🔶 واحد ۷۳۱؛ آزمایشگاه انسانی برای جنگ بیولوژیکی 🔹 در طول جنگ جهانی دوم و جنگ دوم چین و ژاپن (۱۹۳۷-۱۹۴۵)، ارتش امپراتوری ژاپن با استفاده از واحد ۷۳۱، یکی از وحشتناک‌ترین پروژه‌های علمی تاریخ را به اجرا درآورد. این واحد که تحت فرماندهی ژنرال شیرو ایشی تأسیس شد، به تحقیق و آزمایش در زمینه سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی پرداخته و در این مسیر از انسان‌ها به‌عنوان سوژه‌های آزمایش استفاده کرد. 🔹 واحد ۷۳۱، با تأسیس در منطقه منچوری چین و زیر پوشش یک مؤسسه پزشکی، در واقع به یکی از مراکز بی‌رحمانه‌ترین آزمایشات علمی تبدیل شد که هدف آن تولید و آزمایش سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی برای استفاده در میدان جنگ بود. این واحد در کنار چندین بخش تخصصی، شامل آزمایش‌های بیولوژیکی، آزمایش‌های شیمیایی، آزمایش‌های سرما، و آزمایش‌های گازهای سمی به تحقیق و توسعه سلاح‌هایی پرداخت که هزاران نفر را قربانی کرد. 🔹 آزمایش‌ها شامل تزریق بیماری‌های کشنده‌ای مانند طاعون، وبا، سیاه‌زخم و تیفوس به بدن زندانیان، استفاده از کک‌های آلوده به باکتری طاعون و آزمایش‌های انجماد بر روی قربانیان بود. بسیاری از این زندانیان به‌طور مستقیم تحت کالبدشکافی زنده قرار می‌گرفتند و بدن آن‌ها بدون استفاده از مواد بیهوشی برای تحقیق در مورد اثرات بیماری‌ها شکافته می‌شد. به‌علاوه، استفاده از بمب‌های بیولوژیکی که حاوی کک‌های آلوده به طاعون بودند، موجب شیوع گسترده این بیماری در مناطق مختلف چین شد. 🔹 این پروژه‌های بی‌رحمانه نه تنها تأثیرات گسترده‌ای بر قربانیان گذاشت، بلکه موجب شده که پس از پایان جنگ، اعضای این واحد هیچ‌گاه به‌طور رسمی محاکمه نشوند. ایالات متحده در ازای دریافت اطلاعات علمی به‌دست‌آمده از این آزمایشات، به محققان این واحد مصونیت قضائی اعطا کرد. بسیاری از پزشکان و محققان این واحد پس از جنگ در دانشگاه‌ها و صنایع پزشکی و دارویی ژاپن و آمریکا به کار خود ادامه دادند. 🔹 در پست‌های بعدی، به‌طور خاص به بررسی هر یک از آزمایش‌های انجام‌شده  واحد ۷۳۱ خواهیم پرداخت، از جمله جزئیات آزمایشات بیولوژیکی، شیمیایی و دیگر عملیات وحشیانه‌ای که در این مرکز انجام شد. #تاریخ #جنگ_جهانی_دوم #ژاپن ✅ خط آخر @Khaate_Akhar

🔶 بخش‌های اصلی واحد ۷۳۱ 🔹 بخش تحقیق روی بیماری‌های عفونی این بخش وظیفه داشت ویروس‌ها و باکتری‌های کشنده مانند طاعون، سیاه‌زخم، وبا و تیفوس را شناسایی و به‌طور مصنوعی تولید کند. هدف این بخش، تحقیق بر روی انتقال این بیماری‌ها و ارزیابی تأثیر آن‌ها بر بدن انسان بود. 🔹 بخش آزمایش‌های بیولوژیکی در این بخش، آزمایش‌های عملیاتی انجام می‌شد که در آن‌ها زندانیان انسانی به‌عنوان سوژه‌های آزمایش قرار می‌گرفتند. بیماری‌ها به بدن این افراد تزریق می‌شد و سپس تأثیرات آن‌ها بر اندام‌های داخلی بررسی می‌شد. در این آزمایش‌ها هیچ‌گونه استفاده‌ای از داروهای بیهوشی برای کاهش درد یا تسکین قربانیان صورت نمی‌گرفت. 🔹 بخش آزمایش‌های شیمیایی و سلاح‌های شیمیایی این بخش روی تولید و آزمایش گازهای سمی مانند گاز خردل و سیانید متمرکز بود. این سلاح‌ها برای استفاده در جنگ‌ها و همچنین در آزمایش‌های عملیاتی توسعه داده می‌شدند. بسیاری از این گازها به‌طور عمدی در مناطق مسکونی و حتی روی اسیران جنگی به‌کار می‌رفت. 