🔴تحلیل اخرالزمانی و هالیوودی از جنگ با اسراییل نداشته باشیم/ برنده این جنگ چه کسی بود؟ 👤 #محسن_مهدیان 🆔 @kh_enghelab

🔴چرا سراغ رهبر انقلاب رفتند؟ 👤 #محسن_مهدیان 1⃣یکم. تمرکز دشمن روی رهبرانقلاب امر جدیدی نیست. اما مدتی است شدت معنادار گرفته است. به ماجرای اغتشاش 1401 رجوع کنید. شعارهای تند که بعدا مشخص شد پروژه نشان دار نفاق است. تا این جنگ دوازده روزه که دیگر دشمنی ها صریح تر شده است. اما چرا؟ چطور به این نقطه رسیدند؟ اینکه نقش رهبری انقلاب در جمهوری اسلامی کلیدی است حرف درستی است اما این حجم بغض و کینه تحلیلی فراتر می طلبد. 2⃣دوم. دشمنان ایران در آغاز انقلاب، تصور می‌کردند که اگر چند مهره کلیدی نظام را حذف کنند، بنای جمهوری اسلامی فرو خواهد ریخت. پروژه‌ «براندازی حاکمیت» با ترور رهبران آغاز شد؛ از مطهری تا بهشتی، از رجایی تا صدوقی. سالها گذشت تا دریافتند این نظام، برآمده از متن مردم است، نه تکیه‌زده بر چند چهره نخبگانی. هر چهره‌ای که رفت، ده‌ها نفر از دل این ملت برخاستند. اینجا بود که دشمن، راهبردش را تغییر داد: از براندازی حاکمیت، به فروپاشی اجتماعی. هرچند در همین فروپاشی هم دست از ترور نخبگان برنداشت. اما اینبار با هدف انهدام اجتماعی. از این‌جا به بعد، مردم هدف شدند. ترور کور، شکاف‌های قومیتی، دوقطبی‌های مصنوعی، اختلاف‌افکنی میان اقشار و طبقات. اما باز هم شکست خوردند؛ چون در بزنگاه‌ها، مردم دوباره یکی می‌شدند. 3⃣سوم. اینجاست که دشمن به کشف نهایی رسید: تا وقتی این مردم، یک نقطه اتصال مشترک دارند، هیچ برنامه فروپاشی‌ای موفق نخواهد شد. و آن نقطه‌ی اتصال، کسی نیست جز رهبر انقلاب. اینجا بود که تیغ جنگ رسانه‌ای، روانی، سیاسی و حتی نظامی، صریح‌تر از همیشه، به‌سوی شخص رهبری نشانه رفت. چرا؟ چون دشمن دریافته است که رهبر انقلاب فقط یک فرد نیست، بلکه چهار ستون حیاتیِ استحکام و پیشرفت ملت ایران است. 🔹چهارستون این حرم: 🔻الف. ستون اول: هدایت مدبرانه و شجاعانه. رهبر انقلاب نه در حاشیه، که در متن تصمیمات بزرگ ایستاده است. در هر بحران بزرگ، چه جنگ و چه فتنه، اوست که جهت کلی حرکت را تعیین می‌کند. دشمن در این جنگ نیز دید که پاسخ ایران دقیق، متوازن و هدایت‌شده است. همین کافی بود تا بفهمند: این میدان بی‌فرمانده نیست. 🔸ب. ستون دوم: محور وحدت و انسجام مردمی از فتنه‌های ۸۸ و ۹۸ تا این جنگ اخیر، دشمن بارها تلاش کرد تا شکاف میان مردم و حاکمیت ایجاد کند. اما در همه‌ی این سال‌ها، تنها صدایی که توانست همزمان با همه اقشار جامعه حرف بزند، صدای رهبری بود. او به‌جای مرزبندی‌های تصنعی، مردم را دعوت به فهم، به تحمل، به همدلی کرد. و تا وقتی این محور وحدت پابرجاست، جامعه فرو نمی‌پاشد. ✅ج. ستون سوم: معمار رشد و ارتقاء ملت رهبر انقلاب، صرفاً حافظ وضع موجود نیست؛ او معمار آینده است. از تمدن نوین اسلامی تا گام دوم، از عدالت تا پیشرفت، او ملتی را در حرکت نگه داشته که دشمن می‌خواست در فشارها خسته و تسلیم شود. امروز دشمن با ایران قوی مواجهه است. ایرانی که رشد و قدرتش را از حرکت و قوت مردم می گیرد. 🔹د. ستون چهارم: رهبر ی جبهه جهانی و نهایتاً، بزرگ‌ترین ترس دشمن: این‌که رهبر انقلاب فقط رهبر ایران نیست. او امروز، محور جبهه‌ای فرامرزی است که از یمن تا لبنان، از غزه تا بغداد، از کشمیر تا قلب اروپا را به هم متصل کرده. پیر و مرشد و مراد و محور مقاومت است. او فقط سیاستمدار نیست؛ صدای مظلومان جهان است. 💢دشمن امروز بهتر از هر زمان دیگری می‌داند که رهبر انقلاب، فقط یک شخص نیست. این چهارستون حرم اسلامی است. طبیعی است که او را هدف بگیرند. از اقدام جاهلانه در ترور شخصیت و ترور رسانه ای تا گنده گویی مذبوحانه در درباره ترور انسانی. و همین یعنی: این ستون ایستاده است که خانه برپاست. 🆔 @kh_enghelab

