یک سال و نیم بود که با همه شادی های جهان وداع کرده بودی گذار هیچ روز و ماهی یاد مصیبت کربلا را حتی ذره ای از خاطر حزینت دور نمی کرد. 😞 🌒غریب در بستر بیماری افتاده بودی خورشید نیمه رجب که از میانه آسمان گذشت مثل همه روزهای قبل، بزرگان شهر به دیدارت آمدند. فاطمه و سکینه(س) کنار عمه جان بیمارشان سر بر دیوار نهاده، بغض های خویش فرو میخوردند. 🥺 آنها نیز چون تو داغ ها بر شانه برده و غم ها بردل داشتند. ▪️زنان گریان گردا گردت نشستند. گریه هایشان را که دیدی، لب به سخن گشودی آرام تر از همیشه با صدایی که به سختی شنیده میشد. «ما از آن کسان نیستیم که به دنیا و ماندن در آن دل بسته اند. ما اهل بیت پیامبریم و بهترین دیدار برایمان دیدار خداست.» نفست به شماره افتاده بود... 😨فاطمه به تندی از جای برخاست و دوید تا پیاله آبی بیاورد عمه جانش را که لب های خشکش را تازه کند. سکوت سایه سنگینش را بر خانه افکنده بود. همه می خواستند فقط از تو بشنوند.😭 «طبيب نه اجلی را نزدیک میکند و نه اجلی را به تأخیر می اندازد داروی طبیب تنها بیماری را تسکین می دهد و اجلی را که خداوند...» #عقیله #برشی_از_کتاب 📖 📚@ketabkadeh_tasnim

یک سال و نیم بود که با همه شادی های جهان وداع کرده بودی گذار هیچ روز و ماهی یاد مصیبت کربلا را حتی ذره ای از خاطر حزینت دور نمی کرد. 😞 🌒غریب در بستر بیماری افتاده بودی خورشید نیمه رجب که از میانه آسمان گذشت مثل همه روزهای قبل، بزرگان شهر به دیدارت آمدند. فاطمه و سکینه(س) کنار عمه جان بیمارشان سر بر دیوار نهاده، بغض های خویش فرو میخوردند. 🥺 آنها نیز چون تو داغ ها بر شانه برده و غم ها بردل داشتند. ▪️زنان گریان گردا گردت نشستند. گریه هایشان را که دیدی، لب به سخن گشودی آرام تر از همیشه با صدایی که به سختی شنیده میشد. «ما از آن کسان نیستیم که به دنیا و ماندن در آن دل بسته اند. ما اهل بیت پیامبریم و بهترین دیدار برایمان دیدار خداست.» نفست به شماره افتاده بود... 😨فاطمه به تندی از جای برخاست و دوید تا پیاله آبی بیاورد عمه جانش را که لب های خشکش را تازه کند. سکوت سایه سنگینش را بر خانه افکنده بود. همه می خواستند فقط از تو بشنوند.😭 «طبيب نه اجلی را نزدیک میکند و نه اجلی را به تأخیر می اندازد داروی طبیب تنها بیماری را تسکین می دهد و اجلی را که خداوند...» #عقیله #برشی_از_کتاب 📖 📚@ketabkadeh_tasnim

✂️در فرازی از این اثر بخوانید که:)♡ ((سیمای پدر اما حکایت گویای صبر بر رنج سالیان بود و تو پا به پای او این رنج را بر دوش کشیده بودی. با غمهایش زیسته و بر دردهایش گریسته بودی. تنهایی و بی کسی اش را همدم بوده ای و زخم های کاری اش را مرهم.  چه بسا تاریخ نگاران و سیره نویسان که در ترسیم حوادث این سالهای عمر حضرت علی(ع) دانسته و نادانسته دیده بسته اند بر شکوه حضور تو در کنار پدر. لیک کدام چشم حقیقت بین است که نبیند تو در این سالهای غربت و سکوت، فاطمه بوده ای برای علی (ع) به دلداری و غمخواری و استواری؟!)) #عقیله 📘|♡ 📚@ketabkadeh_tasnim