چگونه اقدام سیاسی کنیم که به نظام آسیب نخورد؟ ✍علی مهدیان #شهید_نظام به محض آنکه اهمیت و قداست نظام اسلامی را مطرح می‌کنیم به سرعت با این پرسش مواجه می‌شویم که خوب چگونه اقدام سیاسی کنیم و چگونه مطالبه‌گری کنیم که به نظام ضربه نزنیم؟ 🌱می‌توان کلیاتی را در این جهت بیان کرد. اما مشکل اصلی دادن یک تصویر جزیی و الهام بخش است. مثلا بگوییم مثل فلان کس. سبک و سیره رهبران انقلاب الهام بخش است. اما واقعا به جز آنها شاید سیره سردار هم راهگشا باشد. 🌱جالب است که او کسی است که رفتارهای سیاسی اش مورد اعتراض جدی جریان های سیاسی بود. آرمانجویان انقلابی او را متهم می‌کردند به هاشمی چی بودن، لاریجانی چی بودن، قالیباف چی بودن و ... بعد مرگ هاشمی درباره او گفت: «هاشمی همانطور که از اول بود تا آخر بود فقط تاکتیک‌هایش عوض شد. و الا او استکبار ستیز و صهیونیزم ستیز بود» ارتباط او با هاشمی صمیمانه بود و جلسات محرمانه و دوستانه داشت. در ماجرای تهدید روحانی به بستن تنگه هرمز نامه‌ای خطاب به او نوشت و گفت « این همان روحانی است که می‌شناختیم و هست و باید باشد.... دست شما را می‌بوسم» این رفتارها باعث شد که برخی رفقای انقلابیم درباره‌اش می‌گفتند او بصیرت سیاسی ندارد ولو آدم خوبی است. اما رهبری بعد از شهادتش گفت: «در عرصه سیاست هم او شجاع بود و هم با تدبیر» 🌱کلید مساله در مقوله نظام اسلامی است که دارای دو رکن کلیدی امام و امت است و در تقابل با دشمن( کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن از رهبری در  بحث ولایت را ببینید.) ، رفتار او هر چه بود همراه با تقویت این هر دو و درگیری با دشمن بود. 🌱آن سخنرانی که درش دختران بی‌حجاب را هم مانند دختران خود می‌داند دیده اید حتما. او می‌گوید با این مرز کشی‌های اجتماعی و سیاسی مردم را از خود جدا نکنیم. سخنان او در سیل خوزستان که می‌گفت « دفاع از کرامت انسانی دفاع از حرم است» و حضور میدانی‌اش، این‌ها همه توجه جدی او به مردم را نشان می‌داد. این تصادفی نیست که همه کس زیر تابوت او بودند حتی مهاجرانی حتی تاجزاده. ممکن است بگویید تاجزاده مجبور بود بیاید و رفتارش متناقض بود، بله موافقم اما این چه فشار افکار عمومی مخاطبین بود که او را هم می‌آورد کف خیابان. 🌱رفتارهای حاج قاسم جنس گفتمان سازی دارد حضور پای فیلمبرداری و یا اکران فلان فیلم، حضور جدی و سخنرانی‌های ارزشمند او در کنگره‌های شهدا و ترسیم خطوط گفتمانی صریح در مقابل جریان‌های غربگرا و فتنه‌گر و منحرف و غیره و غیره بدون درگیری لزوما با اشخاص، معنایش این بود که او تخاطبش با مردم است و رویش به سوی آن‌ها است. 🌱نکته دیگر در سبک موضع گیری او توجه به وحدت و انسجام مسوولین بود. هیچ کس نمی‌توانست گفتمان و مواضع او را کنار هاشمی و روحانی و ظریف و احمدی نژاد و غیره قرار دهد. او خط گفتمانی اش شفاف بود و جدا. اما خیلی از انقلابیون دوست داشتند که سردار هم مثل فلانی برود داخل جلسه با آقای رییس جمهور مثلا دعوا راه بیاندازد و در را به هم بکوبد خارج شود یا قهر کند. یا نیش و کنایه بزند. ولی او اینطور نبود. سخن از صمیمیتش با ظریف و هاشمی مرحوم و دیگری و دیگری روی مخ بسیاری از دوستان بود. انگار نمی‌شد موضع سیاسی داشت ولی اختلاف و دعوا راه نینداخت. این سبک رفتار بین مسوولین کمیاب بود و هست. بین من و شما هم. 🌱دیگر آنکه آنجا که پای ولایت فقیه به وسط می‌آمد و توهین به او، موضع گیری‌اش جدی می‌شد. آنجا که احمدی نژاد به رهبری نامه سرگشاده نوشت تلویحا او را خطاب کرد که «برخی پز اپوزوسیون می‌گیرند». آنجا که هاشمی نامه سرگشاده به رهبری نوشت موضع گیری روشن خود را نشان داد که «همه ما نسبت به فتنه نباید رودربایستی کنیم» در دهه هفتاد رسما در نامه‌ای خاتمی را تهدید می‌کند که « کاسه صبرمان به لب رسیده» 🌱او آدم نظام بود. هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند به اندازه او در مدد دادن به ایران به انقلاب و به نظام موفق بوده. اما این شخصیت خود را در قواره نظام تعریف می‌کرد. پس مردم را حداکثری نگاه می‌کرد. خط کشی‌اش نظام بود و درگیری‌اش با استکبار و در این چهارچوب تلاش میکرد مردم را حرکت دهد. مردم را رشد دهد. و گفتمان خود را فراگیر کند. کاری که با شهادتش هزاران برابر انجام داد و پیش برد. 🌱خلاصه کنم. انقلابیون و آرمان‌جویان به این نکته فکر کنند که چرا رهبری مدال بصیرت و شجاعت را در ساحت سیاست به سینه او زد، در حالیکه همه خوب می‌دانند که سبک اقدامات او با نحوه موضع‌گیری‌های ما تفاوت جدی داشت؟ من ریشه این تفاوت مهم را در مقوله فهم حقیقی او از نظام اسلامی می‌دانم. ✍خبر و تحلیل سیاسی: @khabarvatahlilesiasi