بدهد. 🔻 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! بی‌دینی یعنی: «من آن لذتِ خیلی بالا را نمی‌خواهم؛ همین لذتِ کوچک برایم بس است!» استغفار هم یعنی: «خدایا من نتوانستم از زندگی‌ام خوب لذت ببرم، عاشق نشدم، در خودپرستی مانده‌ام، اخلاقم بد شده و لذت نمی‌برم...» 🔻 آدم برای عاشقی آفریده شده و اگر عاشق نباشد، فاسد می‌شود؛ حتی اگر نماز و قرآن هم بخواند! در آموزش دین به نوجوان‌ها باید بگوییم که «دین می‌خواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمی‌شوی!» و بعد هم قصۀ عاشق‌های واقعی را برایشان بگوییم. 🔻 الان ما دین را به «عاشقی» ترجمه نمی‌کنیم و مثلاً به اعتقاد و ایمان و اخلاص، ترجمه می‌کنیم، لذا آدم‌های متقلب هم می‌توانند ادعای دین‌داری کنند که بعداً معلوم می‌شود اصلاً دین‌دار نبوده‌اند. 🔻 دین‌داریِ افراد را از مقدارِ عاشقی و لذتی که از دین‌داری خود می‌برند، می‌توان تشخیص داد و کسی که ناخالص باشد، اینجا خودش را نشان می‌دهد! 🔻 از برخی یاران پیامبر(ص) پرسیدند: شما از کجا می‌فهمیدید منافق کیست؟ گفتند: هرکسی عاشق علی(ع) نبود-و به ایشان بغض داشت- می‌فهمیدیم که منافق است (کفایه‌الاثر/۱۰۲) 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۲۴ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4054 @Panahian_ir