مراسم بزرگداشت مرحوم علامه حسن زاده املی ( ره ) محل برگزاری شهرستان رشت ‌ باتشکر از همه دوستانی که مارا در این اجلال مقام علم و عالم یاری کردند ‌.

باسمه تعالی و اما بعد درباره #تفسیر _عرفانی باید نکته ای عرض کنم : اولا در همه گونه های تفسیر مفسر خواسته وناخواسته اندیشه خودرا به خدمت قران میبرد چون قران( یسیر) ،(حکیم) و(هدی اللناس) است هرکس به اندازه ظرف خود از ان طرف میبند و هرچه دامنه اطلاعات شخص بیشتر باشد برداشت های متناسب او بیشتر خواهد بود . لذا گاهی مشی ادیبانه ،گاهی منهج فقیهانه و گاهی مناهج دیگر را در این فن شریف مشاهده میکنیم که در بدء امر نتنها منهی نیست، بلکه ممدوح است . ثانیادر تفسیر هر متنی توجه به ظهورات ان متن تحمل وتاب ان برای برداشت های متعدد از اصول اولی وتخطی از ان از منکرات فهم است . ثالثا گرچه اولی است فقیه وفقه ویا کلام ومتکلم به خدمت قران برود لکن اگر شخص متکلم برای یافتن مویدات نظرش در قران سیر کند نه از قران برداشت های متکلمانه داشته باشد این شیوه مشئوم نیست . چون اولا ان حس تعبد دینی ودین پژوهی اورا به این امر واداشته وخود نوعی از پژوهش قرانی است . و ثانیا او را نمی توان متهم به تحمیل کرد مگر با دلیل ! البته دوری جستن از تفسیر برآی براو لازم است ‌چون در این هنگام این امرسهل تر خواهد بود ( معاذالله) رابعا گاهی مفسر احتمالاتی را مطرح میکند، ناصواب است در حیطه تفسیر برآی قرار بگیرد . چون با پاره ای ازمویدات ،صرف احتمالی را مطرح میکند . خامسا حتی اگر مفسر رای صوابی را به ایه نسبت بدهد اما برای خودش برداشت ان مطلب از ایه محرز نباشد استفاده ان را از ایه از مصادیق تفسیر برای است . چون سبک او یک سبک ناشایست در برخورد با قران است که زمینه تجری را به ساحت قران هموار میکند . گرچه در مقصود دچار اشتباه نشده . سادسا اگر کسی مجتهدانه وارد قران بشود ونظر دران کند ولو این که خطا کند این از مصداق تفسیر برای نیست . سابعا تفسیر عرفانی هم مثل سایر گونه های تفسیر است، لذا نباید بین ان و بین تفسیر ادبی فرق گذاشت نعم چون ره رو ادبیات تحت عنوان یک علم عادی زیاد است و از طرفی اکثری خوانندگان طرفی ان دارند، استبعاد کم تری دارد . هماهنگونه که در طول تاریخ صدها نظر ناصحیح ادبی در مجموع تفاسیر مطرح و مورد نقد واقع شده در ساحت تفسیر های عرفانی هم الکلام هو الکلام . ثامنا تفسیر عرفانی یک سبک از تفسیر است . میتوان برداشت های از ایات را در این تفاسیر نقد نمود تحت عنوان تفسیر اجتهادی اما خیلی ناصواب است کل این منهج را باطل بدانیم . چرا که قران و عترت ساحت های محتوایی متعددی دارد . تاسعا : جسته گریخته وارد تفاسیر عرفانی شدن و بدون دقت در محتوای بنیادی ایشان شخص لب به نقد بگشاید خالی از تحقیق است . عاشرا اصل اولی در تفسیر تاویل مفسر است نه ایه چرا عده ای به این اصول توجه نمیکنند و برداشت های سطحی به قران نسبت میدهند و ایه را به ادنی مناسبت تاویل سطحی میکنند همانگونه که تاویل عرفانی بدون موید ناصواب است این امر هم کم تر از ان نیست ‌ . اخر الکلام : بنده بشخصه بسیاری از تفاسیر عرفانی مناسب همگان نمی دانم . اما یقین می اندیشم اندیشمندان فاضل و بی طرف باید در این صحف تحقیق کنند . واز انزوای ان جلو گیری نمایند . حسن خواه

