🇮🇷🚀بِسمِ الله قاصِمِ الجَبّارین🚀🇮🇷 وَالْحَمْدُ لِلّهِ قاِصمِ الجَّبارینَ مُبیرِ الظّالِمین #جنّیان_موذی_حدیبیه ابن عباس روایت نموده است: رسول الله صلی الله علیه و آله چون از جُحفه متوجه مکه شد، در حدیبیه ذخیره آب اصحاب پیامبرصلی الله علیه و آله رو به اتمام بود و به همین علت، تشنگی بر آن ها غلبه کرد. فریاد العطش سپاهیان بلند شد و هیچ اثری از آب دیده نمی شد. رسول خدا فرمود: گویا نزدیک آن درخت چاهی دیده می شود، چه کسی از شما حاضر است از آن چاه برای لشگر آب بیاورد؟ مردی از اصحاب داوطلب شد و گروهی را با خود به سوی چاه حرکت داد، وقتی به کنار درختان نزدیک چاه رسیدند، شعله های آتش نمودار شد و صداهای ترسناک به گوش می رسید. آن جماعت از ترس عقب نشینی کردند و ماجرا را به پیامبر گفتند: رسول خدا فرمود: آن شعله های آتش و صداهای عجیب از جنیان بود. هر کس برود و نترسد، من ورود او را به بهشت ضمانت می کنم. مرد دیگری برخاست و با همان گروه به سمت چاه حرکت کرد. وقتی نزدیک چاه رسید، صداهایی بیشتر از صداهای قبلی به گوش می رسید و آتش هائی بدون هیزم در هوا می سوختند؛ صدائی شبیه صدای رعد و برق، پرده گوش ها را می خراشید! لذا ترس بر یاران غلبه کرده، به چاه نرسیده برگشتند و وقتی در میان دیگر افراد قرار گرفتند، این حادثه وحشتناک را برای آنان بیان کردند. آنان نیز از شنیدن آن اخبار ترسیدند. بار سوم جمعی که به شجاعت و پردلی مشهور بودند، با همان گروه اول همراه شده و رفتند. آن ها نیز صحنه هایی به مراتب هول انگیزتر از قبل دیدند. تن های بی سر و سرهای بی تن مشاهده نمودند. پس از دیدن آن صحنه های ترسناک به تشنگی راضی شده و فرار را بر قرار ترجیح دادند. وقتی به خدمت رسول خدا رسیدند هر چه دیده بودند نقل کردند. پیامبر خدا امیرالمؤمنین علیه السلام را طلبید و به ایشان فرمود: برو مردم را از زحمت تشنگی خلاص کن. سلمة بن اکوع می گوید: من هر چهار نوبت همراه آن ها بودم. وقتی مرتضی علی علیه السلام به آن درختان رسید، ترس را درچهره اطرافیان ملاحظه کرده و به ایشان فرمود: قدم بر جای قدم من بگذارید و به اطراف و جوانب نگاه نکنید. سپس شروع به رجزخوانی نمود. معنی اشعاری که می خواند این بود: پناه من به خدائیست فرد بی همتا            که اوست خالق جن و انس و ارض و سماء ز رعد و برق و ز آتش علی نیاندیشد              چو دیگران نهراسد ز صوت یا ز صدا حضرت علی علیه السلام به کنار چاه رسید و دلو(سطل مخصوص آب) را به داخل چاه انداخت. دو مَشک را پر از آب نمود، وقتی خواست دلو را بالا بکشد جنیان طناب دلو را بریده و به درون چاه انداختند. پس حضرت رو به همراهان کرد و فرمود: کیست که درون چاه برود؟ یاران گفتند: یا علی! هیچکس از ما طاقت این کار را ندارد. حضرت خود وارد چاه شد و فرمود: هر چه شنیدید و یا دیدید نترسید بلکه صبر نمائید. وقتی حضرت داخل چاه شد، خنده ها و صدای قهقهه بگوش می رسید، بعد از آن خنده ها، صدا افرادی را می شنیدیم که گویا کسی حلق های آن ها را گرفته و نفس در گلویشان مانده و به خنّاق مبتلا شده اند. ناگاه صدای افتادن علی علیه السلام در چاه به گوش ما رسید، از این اتفاق به شهادت او یقین کردیم، در آن حال نه جرئت ماندن داشتیم و نه قدرت برگشتن. پس از لحظاتی صدای الله اکبر امیرالمؤمنین علیه السلام را شنیدیم، صدای شمشیر او نیز بگوش می رسید و آواز الحذار و الامان جنیان را می شنیدیم، قهقهه آنان تبدیل به های و هوی گریه شده بود. یک وقت شنیدیم که حضرت می فرماید: ریسمان را به داخل چاه بفرستید. حضرت دلو را بر آن ریسمان بست و صدا زد آب را بالا بکشید. ایشان پی در پی آب را به درون دلوها می ریخت و ما بالا می کشیدیم، تا اینکه همه از نوشیدن آب سیراب شدیم و مشک ها را پر از آب نمودیم. حضرت از چاه بیرون آمد. هر کسی از ما با یک مشک و آن حضرت با دو مشک آب به سوی لشکر حرکت کردیم. وقتی کنار همان درختان رسیدیم دیگر اثری از آثار آن صیحه ها و آتش ها نمانده بود. پس به خدمت رسول خدا رسیدیم و آنچه را که مشاهده کرده بودیم نقل نمودیم. سپاهیان از نقل این ماجرا متعجب شدند. پس حضرت رسول فرمود:این جن برادر آن جنی بود که بین کوه صفا و مروه به دست علی بن ابیطالب کشته شد واو قصد داشت انتقام برادرش را بگیرد، اما خودش نیز کشته شد. بر جهل و حماقت شیاطین جنّی و انسی همین بس که میخواهند نور حقیقتی خاموش کنند که مخلوق همین نورند! امام علیه السلام به موجب اینکه صاحب مقام امر(کن فیکون)، تکویناً متصرّف مطلق در مادّه و مدّت و صورت کائنات و موجودات از جنُّ و ملک و انس است! منبع: احمد بن محمد،حدیقة الشیعه: ۴۱۸/ جعفر همزه،دنیای ناشناخته جن: ۱۹۸- ۲۰۲ 📌بخش ۲۹ - لینک بخش۲۸ -حملات جنّیان دیار ----------------❀○❀------------------ 🆔️ آیدی مدیر کانال @zohor313iran 🆔️ آیدی کانال کشتی نوح @keshtie_nouh