🔴شعاری که امشب در حسینیه امام خمینی جان گرفت 👤 #محسن_مهدیان 🔹یکم. کاش بودید و تماشا می کردید. شب اول مجلس عزاداری در حسینیه امام خمینی به سنت هرسال برگزار شد؛ یک مجلس به غایت حماسی؛ اشک و رجز. مردم و مسوولین و رییس جمهور و سیدحسن و آیت الله جنتی و دیگران یکدست شعار می دادند: «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند» شعاری آشنا که این بار در فضای حسینیه، رنگی تازه داشت. گویی شعار جان گرفته است. 🔸دوم. شعارها وقتی جان می‌گیرند که سه ویژگی داشته باشند. الف. از یک باور مشترک برخاسته باشند. ب. با یک تجربه جمعی گره بخورند. و ج در میدان واقعیت تکرار شوند. آن‌گاه دیگر فقط صدا نیستند؛ حرکت می‌شوند، جان می‌گیرند. ✅سوم. نمونه‌های تحقق شعار فراوان است: «الله‌اکبر» که از ذکر بام‌ها به رمز انقلاب بدل شد. «هیهات منّا الذله» که از کربلا به جبهه‌های ما رسید و فراوان در وصیت نامه شهدا یافت می شود. «نه شرقی، نه غربی» که به سیاست رسمی جمهوری اسلامی تبدیل شد، و «مرگ بر آمریکا» که امروز دیگر فقط شعار و لقلقه زبان نیست و یک حقیقت عینی است. 🔹چهارم. سال‌هاست این شعارها را می‌دهیم، اما این روزها این شعار آشنا جان تازه‌ای گرفته: «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند» حضور مردم، اشک و نذر، روایت‌گری، ایستادگی... همه این‌ها یعنی: علی تنها نمانده است. پنجم. این شعار حالا فقط یک جمله نیست؛ بیعت است، ترجمه غیرت است، عقل است، تاریخ است. 💢و ما در روزهایی هستیم که شعارهای اول انقلاب، یکی‌یکی دارند محقق می‌شوند. آنچه روزی روی پلاکاردها نوشته می‌شد، امروز در میدان زندگی دیده می‌شود. زیبا نیست؟ امشب شعار یکدست مردم و مسوولین دیدنی بود. 🆔 @kh_enghelab

🔴تفاوت پیام پزشکیان و عراقچی 👤 #محسن_مهدیان 🔹احتمالا گفت‌وگوی رئیس‌جمهور محترم با تاکر کارلسون، بیش از آن‌که برای مخاطب داخلی باشد، برای افکار عمومی غرب طراحی شده است. 🔸از این منظر، مصاحبه پزشکیان با یکی از رسانه‌های حامی ترامپ را می‌توان یک گفت‌وگوی دیپلماتیک دانست که هدف آن دامن‌زدن به شکاف‌های سیاسی داخلی در آمریکا پیرامون ایران است. ✅اما آیا نمی‌توان در بیان مواضع، هم مخاطب خارجی را دید و هم داخلی را؟ هم دیپلماتیک سخن گفت و هم تلاش کرد رد پای حقیقت گم نشود؟ 🔹بله. می‌توان. به شرطی که در کنار صداقت، هنر پیام هم وجود داشته باشد. نمونه‌ای از این تفاوت را می توان در ادبیات دیپلماتیک عراقچی دید؛ جایی که موضعی مشابه با لحنی اثرگذارتر و چندلایه‌تر بیان می‌شود. 🔸به این دو جمله درباره مذاکره توجه کنید: 1⃣پزشکیان: «امیدواریم پس از عبور از این بحران، باز بتوان به میز مذاکره بازگشت. البته این نیازمند یک شرط است: اعتماد به روند گفت‌وگو. نباید در میانه گفت‌وگو، مجدداً به رژیم صهیونیستی اجازه حمله داده شود.» 2⃣عراقچی: «در حال مذاکره با آمریکا بودیم، اسرائیل حمله کرد. در حال مذاکره با اروپا بودیم، آمریکا حمله کرد. چگونه می‌توان به میزی بازگشت که آمریکا و اسرائیل آن را بارها ویران کرده‌اند؟» 