5.86M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💥 چرا ۱۲ قَرن است که امام عصر (عج) طبق فرموده امیرالمومنین و امام کاظم علیه السلام : #آواره #طردشده #تنها و #غریب هستند؟
چرا امام باید در چنین احوالی باشند و شیعیان با بیتفاوتی به عبادات شخصی خود مشغول باشند؟
🔰 چرا امام باقر علیه السلام میفرمایند : فرزندم #مهدی در زمان غیبت همچون حضرت یوسف در #زندان است؟
این زندان را چه کسانی برای امام ایجاد کردند و چگونه به پایان خواهد رسید؟
امام صادق علیهالسلام در دعای ندبه میفرماید : #أین_المُضطَر؟ 👈 کجاست آن امامی که #قلبش_در_فشار است
🔹شیعیان آیا از #غربت و #اضطرار ۱۲۰۰ ساله امام زمان خود خبر دارید؟ آیا بیدارید؟ دیگر #بیتفاوتی_کافیست ، هشیار شوید
جهت آشنایی با چگونگی یاری حضرت و اطلاع از راهکار زمینه سازی ظهور ، سلسله مباحث زیر را دنبال کنید 👇👇
🆔 چرا اولیاء خدا تنها ماندند؟
🎙️سخنران : سید علیرضا حسینی
5.86M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#مظلومیت_امام_زمان
⁉️چرا ۱۲ قَرن است که امام عصر (عج) طبق فرموده امیرالمومنین و امام کاظم علیه السلام: آواره، طردشده تنها و غریب هستند؟
🔸امام باقر (ع) میفرمایند: فرزندم #مهدی در زمان غیبت همچون حضرت یوسف در #زندان است؟
🔸امام صادق علیهالسلام در دعای ندبه میفرماید: #أین_المُضطَر؟
🛑شهادت امام کاظم(ع) تسلیت باد.
کیفیت شهادت امام کاظم(ع)
یحیی برمکی بنا بر دستور #هارون، امام را به #زندان مخوفی فرستاد که مسئولیت آن با سَنْدِي بْنِ شَاهَك بود. ابْنِ شَاهَك با #خرما یا #انگور امام را #مسموم کرد و آن حضرت پس از سه روز، در بیست و پنج رجب سال 183 هجری در زندان بغداد به شهادت رسید.
سربازان هارون که ترس از عاقبت کار داشتند، برای تبرئه خود از #شکنجه و #مسموم کردن امام کاظم(ع)، ضمن آنکه بدن مطهر ایشان را به #شیعیان نشان دادند تا بیان کنند که بر اثر شکنجه وفات نکرده است، از زندان بیرون برده و در کنار پل بغداد گذاشتند.
در این هنگام جمعیت زیادی از شیعیان و غیر آنان برای #تشییع آمدند.
مخالفان نیز برای تحقیر شکوه جمعیت می گفتند:
«این جنازه امام رافضیان است.» «او مرده است و رافضیان تصور نکنند که زنده است.»
بدن مطهر امام بعد از تشییع در #قبرستان_قریش(باب التین) دفن گردید و اکنون این مکان با نام #کاظمین مشهور است.
📚کلینی، الکافی، ج1، ص384، ح1.
📚یعقوبی، التاریخ، ج2، ص414.
📚شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا، ج1، ص99.
📚شیخ مفید، الإرشاد، ج2، ص243- 242.
https://eitaa.com/khabar1357/26677