#صرف_میر جلسه ۲۰ 📘فصل یاد اوری فصل ۲۵ تمام قواعد اجوف #حسن_خواه 🆔 @kellasetegadi

#فقه_لمعه 📘موضوع کتاب الطهارت جلسه ۱۴ #حسن_خواه 🆔@kellasetegadi

#اصول_مظفر_جلد اول 🔶جلسه ۱۳ #حسن_خواه 🆔@kellasetegadi

📚📖📚📖📚 🗒برنامه آموزشی مجموعه علمی- فرهنگی معارج در روز دو شنبه 📘عنوان درس: صرف میر ⏰ساعت ۳:۳۰ 📙عنوان درس:فقه ⏰ساعت: ۴ 📗عنوان درس:اصول ساعت: ۷:۱۵ 📕عنوان درس: 🔷با کلاسهای مجموعه همراه باشید‼️ https://meet.google.com/qpa-xfsg-cfo 🆔 @kellasetegadi

#صرف_میر جلسه ۲۱ 📘فصل ۲۵ ناقص #حسن_خواه 🆔 @kellasetegadi

#فقه_لمعه 📘موضوع کتاب الطهارت جلسه ۱۵ #حسن_خواه 🆔@kellasetegadi

توضیحات جنبی مربوط به درس فقه : ابن قتیبه گفته است که مهمترین بادها نزد عرب عبارت است از: صبا، دَبور، شمال ، جَنوب . صبا بادی است که از مشرق می وزد و آن را «القَبول » نامیده اند، زیرا رویاروی کسی که به سوی مشرق می رود می وزد (ص 158-159). ابن اجدابی می گوید که عربها خانه هایشان را رو به باد صبا و مشرق قرار می دادند، زیرا که صبا برای آنان باد مبارک بوده است ، و این همان باد پیروزی است که رسول خدا صلی اللّه علیه وآله وسلم را در جنگ خندق نصرت داده است . اما دَبور، که وزشگاهش از مغرب است ، از اینرو دبور نامیده شده که بر پشت کسی که به سوی مشرق می رود می وزد؛ و گاهی آن را «غربیه » نامیده اند، زیرا که از سمت مغرب می وزد. اما باد سوم که آن را شَمْأَل و شامل نیز گفته اند، شَمال نامیده شده ، زیرا از سمت چپ کسی که به مشرق می رود می وزد. چهارمین باد به باد جنوب معروف شده و وزشگاه آن از جنوب به مشرق است . ابن قتیبه گفته است که عرب بادهای شمالی را «شامیّه » می نامد، زیرا این بادها از سرزمین شام می وزند، و بادهای جنوبی را «یمانیّه » نامیده است ، زیرا از ناحیة یمن می وزند (ص 159). اما مرزوقی می گوید که این نامگذاری در حجاز و نجد صحیح است ، از آنرو که باد شمال از سرزمین شام و باد جنوب از طرف یمن به سوی ایشان می وزد، ولی در هر سرزمینی درست نیست ، زیرا باد شمال در سرزمین روم ، شامیّه نیست و باد جنوب در سرزمین زنگبار، یمانیّه نخواهد بود 

#اطلاعیه #ادامه_دروس_سال_قبل ان شا الله یوم الشروع اول ماه مبارک ربیع خواهد بود .

برای ثبت نام پی وی مراجعه بفرمایید @Hekmat_hasan

#اصول_مظفر_جلد اول 🔶جلسه ۱۴ #حسن_خواه 🆔@kellasetegadi