💢هر دو موضع، از یک واقعیت می‌گویند. هردو پیام بر عقلانیت مذاکره تاکید دارد. اما لحن دوم، به‌جای امید به "بازگشت"، واقع‌گرایی را با نقد قدرت‌های متجاوز ترکیب کرده است؛ لحنی که هم پیام سیاسی به طرف مقابل دارد، هم پیام روشن به داخل: مذاکره به هر قیمتی نه. 🆔 @kh_enghelab

🔴این مذاکره، آن مذاکره نیست 👤 #محسن_مهدیان 🔹مردم نگران‌اند. هنوز داغ جنگ دوازده‌روزه بر سینه‌هاست و حالا حرف از مذاکره به میان آمده است. افکار عمومی نه‌فقط نگران، که از تکرار تجربه‌های تلخ گذشته خشمگین است و حق دارد. غربی‌ها، همان‌ها که پای توافق نشستند و آن را امضا کردند، حالا با مکانیسم ماشه، آنرا به چماقی علیه ملت ایران بدل کرده‌اند و با همین ابزار، طلبکارانه سخن از مذاکره‌ می‌ کنند. شنیع و مضحک نیست؟ 🔸اما نکته این‌جاست: امروز، اراده دشمن برای مذاکره، خود بخشی از پروژه فشار و مبارزه است. چرا ما به همان چشم به مذاکره نگاه نکنیم؟ نه دشمن به‌دنبال توافق واقعی است و نه جمهوری اسلامی توهم تفاهم دارد؛ آنهم با اول خبائث عالم. اما وقتی دشمن در میدان مذاکره صف‌آرایی می‌کند، باید همانجا پنجه در پنجه‌اش انداخت. ✅مذاکره امروز فراتر از گذشته است. جنگ فقط در میدان‌های نظامی نیست؛ میدان حقوق، رسانه، دیپلماسی، اقتصاد، و افکار عمومی، همگی درگیرند. این خاصیت جنگ ترکیبی است و اگر ما در این میدان‌ها غایب باشیم، تنها صدای دشمن است که شنیده خواهد شد. در چنین شرایطی، مذاکره می‌تواند به‌جای سکوت یا تسلیم، به یک سلاح انقلابی بدل شود: مذاکره برای افشاگری، مذاکره برای تثبیت مشروعیت، مذاکره برای بیان مظلومیت. 🔹یادمان نرود جمله تاریخی عراقچی را: "سر میز مذاکره با آمریکا بودیم، اسرائیل حمله کرد؛ سر میز مذاکره با اروپا بودیم، آمریکا حمله کرد." همین جمله، بعدها پایه حقوقی مشروعیت دفاع ایران شد. رئیس‌جمهور نیز آن را با صراحت تکرار کرد. 🔸مذاکره اگر میدان هماوردی با دشمن باشد، خودش جهاد است. جهاد بیان. جهاد افشاگری. جهاد مشروعیت‌سازی. ما باید جنگ را جامع ببینیم. این نبرد، با موشک‌های صهیونیستی آغاز نشد و با آتش‌بس تمام نشد. دشمن جنگ را ترکیبی می بیند. ترکیبی می زند و ترکیبی می کشد. اما ما در ظاهر آتش ماندیم و نگاه نمی کنیم هیزم این آتش کجا تامین می شود. 💢امروز، میدان دیپلماسی و میدان نظامی، میدان رسانه و اقتصاد، همگی در هم تنیده‌اند. مجاهدان این عرصه‌ را تضعیف نکنیم... روی دیگر خون ریختن دشمن، خون به دل کردن خودی هاست. مراقبت کنیم مدیون انقلاب نشویم. 🆔 @kh_enghelab

🔴چند برداشت از روایت عراقچی 👤 #محسن_مهدیان 🔹مصاحبه اخیر عراقچی، فرازهایی مهم از نحوه تصمیم‌گیری در کشور را روشن می کند؛ پیشنهاد می کنم حتما بخوانید. 1⃣یکم. 🔻روایت: در نخستین بخش مشخص می‌شود که در زمان وعده صادق 3 هیچ‌کس با اصل پاسخ مخالف نبوده و اختلاف بر سر زمان و روش پاسخ بوده است. نکته جالب اینکه این تردید، بیش از همه از سوی فرماندهان نظامی مطرح می شود. 🔻برداشت: این یعنی حتی در اوج فشار افکار عمومی، تصمیم‌گیری نظامی نیز تابع تحلیل و محاسبه است، نه شتاب یا شعار. 2⃣دوم. 