#فضل_و_عنايت_خدا آدم براى چه از خدا طلبكار باشد؟ وقتى از خدا طلبكار شد خدا هر چه هم به او بدهد باز گله دارد و طلبكارى مى كند. راستى ببين اگر راهى براى طلبكارى دارى طلبكارى كن. ما از خدا طلبى نداريم. وقتى ما را آفريد، طلبى نداشتيم؛ نه نمازى خوانده بوديم، نه روزه اى گرفته بوديم و نه چيز ديگر؛ خدا با فضل و عنايتش ما را آفريد. حال اگر به نظر خودمان يك خُرده كم و زياد داريم بايد بسازيم. فضل خدا يعنى مفت. اگر به شما چيز مفتى دادند دندانش را نشمار. يعنى اين طور نباشد كه بررسى كنى ببينى قيمتش چقدر است؛ كم است يا زياد؟ در دهات مرسوم بود كه مى گفتند آدم مال مفت را دندانش را نمى شمارد كه ببيند چند سال دارد. خدا، هم خودمان و هم اطرافيانمان را مفت فرستاده است؛ چطور شد كه ما طلبكار شديم؟ ان شاء الله دندان طلبكارى را مى كنى تا زيبايى هاى زندگى و حيات را بفهمى. هر كس اين كار را كرده است مى داند چه مى گويم. ان شاءالله ريشه ى طلبكارى را بكنيد. بگو خدايا! من اصلاً از تو طلبى نداشتم، اشتباه كردم كه خيال مى كردم طلب دارم، مرا عفو كن! خدا هم عفو مى كند. آن وقت به سلامتى مى بينى چه زندگى خوبى دارى! #طوباى_محبت مجالس حاج محمّد اسماعيل دولابى كتاب يك، مجلس چهاردهم صفحه ى ١٤٦