🔸 یک جا می‌فرماید: «ثمّ کان عاقبة الّذین اساؤا السّوأی ان کذّبوا بأیات اللَّه»؛ عاقبت بعضی از کارها این است که انسان به آن خانه‌‌ی بدترین می‌رسد که تکذیب آیات الهی است. 🔸 یک جا می‌فرماید: «فأعقبهم نفاقا فی قلوبهم الی یوم یلقونه بما اخلفوا اللَّه ما وعدوه»؛ خلف وعده‌‌ی با خدا کردند، این موجب شد نفاق در دلهایشان به وجود بیاید. یعنی انسان گناهی انجام میدهد، این گناه انسان را به وادی نفاق میکشاند؛ که نفاق، کفر باطنی است. همین جا در قرآن، کافرین و منافقین در کنار هم هستند. 🔸 در یک آیه‌‌ی دیگر میفرماید: «انّ الّذین تولّوا منکم یوم التقی الجمعان انّما استزلّهم الشّیطان ببعض ما کسبوا». اینی که می‌‌بینید یک عده‌‌ای در مقابل #دشمن منهزم میشوند، طاقت نمی‌‌آورند، نمی‌توانند ایستادگی کنند، به خاطر آن چیزی است که قبلاً از اینها سر زده است؛ باطن خودشان را با گناه و با خطا خراب کرده‌‌اند. 🔸 لغزش‌ها انسان را فاسد می‌کند. این فساد، به #انحراف_در_عمل و گاهی به #انحراف_در_عقیده منتهی می‌شود. این هم بمرور پیش می‌‌آید؛ دفعتاً پیش نمی‌‌آید که ما فکر کنیم یک نفری شب مؤمن می‌خوابد، صبح منافق از خواب بیدار میشود؛ نه، بتدریج و ذره ذره پیش می‌‌آید. این، علاجش هم مراقبت از خود است. مراقبت از خود هم یعنی همین #تقوا. بنابراین علاجش تقواست. 🎙 خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران؛ ۱۳۸۸/۰۶/۲۰ ✍ خواب و بیدار #من_خوابم_یا_بیدار: https://eitaa.com/joinchat/112984187C709f7e049a