🔻روایت: عراقچی به جلسه‌ای اشاره می‌کند که در آن، یکی از حاضران، رئیس‌جمهور را به مخالفت با عملیات «وعده صادق ۳» متهم می‌کرد. در همان جلسه، شهید باقری با قاطعیت پاسخ می‌دهد که تصمیم به عملیات، در اختیار اوست و هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم. او حتی تصریح می‌کند که تاکنون نظر رئیس‌جمهور را نپرسیده است. 🔻برداشت: این روایت، تصویری شفاف از انسجام درونی نظام به‌دست می‌دهد؛ اینکه فرمانده نظامی از جایگاه رئیس‌جمهور دفاع می‌کند. این سطح از هماهنگی و مسئولیت‌پذیری، دقیقاً نقطه مقابل تصویری است که برخی از حاکمیت دوگانه می‌سازند. 3⃣سوم. 🔻روایت: در مورد آتش‌بس نیز عراقچی می گوید که صرفاً اعلام‌کننده آتش‌بس بود، نه تصمیم‌گیر آن. چراکه اگر آتش‌بس واقعاً بدون هماهنگی بود، چرا نیروهای مسلح آن را اجرا کردند؟ بدیهی است که تصمیم از جایی دیگر گرفته شده بود و فقط ابلاغ آن بر عهده دیپلماسی گذاشته شده بود. 🔻برداشت: این یعنی نهادسازی در بالاترین سطح، یعنی تصمیم‌سازی مبتنی بر خرد جمعی. این‌جا روشن می‌شود که حتی حساس‌ترین تصمیم‌ها، در یک مسیر نهادی و حقوقی با تأیید رهبری پیش می‌رود. این یعنی آتش‌بس محصول «روند»، نه «فرد» 4⃣چهارم. 🔻روایت: بخش مهم‌تر ماجرا اما به مصوبه شورای عالی امنیت ملی بازمی‌گردد: آتش‌بس بدون پیش‌شرط از قبل مصوب شده و به تأیید مقام معظم رهبری نیز رسیده بود. 🔻برداشت: این یعنی، تصمیم‌های حساس جنگی هم در مسیر رسمی، نهادینه و زیر نظر عالی‌ترین مرجع نظامی–سیاسی کشور گرفته می‌شوند. 5⃣پنجم: 🔻روایت: در ادامه مصاحبه، عراقچی به موضوع مذاکرات نیز می‌پردازد. او تصریح می‌کند که مذاکره تصمیم «کشور» بوده، نه فقط وزارت خارجه، و اینکه گفته شود «دیپلماسی فریب خورد» توهینی به کل ساختار تصمیم‌گیری کشور است. 🔻برداشت: دیپلماسی در جمهوری اسلامی، صرفاً یک ابزار است، نه یک بازیگر مستقل. مذاکره در شرایط امروز از اراده حاکمیتی برمی‌خیزد و اجرای آن در اختیار وزارت خارجه است؛ این یعنی دولت، نظام، میدان و دستگاه دیپلماسی در هماهنگی هستند، نه رقابت. 6⃣ششم. 🔻روایت: در نهایت، عراقچی از منطق راهبردی مذاکرات دفاع می‌کند؛ اینکه حتی اگر توافق نهایی حاصل نشود، باز هم مذاکره می‌تواند به نفع کشور باشد، مشروعیت‌آفرین باشد، بازدارنده باشد، و فرصتی برای مانور در عرصه بین‌الملل بسازد. 🔻برداشت: این نگاه، نشان‌دهنده درک عمیق‌تری از مفهوم برد سیاسی است. عقلانیت، فقط در توافق فوری نیست؛ گاهی اثبات حقانیت، حفظ زمان، یا خنثی‌کردن دشمن، بزرگ‌تر از هر امتیاز ملموس است. 🔻در نهایت اینکه؛ در روزگاری که برخی سعی در دوپاره‌سازی نظام دارند، یک بخش متمایل به جنگ و میدان، و بخشی دیگر متمایل به صلح و گفتگو، سخنان عراقچی یادآور یک حقیقت کلیدی است و آن اینکه در تصمیمات حساس: نظام جمهوری اسلامی در یک "ساختار واحد" ، "عقلانی" و "هماهنگ" پیش می‌رود. هر نهاد، هر مسئول، و هر تصمیم‌گیر، بخشی از این پازل هوشمندانه است. و آنچه این پازل را کامل می‌کند، عقلانیتی است که نه شخصی، نه جناحی، بلکه جمعی است. 🔻اما آیا همین نیز قابل نقد نیست؟ حتما هست. نقد کنیم. مطالبه کنیم. گلایه کنیم. تذکر دهیم. اما مراقبت کنیم اصل این عقلانیت جمعی را نادیده نگیریم. 🆔 @kh_enghelab