🔹 بخش بررسی سرما و تحمل شرایط محیطی در این بخش آزمایش‌هایی روی بدن انسان در شرایط محیطی سخت، مانند سرمای شدید، گرسنگی و حتی ارتفاعات بالا، انجام می‌شد. قربانیان این آزمایش‌ها در دماهای زیر صفر درجه قرار می‌گرفتند تا توانایی بدن انسان برای تحمل سرما و اثرات آن مورد بررسی قرار گیرد. 🔹 بخش ساخت و آزمایش بمب‌های بیولوژیکی در این بخش، بمب‌های بیولوژیکی که حاوی کک‌های آلوده به باکتری طاعون و دیگر بیماری‌ها بودند، طراحی و آزمایش می‌شدند. این بمب‌ها برای انتشار بیماری‌ها در مناطق مختلف استفاده می‌شدند و تأثیرات آن‌ها بر روی جمعیت‌های انسانی به‌طور دقیق مطالعه می‌شد. 🔹 واحد ۷۳۱ در آزمایش‌های خود از اسیران جنگی، به‌ویژه چینی‌ها، کره‌ای‌ها و روس‌ها به‌عنوان سوژه‌های آزمایش استفاده می‌کرد. 🔹  این آزمایش‌ها معمولاً در شرایط کاملاً محرمانه و در مکان‌های دورافتاده انجام می‌شدند. پس از پایان جنگ، بسیاری از اعضای این واحد به دلیل مصونیت‌های قانونی از سوی ایالات متحده، هیچ‌گاه مورد محاکمه قرار نگرفتند. ساختار پیچیده و مخفیانه واحد ۷۳۱ به این معنا بود که هیچ‌کسی از بیرون از این واحد نمی‌توانست به طور کامل از ماهیت جنایات آن آگاه شود. این مرکز، در واقع یک مکان برای آزمایش مرگبارترین و غیرانسانی‌ترین سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی تاریخ بشریت بود. #جنگ_جهانی_دوم #ژاپن #تاریخ ✅ خط آخر @Khaate_Akhar

🔶 حمله بیولوژیکی ژاپن به نینگبو؛ نخستین بمباران طاعونی در تاریخ 🔹 در ۲۷ اکتبر ۱۹۴۰، ارتش امپراتوری ژاپن، با هدایت واحد ۷۳۱، یکی از نخستین حملات بیولوژیکی تاریخ را علیه شهر نینگبو در چین اجرا کرد. این حمله، به‌جای استفاده از بمب‌های متعارف، از کک‌های آلوده به طاعون خیارکی برای ایجاد یک اپیدمی مرگبار بهره برد. 🔹 هواپیماهای ژاپنی از ارتفاع پایین بسته‌هایی حاوی هزاران کک آلوده را بر فراز بازار مرکزی و مناطق مسکونی رها کردند. پس از انتشار این کک‌ها، اولین موارد طاعون خیارکی در میان مردم ظاهر شد. بیمارانی که دچار تب بالا، تورم غدد لنفاوی و خونریزی داخلی شده بودند، در عرض چند روز جان خود را از دست می‌دادند. شیوع سریع بیماری باعث وحشت عمومی شد، درحالی‌که مردم و مقامات محلی از علت اصلی آن بی‌اطلاع بودند. 🔹 در واکنش به این بحران، دولت محلی اقدام به قرنطینه مناطق آلوده، بستن مراکز عمومی، ضدعفونی گسترده و سوزاندن اجساد قربانیان کرد. با این حال، این تدابیر نتوانست از گسترش بیماری جلوگیری کند و هزاران نفر جان خود را از دست دادند. 🔹 هدف ژاپن از این حمله، آزمایش اثربخشی جنگ بیولوژیکی در یک محیط واقعی بود. اطلاعات به‌دست‌آمده از این فاجعه در حملات مشابه بعدی به کار گرفته شد. حمله به نینگبو، نشان داد که سلاح‌های بیولوژیکی می‌توانند بدون نیاز به درگیری مستقیم، جوامع را نابود کنند. این حمله، که سال‌ها مخفی نگه داشته شد، یکی از سیاه‌ترین جنایات جنگ جهانی دوم محسوب می‌شود. #ژاپن #تاریخ #جنگ_جهانی_دوم ✅ خط آخر @Khaate_Akhar