🔴یک ابرروایت از سه خط روایی در پنج سخنرانی رهبرانقلاب 👤 #محسن_مهدیان 🔹سه سخنرانی تلویزیونی رهبرانقلاب در ایام جنگ، یک دیدار با مسئولان قضایی و یک پیام به مناسبت چهلم شهدای نظامی، و یک سخنرانی کوتاه در مجلس ختم شهدا، همه بر یک خط روایی عمیق و هدفمند استوارند؛ خطی که اگر درست فهم شود، ما را از سطح رخدادها عبور می‌دهد و به ابرروایت در این روزها می رساند. 1⃣روایت اول مردم ایران در کلام رهبر انقلاب خط روایی اول در این چندسخنرانی و پیام است. در سخنرانی دوم تلویزیونی تصریح می‌کنند که «مردم نه جنگ تحمیلی را می‌پذیرند و نه صلح تحمیلی»، و در سخنرانی سوم می‌فرمایند «این ملت اهل تسلیم نیست». و در نهایت می فرمایند این استقامت و ایستادگی برخاسته از "عقلانیت" و "معنویت" مردم است. در دیدار با مسوولین قضایی می فرمایند مهمتر از موشک و میدان "اراده مردم" است. اراده ای که انسجام را هم شکل داده است. اراده ای که قدرت نظامی هم برآمده از آنست. پس خط روایی اول معرفی مردم است. مردمی که اراده شان را به رخ کشیدند و این اراده برآمده از عقلانیت و معنویت است. ایندو واژه را داشته باشید. 2⃣روایت دوم خط روایت دوم مربوط به معرفی ایران است. رهبر انقلاب در دیدار با مسوولین قضایی تأکید می‌کنند «ما هرجا وارد شدیم، با دست پر وارد شدیم، چه در میدان چه در دیپلماسی»، و در سخنرانی ده‌دقیقه‌ای مجلس ختم می‌فرمایند «دشمن آنچه شنیده بود را در این جنک به چشم دید». در پیام چهلم شهدا، ایشان تصریح می‌کنند که این جنگ، نمایش بنیان های استوار کشور را نشان داد و دشمن اهن سرد می کوبد. اما فراز نمادین روایت دوم، در شب عاشورا شکل می‌گیرد، آن‌گاه که خطاب به حاج محمود کریمی می‌فرمایند: «ای ایران بخوان». این جمله، ایران را از یک جغرافیای سیاسی، به نماد امتداد کربلا و وطن پرستی را تا ظهور و بروز دین روی زمین ارتقا داد.توضیحش بماند. دین و وطن. ایندو کلید واژه را هم داشته باشید و البته ایران قوی. 3⃣روایت سوم خط روایی سوم چهره واقعی دشمن را توضیح می دهد. رهبر انقلاب در سخنرانی سوم تلویزیونی می‌فرمایند اصل ماجرای این جنگ اینست که ملت ایران تسلیم شود. و در سخنرانی کوتاه مجلس ختم شهدا تأکید می‌کنند که هسته ای و غنی سازی و حقوق بشر و غیره بهانه است، دشمن می خواهد "دین" و "دانش" را ازین مردم بگیرد. رهبر انقلاب در سخنرانی اخیر یک تذکر ساده را هم داشتند و ان اینکه ما در این ۴۵ سال بارها با این حوادث روبه‌رو بوده ایم و از همه عبور کرده‌ایم. این جمله، دعوت به یک تغییر نگاه است: ما با یک رخداد موضعی از سوی دشمن مواجه نیستیم. 🔸ابر روایت نهایی یکم. اصل ماجرا اراده ملت ایران است که برپایه عقلانیت و معنویت است. دوم. ایران امروز، ایران قوی است. جمع وطن پرستی و بروز دین. امتداد کربلا. همان ای ایران خدایی در شب عاشورا که سراسر نماد و پیام است. سوم. دشمن می خواهد دین و دانش ملت ایران را بگیرد. باقی ماجرا بهانه است. ✅و حالا ابر روایت چیست؟ ازین ظواهر و حوادث عبور کنید که جنگ ما یک جنگ تمدنی است. این سه نقطه کانونی نشانه یک جنگ تمدنی است. یک تمدنی که جمهوری اسلامی نمایندگی آنرا می کند و لب کلامش اینست که رشد و رفاه و قدرت در جمع عقلانیت و معنویت است. جمع وطن و دین. جمع دین و دانش. و خلاصه جمع دنیا و عقبی. 💢جمهوری اسلامی از آغاز، متهم به ساختن نظمی نوین بوده است؛ نظمی که در آن، دین و دنیا، عقل و معنویت، سیاست و ایمان، همزیست‌اند. اگر این پروژه موفق شود، تمدنی زنده برپا خواهد شد. نام این پروژه در بیانات اخیر رهبر انقلاب، ایران قوی است؛ و دشمن، نه صرفاً با ایران، که با ایرانِ قوی می‌جنگد. 🆔 @kh_enghelab

🔴 جعفر، ول کن! 👤 #محسن_مهدیان 🔹یکم. معاون رئیس‌جمهور مشغول تعریف و تمجید است و رئیس‌جمهور با لحنی تلخ می‌گوید: «جعفر، ول کن؛ حرفت را بزن» 🔸دوم. دولت لایحه ضروری مربوط به فضای مجازی را بعد از موج انتقادها از مجلس پس گرفت. لایحه‌ای که دوستان، همراهان و حتی مدیران ارشد دولت، حاضر نشدند در رسانه ها از آن حمایت کنند. ✅من از این دو تصویر مظلومیت مسعود پزشکیان را می فهمم. او دولتی را اداره می‌کند که اطرافیان مجیزش را می گویند، اما برایش هزینه نمی دهند. 💢و البته شاید خودِ رئیس جمهور هم این را می‌داند: که توفیقش نه در حامیان خاموش، بلکه در منتقدان صادق است؛ منتقدانی که به نام انقلاب، برای دولت نیز هزینه می دهند. 🆔 @kh_enghelab

🔴آیا دوباره جنگ می‌شود؟ 👤 #محسن_مهدیان 🔹این پرسش هر روز در ذهن‌ها تکرار می‌شود. پاسخ روشن است: اگر خطری از بیرون بر ما بتازد، ملت ایران بارها نشان داده‌اند که زیر آتش هم یکپارچه‌تر می‌شوند. دشمن هم اینرا می داند. پس چرا باید مجدد دست به خطا بزند؟ ولی واقعیت اینست که سایه جنگ همچنان هست... اما چرا و به چه معنا؟ 🔸در جنگ گذشته، صهیونیست‌ها گمان کردند با زدن نمادهای علمی و نظامی ما کشور از درون فرو می‌پاشد. حال آنکه محاسبه‌شان غلط بود. خون شهید نه تنها شکاف نیاورد، که ملت را چون فولاد یکدست‌تر ساخت. حمله‌ها به جای آشوب، انسجام آفرید. امروز تل‌آویو به تجربه فهمیده است تکرار آن سیاست شکست‌خورده است: زیر بار موشک‌های ایران له شد، هزینه انسانی و زیرساختی داد و در دنیا بی آبرو و تحقیر شد و اعتماد به نفس مقاومت بیشتر شد و در نهایت زبون و با دست خالی برگشت. ✅پس اگر روزی دوباره به فکر حمله بیفتد، مسیر را معکوس می‌کند: اول آشوب اجتماعی، بعد حمله نظامی. حالا اینجاست که باید پرسید چه کسانی ناخواسته یا آگاهانه این بستر را در داخل آماده می‌کنند؟ 1⃣یک. هر پیامی که بوی ضعف بدهد و دل مردم را بلرزاند، خنجری است در دست دشمن. فرقی هم نمی کند سخنان یک مسوول باشد یا بیانیه‌هایی شبیه مواضع اخیر جبهه اصلاحات. پیامی که موجب خالی شدن دل مردم شود و احساس ضعف و بی‌پناهی را منتقل کند، بستر حاکمیت اشرار و آشوب را آماده می‌سازد. 2⃣دو. هر شایعه و محتوای بی‌سند که به تحقیر نظام سیاسی بینجامد، دیواری از بی‌اعتمادی می‌سازد. هر محتوای رسانه‌ای که بی‌سند و شایعه‌محور باشد یا حتی درست باشد اما با لحن تحقیر و منکوب کردن نظام سیاسی منتشر شود، اعتماد عمومی را فرسوده و فضا را برای آشوب باز می‌کند. 3⃣سه. هر اظهار نظر یا تصمیمی که دوقطبی‌سازی و چنددستگی ایجاد کند، اختلاف را عمیق‌ می‌سازد. یک جمله نسنجیده می‌تواند واکنش تند جریان مقابل را برانگیزد و آتش اختلاف را شعله‌ور کند. 4⃣چهار. اختلاف علنی میان مسئولان و دستگاه‌ها نیز پیام آشفتگی سیاسی می‌دهد. وقتی به جای پرداختن به مسائل اصلی، موضوعاتی مثل عدم کفایت رئیس‌جمهور برجسته شود، نتیجه‌اش تزلزل حکمرانی و پررنگ‌تر شدن سایه جنگ است. 💢پس پاسخ پرسش آغازین روشن است: سایه جنگ امروز نه از آسمان اسرائیل، بلکه از زبان و رفتار کسانی برمی‌خیزد که ناخواسته یا عامدانه ترس، دودستگی و بی‌اعتمادی می سازند و مقدمه آشوب و بهم ریختگی اجتماعی فراهم می کنند. 🆔 @kh_enghelab

🔴درباره همایون شجریان 👤 #محسن_مهدیان 🔹خدا رحمت کند امام را؛ معیاری ساده و جاودانه به ما داد: نگاه کنید دشمن کجا آتش می‌ریزد، همان‌جا حق است. همین قاعده هم راه است و هم محک صداقت. 🔸امروز ماجرای همایون شجریان پیش روی ماست. دیروز آتش دشمن بر او بود؛ بر خواننده‌ای که از وطن گفت و بی‌پروا ایستاد. هرکس صدایش را دوست داشت یا حتی منتقدش بود، شجاعتش را ستود. اما امروز، با تصمیم دولت برای جابه‌جایی کنسرت از میدان آزادی به ورزشگاه آزادی، صحنه تغییر کرد. تیرها حالا سوی شهرداری است. همان‌هایی که دیروز مخالف برگزاری بودند، امروز اشک تمساح می‌ریزند و می‌گویند: «نظام صدای شجریان را خفه می‌کند.» بدتر آنکه عده‌ای در داخل پژواک همان خناسان شده‌اند. ✅اما چرا باید شهرداری مخالف باشد؟ واقعا پیش خودمان چه فکر می‌کنیم؟ این توانایی عجیب در تبدیل فرصت به تهدید از کجا آمده است؟ فرض کنیم شهرداری یا هر نهاد دیگری گفته باشد: برای شکوه بیشتر برنامه، تدبیر لازم است. آیا این یعنی مخالفت با موسیقی؟ با شجریان؟ 🔹مگر می‌شود چنین برنامه حساسی را بی‌قاعده برگزار کرد؟ مگر نه اینکه برای راهپیمایی‌های غدیر یا مراسم امام‌رضایی‌ها از ماه‌ها پیش کار جمعی می‌کنیم؟ چرا این‌جا غفلت شد؟ وفاق اجرایی در همین هم‌افزایی هاست. 🔸دولت تصمیم درستی گرفت و مکان را تغییر داد. حالا این وسط دیگر نهادها چه گناهی دارند؟ ظاهرا گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری. ✅از دشمن انتظار دیگری نیست؛ اما در داخل چرا؟ این چه وفاقی است که تنها وقتی به نفع گروهی شد، فریاد می‌شود و وقتی به ضررشان بود، خاموش؟ 💢بیایید این قاعده ساده را از یاد نبریم: ببینید دشمن کجا آتش می‌ریزد. همان‌جا بایستید، همان‌جا صف ببندید. آنگاه وفاق نه شعار، که حقیقتی جاری در میدان خواهد بود. 🆔 @kh_enghelab

🔴پیشنهادی به دولت برای روایت قدرت 👤 #محسن_مهدیان 🔹رهبر انقلاب در دیدار با رئیس‌جمهور و مسئولان دولت بر دو نکته کلیدی تأکید کردند: نخست «راوی قدرت باشید، نه ضعف»؛ و دوم، «تقویت مؤلفه‌های قدرت و عزت ملی» به‌ویژه روحیه امید و یکپارچگی در جامعه. این توصیه اگرچه ناظر بر رسانه‌ها نیز بود، اما بیش از همه متوجه مسئولان اجرایی کشور است. 🔸ضرورت روایت قدرت روشن است. اگر نگاه‌ها عادت به دیدن کاستی‌ها و ضعف‌ها پیدا کند، جامعه دچار رخوت و یأس می‌شود. بنابراین باید چشم‌ها را تربیت کرد تا دارایی‌ها و قوت‌ها را دید و روایت کرد. این وظیفه‌ای همگانی است؛ از رسانه‌ها و فعالان اجتماعی گرفته تا مدیران و سیاست‌گذاران. ✅با این حال، هدف این نوشتار ارائه پیشنهادی به دولت در مرز این دو تأکید رهبر انقلاب است. اگر دولت بخواهد هم «راوی قدرت» باشد و هم «تقویت‌کننده انسجام ملی»، یک مسیر راهبردی وجود دارد: روایت قله‌ها. 🔹قدرت ملی در عرصه‌های گوناگون متجلی می‌شود، اما سرچشمه اصلی آن «مردم» هستند. در میان مردم نیز کسانی هستند که جلوتر رفته‌اند، هزینه داده‌اند و پرچم‌دار مسیر شده‌اند. آنان که در اقتصاد مجاهدت می‌کنند، دانشمندانی که در علم مرزهای تازه می‌گشایند، خدمت‌گزارانی که در محروم‌ترین نقاط کشور گره‌گشایی می‌کنند، هنرمندانی که اثر ماندگار خلق می‌کنند و رزمندگانی که جان خود را برای دفاع از این سرزمین فدا کرده‌اند؛ اینان قله‌های پیشرفت‌اند. 🔸اگر دولت به روایت این قله‌ها بپردازد، نخستین ثمره‌اش «صیانت از قله‌ها»ست: شنیدن حرف آنان، رفع موانع مسیرشان و حمایت عملی از تداوم و تکثیر موفقیت‌هایشان. این همان معنای واقعی روایت قدرت است؛ روایتی از مردم پیشرو که کشور را به نقطه پیشرفت رسانده‌اند یا در این مسیر گام برمی‌دارند. ✅اما این رویکرد ثمره دیگری نیز دارد که به توصیه دوم رهبر انقلاب بازمی‌گردد: تقویت امید و انسجام ملی. وقتی مردم ببینند از میان خودشان کسانی برخاسته‌اند که با تلاش و ایثار به قله رسیده‌اند و اثرگذار شده‌اند، ایمانشان به آینده کشور و به امکان پیشرفت افزون می‌شود. از این بالاتر، برجسته‌سازی قله‌ها خود عاملی برای انسجام است. قله‌ها به‌مثابه پرچم‌هایی واحد، دل‌ها را گرد هم می‌آورند و ملت را در مسیر حرکت جمعی سامان می‌دهند. 🔹خلاصه اینکه با روایت قله‌ها: 1⃣دولت عملاً به «راوی قدرت» تبدیل می‌شود و گفتمان عمومی را از ضعف به قوت سوق می‌دهد. 2⃣با برجسته‌سازی الگوهای موفق، امید و انسجام ملی تقویت می‌شود و مردم باور می‌کنند که حرکت به سوی قله‌ها شدنی است. 3⃣دولت با روایت این قله‌ها، زمینه حمایت عملی از آنان و رفع موانع مسیرشان را فراهم می‌آورد. 🆔 @kh_enghelab

🔴پنج درس‌ حمله به قطر برای ما 👤 #محسن_مهدیان 🔹حمله اخیر صهیونیست‌ها با چراغ سبز ترامپ به قطر، حقایقی روشن برای ما دارد. 1⃣نخست، آمریکا بار دیگر ثابت کرد که مذاکره برای او روی دیگر جنگ است. صهیونی–آمریکایی‌ها با زبان صلح لبخند می‌زنند تا با دست موشک بپاشند. همان‌ها که در غزه کودکان گرسنه را به بهانه صف غذا به خاک و خون کشیدند، رهبران حماس را نیز زیر نام صلح هدف گرفتند. همان‌ها که در حین مذاکره با ایران، بی‌پروا به خاک ما تجاوز کردند. 2⃣دوم، به قطر بنگرید! این کشور در آمریکایی شدن چیزی کم نگذاشت: بزرگ‌ترین پایگاه آمریکا در منطقه را تقدیم کرد، میلیاردها دلار خرج توسعه‌اش نمود، در عملیات‌های آمریکا پشتیبانی شد، تسلیحات مدرن خرید و حتی «کاخ پرنده» چندصد میلیون دلاری به ترامپ هدیه کرد. اما چه شد؟ باز هم آماج حمله شد. 3⃣سوم، تجربه قطر فریاد می‌زند که مشروعیت ملی و پشتوانه مردمی سپر واقعی امنیت است. کشوری که به مردم و منطقه‌اش تکیه کند، استوار می‌ماند؛ نه کشوری که امنیت و توسعه اش در گروگان آمریکایی هاست. خلاصه اینکه ظاهرگراها و خودحقیرپندارها ببینند که ملاک پیشرفت آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای نیست، بلکه ریشه‌های عمیق در دل مردم و خوداتکایی راهبردی است. 4⃣چهارم، این حمله پرده از بی‌اعتباری ضمانت‌های بین‌المللی برداشت. قطر با آن همه قرارداد و رابطه، در لحظه خطر هیچ حمایتی ندید. این یعنی امضاهای آمریکا و غرب جز کاغذی بی‌ارزش چیزی نیست. 5⃣پنجم، اگر کشوری توان بازدارندگی و قدرت پاسخ نداشته باشد، در لحظه تجاوز تنها تماشاگر است. قطر نه توانست پیش‌بینی کند، نه توانست مانع شود و نه توانست پاسخ دهد. نداشتن قدرت واقعی یعنی محکوم شدن به سکوت و نظاره‌گری؛ تجاوز را می‌بینی، اما دستت بسته است. 💢این‌ها همه یک پیام روشن دارد: تنها راه ما اقتدار بومی، استقلال راهبردی و تکیه بر مردم است. هرچه جز این، سرابی بیش نیست. 🆔 @kh_enghelab